Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No, juz spokojniejsza jestem...

to naprawdę przykre że nawet na obczyźnie nie potrafimy dostrzec w sobie rodaka, bliźniego, przyjaciela. Ze w sytuacji gdy Tobie zaczęło się troszeczkę układać to tak bliska znajoma potrafi z zawisci (bo nie wiem jak to inaczej nazwać) odmówić pomocy. Szkoda że nasza narodowa solidarnosć istnieje tylko w słowie mówionym a nie w czynach. I że pieniądz jest jednak w kontaktach Polak-Polak tak istotny.

Siedzę sobie z kawką w dłoni i z przyjemnością nadrabiam lekturke Twojego pamiętnika:))Ciesze sie,że masz czas żeby kilka zdań napisać, bo z kolei z moim czasem jest tak kruchutko,że pozostaje nam tylko ta forma kontaktu, a nie chciałabym go z Tobą stracić<br><br>Masz racje powoli wykrusza sie "stara gwardia" na vitalii i jest to oczywiscie naturalna sprawa.Ale jednak jakis zal odczuwam.Zreszta z przyznaje, ze mi też brakuje serca na forumowe pogaduchy, a to z kolei skutkuje, że inni zapominają o mnie.Nie zapominaj o mnie !!Sciskam cieplutko i pozdrawiam!!

No widzisz Kochana Krysiu,wszystko się dobrze ułóżyło.Niech Ci się wspanuiale wiedzie! Dziękuję za Twój przemiły komentarz,bardzo lubie gdy do Mnie zaglądasz bo zawsze napiszesz coś tak miłego że od razu radość łapie za serducho:-D Dziękuję Ci za to!