Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pierwszy dzien Adwentu,

a ja juz sie lamie, bo oto kawy porzadam, a przeciez planowo- milalam sobie jej odmowic! Jak ja to wytrzymam? Juz ertraktuje ze swoim sumieniem, ze , moze jednak nie najwazniejsze jest to , czego soie odmowilam, lecz - to co uczynie Innym? Sumienie- wrednie mi podpowiada, ze i owszem, hierarchia wartosci- sluszna, ale cos od ciala- dla wzmocnienia ducha- sie nalezy, i jakas taka mala mysl swidruje- ze jednak, ten brak kawy - odplaci mi sie z nawiazka,...Wchodzi do kuchni Mloda, i chce czyms popic swoje sniadanko, najlepiej- odrobina gazowanego slodzonego napoju, ale-opamietawszy sie,siegnela po butelke schlodzonej wody...Wstyd mi sie zrobilo, bo Ona tez sobie czegos odmowila, i nie miala wiekszych oporow, by spelnic sobie samej dana obietnice, co nie znaczy, ze z latwoscia Jej to przyszlo! Ot i tak to jest z tymi malymi wyrzeczeniami...