Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Człowiek- człowiekowi, dlaczego tacy jesteśmy?

Czasami zastanawiam się dlaczego tacy jesteśmy. Dlaczego nie szanujemy cudzych poglądów, cudzych wyborów, cudzych spraw, cudzych inności. Dlaczego już od najmłodszych lat śmiejemy się w twarz tym, którzy odważyli się być inni. Tym, którzy otwarcie komunikują światu, że lubią coś zupełnie innego niż my. Tym którzy przejawiają nieco inne wartości, którzy potrafią wyłamać się z tłumu ubranego na jednolity kolor powtarzalności. Zabijamy nadzieje. Blokujemy wolności. Zabieramy przestrzeń. Dusimy miłości. 

Trudno jest żyć w świecie, w którym fałsz ceniony jest bardziej niż niewygodna prawda, w którym narzucany jest jeden słuszny scenariusz życia, w którym nienawiść góruje nad sprawiedliwością. Co nas obchodzą codzienności innych? Jakim prawem wchodzimy butami do serc drugiego człowieka i rozsiadamy się szukając pęknięć? Bez zaproszenia, bez słowa wyjaśnienia, bez próby zrozumienia. Wydaje nam się, że mamy prawo oceniać, przyglądać się, analizować. A za niejednym pęknięciem, może stać niezwykła historia, taka która przepadła na zawsze, bo nie potrafiliśmy słuchać. Na końcu wystawiamy rachunek i sposoby naprawy:  musisz, powinieneś, już czas, tak wypada. Przecież zawsze wiemy wszystko lepiej. Przecież jeden scenariusz życia, brak jakichkolwiek odstępstw. 

Gdzie jest czas na dialog, na zrozumienie, na wysłuchanie, na poznanie. Gdzie czas na troskę, pomoc i bycie tak po prostu, tak zwyczajnie ludzkim. Czas na "dziękuję", "przepraszam" i "pomogę". Odwracamy się do siebie plecami, nie patrzymy w oczy. Słuchamy, ale nie słyszymy. Nie chcemy słyszeć. Budujemy mury. 

Mamy jedno życie, na świat przychodzimy z pustą kartką, a później zapełniamy ją nienawiścią. Zapatrzeni w siebie dostrzegamy tylko czubki własnych nosów, które rosną i rosną karmione kłamstwem i własną pychą. Zbyt łatwo przychodzi nam krytykowanie, zbyt trudno dobre słowo. 

Wzrusza mnie i napawa dumą życzliwość innych. Bezinteresowność. Zadziwia poświęcenie własnej wygody i bycie sprawiedliwym. Rozczula empatia i zrozumienie. Budzi podziw każde działanie, bez pustych słów, które tak często padają, a nie mają żadnego pokrycia. Tak bardzo cenię otwartość, szczery uśmiech i szacunek. 
I tak często właśnie tego wszystkiego w nas brakuje. Szkoda...