Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ubranko/wyznanie

Zacznę tak. Od dziecka nie lubiłam chodzić w sukienkach czy spódniczkach. Nienawidziłam na siebie patrzeć jak miałam takie stroje na sobie. Zawsze twierdziłam, już jako mała dziewczynka, że takie rzeczy nie są dla grubasek takich jak ja. Na wesela niechętnie zakładałam i to nie na wszystkie. Zawsze wolałam spodnie i koszulę jako strój galowy. Tak samo miałam z wysokimi butami  ... Jednak... ostatnio dowiedziałam się, że idę z moim kochanym na komunię, więc jednak jakoś trzeba się ubrać... Mam bardzo mało sukienek (2 np. na wesele i tego typu imprezy i 1 galową, której nigdy nie założyłam). Dziś założyłam jedną by zobaczyć jak wyglądam. Cellulit nadal mnie męczy, ale nie jest tak widoczny, mam grube uda, ale zaczynają mi się moje nogi podobać, ogólnie moja figura mimo, że dążę do tego by się zmniejszyć  a co mi się nie podoba we mnie? Ostatnio to najbardziej ręce. W sumie przez nie nie chodzę w krótkim rękawku, a wiecie jakie to może być męczące w ciepły dzień. Krótki rękawek tylko w domu. Ale i tak jestem mniejsza, lepiej się czuję, lepiej wyglądam, ale to jeszcze nie to co chcę. To dopiero początek, mała część mojego sukcesu i będę walczyć dalej. W końcu mam dla kogo - dla siebie, dla moich dzieci... jeżeli będę mogła je mieć... jeżeli utrata wagi pomoże...

A oto ja: