Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
To juz jest koniec, nie ma juz nic...

Kolegów można mieć - czemu nie ?Ale obowiązki to i również.

Radzić nie będę, bo to Ty masz z tym żyć. Niestety w takich sytuacjach każdy sam musi podjąć decyzję i sam z nią żyć. Nikt za Ciebie tej decyzji nie podejmie. Z mojego doświadczenia, bo tylko o tym mogę mówić, wynika, że jeśli ktoś okłamał cię raz i drugi, to zawsze już będzie kłamał. Decyzja, czy pozwolisz sobie na to, żeby te kłamstwa łykać, należy do Ciebie. Trudno być szczęśliwym z takim partnerem, do którego nie ma się zaufania. Ja nie byłam szczęśliwa kiedyś...

Dobrze , że to koledzy a nie jakaś kobieta Wyluzuj

Ja z moją opinią trochę się może wyłamię, bo uważam, że może rozstanie nie jest tutaj najlepszą opcją. Macie razem córeczkę, a w zasadzie nie stało się nic takiego 'ostatecznego'. Sądzę, że na pewno jest uczucie między wami, tylko on jest niedojrzały. Pamiętam Twoje wcześniejsze wpisy, może 'tacierzyństwo' go nadal trochę przerasta. Ty sama wybierzesz najlepszą opcję, ale ja spróbowałabym jeszcze jednej rzeczy. Spokojnie powiedzieć mu wprost to co wie, czyli, że te wyjazdy są nie w porządku i ci się nie podobają po czym zupełnie odpuścić, nie mówić nic na ten temat i poczekać jak sam zareaguje. Z własnych doświadczeń wiem, że im bardziej się naciska na 'nie rób tego', albo 'możesz to robić wtedy i wtedy' tym gorzej. Jeśli sam, bez twoich nacisków nie zauważy, że 'wow faktycznie, mam dzidziusia, mam kobietę, warto by coś z tym zrobić' to chyba wtedy będzie można ostatecznie przyczepić mu łatkę ostatecznej dupy wołowej i podjąć poważniejsze kroki :) Pozdrawiam

hmm Trafiłam tu przypadkiem. I ja bym postawiła go w takiej sytuacji w jakiej on cię postawił. Niech do niego dotrze też twoje podejście do sprawy! Zostaw z nim dziecko niby na dwie godziny a wróć po 4 czy 6 i może wtedy do niego dotrze jak ty się z tym czujesz. Poczytałam sobie wątki o problemach z tym związanych i wydaje mi sie, że on zachowuje się tak, ponieważ czuje sie uwiązany obowiązkami (pewnie nie dorósł do ojcostwa), a ty im więcej o tym rozmawiasz to tym bardziej będzie od tego uciekał. wiesz co zrobiła moja mama kiedy miała dokładnie taki sam problem? Po kolejnym wyjściu mego ojca na picie i nie wrócił ona spokojnie spakowała jego walizkę, wrzuciła tam tylko niezbędne rzeczy i wystawiła za drzwi jego własnego domu (mieszkali wtedy u jego rodziców). Moja babcia się nie wtrącała i zresztą moja mama miała ciche przyzwolenie.. No więc kiedy wrócił miał drzwi zatrzaśnięte przed nosem, zmieniony zamek i walizkę przed drzwiami. Mama powiedziała krótko rodzina albo picie z kolegami. Wrócił po kilku dniach z kwiatami i od tej pory zmieniło się wszystko. Ty nie musisz robić tak ostrych kroków ale przydał by się mu zimny prysznic. Powodzenia:)

dlaczego ja mam wrazenie ze twoj partner zachowuje sie bardzo dziecinnie? piszesz ze obydwoje nie jestescie domatorami ale przeciez dziecko mozna zabrac prawie wszedzie ze soba, do resteuracji, na spacer, na plac zabaw, do znajomych etc. musicie zorozumiec obydwoje ze czasy beztroskich imprez sie skonczyly. macie dziecko i zarowno na tobie jak i twoim partnerze spoczywa OBOWIAZEK wychowania tego dziecka. ty ciagle sie uganiasz za nim, prosisz o spedzenie z nim czasu, czytam twoj pamietnik i wnioskuje ze on najwyrazniej w swiecie od tego wszystkiego sie miga. wez ze zostaw go z dzieckiem mowiac ze wychodzisz na godzine na zakupy, do fryzjera czy kolezanki a wroc za 4 godziny, jak wrocisz wytlumacz mu ze on robi dokladnie tak samo. a to nie jest tylko twoje dziecko ale jego tez. i rob tak przynajmniej raz w tygodniu. wiem co pisze bo sama w ten sposob postapilam z moim L. dzis juz nie lata jak szalony sam po imprezach. musisz zrozumiec ze na sile nic nie zdzialasz narzucajac sie mu i biegajac za nim. ale jak zaczniesz robic mu na przekor i bedziesz slodka zolza mozesz wiele skorzystac. pozdrawiam

Faceci to jednak wieczne dzieci ,myślę, że ty najlepiej wiesz co zrobić.

A próbowałaś odwrócić role. Zostaw z nim dziecko i wyjdź na chwile do sklepu. Umów się w tym czasie z koleżankami, nie odbieraj telefonu. Ciekawe co zrobi jak wrócisz późnym wieczorem i z uśmiechem powiesz że się zagadałaś z koleżankami. A tak poważnie to musisz się zastanowić czy on zawsze taki był. Może zawsze liczyli się dla niego kumple tylko wtedy chodziłaś z nimi bo miałaś czas. Teraz jest dziecko i obowiązki. Wygląda na to że on jeszcze nie dorósł. Pytanie tylko czy chcesz na niego czekać czy lepiej zacząć żyć swoim życiem.

Dziwnie zachowuje się Twój partner. Ja rozumiem spotkania z kolegami, każdemu się należy jakaś rozrywka i zwykły odpoczynek od rodziny. Przeczytałam kilka Twoich wpisów i z nich wynika, ze on bardzo dużo wolnego czasu poświęca kolegom, więcej niż rodzinie. No i jeśli nie wyolbrzymiasz całej sytuacji, to powiem Ci, ze ja bym się najnormalniej w świecie potwornie wkurzyla, gdyby ktoś mnie w ten sposób traktował. A taka akcja, ze idzie po mleko, wraca po długim czasie i jeszcze bez mleka, to bym chyba kazała mu na balkonie spać albo w piwnicy. Co to za mężczyzna, na którym polegać nie można nawet w najdrobniejszych sprawach i który jeszcze na dodatek wiecznie coś kręci i ściemnia. Nic Ci niestety mądrego nie doradze, bo to Twój partner i ojciec waszego dziecka, no ale on mi się jakiś taki nieodpowiedzialny wydaje.

Hmm ja bym na Twoim miejscu pewnie zastosowała taktyczne milczenie - bo on już wie, że Ty wiesz. Byłabym zdawkowa i czekała, co on powie. Ale Ty na pewno go lepiej znasz, także nie wiem, czy takie podejście na niego działa... Powodzenia, nie daj sobie tym zatruć wątroby... Złościć się na kogoś to tak, jakby samemu jeść truciznę i mieć nadzieję, że ktoś inny od tego zachoruje... Trzymam kciuki.