Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Lubię poniedziałki.

Odkąd nie pracuję lubię poniedziałki. Po raz pierwszy od 35 lat, odkąd poszłam do szkoły.

Będzie krótki opis weekendu w odniesieniu do walki o figurę i zdrowie. Jednak najpierw chciałam się odnieść do tego, co jeden ktoś tu zarzuca: jest to portal poświęcony odchudzaniu i o tym powinniśmy pisać. Jednak ja patrzę na to szerzej, nasze nadprogramowe kilogramy wynikają z tego jak żyjemy, jakie mamy problemy i jak sobie z nimi radzimy. Gdyby kobiety nie zajadały stresu, depresji, poczucia osamotnienia (czyli cała strefa psyche) ani nie miały problemów hormonalnych (znów panowie mają tu łatwiej) to 95 % nas nie byłoby tutaj. Dlatego wszystko co piszemy, o naszym życiu, problemach, sukcesach, rozterkach, ma wpływ na naszą wagę. Nic tak nie pozbawia motywacji, energii do dbania o siebie jak problemy czy to rodzinne czy w pracy. Ja lubię czytać, o tym jak to wygląda u innych. Czuję wtedy, taką jakby wspólnotę. A pisanie tu? Jestem z tych nie skarżących się, nie narzekających, czasem jednak potrzebuję "się wygadać" uporządkować myśli. Ten pamiętnik doskonale spełnia te wymogi.

Co mi się tu nie podoba u niektórych? To, że zamiast okazywać wsparcie, usilnie gdzie tylko mogą wbijają szpilę, pouczają na siłę. Nie widzą różnicy pomiędzy pozytywną radą a pouczaniem. Jesteśmy tu dorośli, nie każdy jeszcze dojrzał psychicznie do wielkich zmian, może jest tutaj po to aby zbierać wiedzę, poukładać to sobie. Potrzebuje wsparcia bo od tego jest moim zdaniem ten serwis.

No dobra za poważnie wyszło.

Mój weekend w 100% w domu, zero wyjścia. W sobotę czułam się kiepsko ale nie tragicznie, odpoczywałam, obejrzałam Pytanie na Śniadanie (nigdy nie mam na to czasu) i o dziwo dało się obejrzeć :). W czasie PnŚ i potem jak oglądałam "Nianię i wielkie Bum" poskakałam, poćwiczyłam trochę na piłce, nic wielkiego. Dietowo było ok, tylko cytrusów sporo zjadłam, ale to chyba organizm sam o wit. C się dopraszał. Moi chłopcy, na swoim pierwszym turnieju JUDO zdobyli w swoich kategoriach wagowych po brązowym medalu, jestem mega dumna, w ogóle się tego nie spodziewałam. Chodzą na Judo, od trzech lat, 2 x w tygodniu, klub jest bardzo fajny 40 min to ćwiczenia ogólnorozwojowe, rozciągające, przewroty itp. a 20 min to technika, rzuty i chwyty. Zapisując ich zależało nam aby oni oprócz wf-u w szkole mieli jeszcze jakąś dodatkową aktywność. Wiadomo dziś dzieci to by tylko przed komputerami siedziały.

Niedziela nie była tak różowa. Raz czułam się źle, gorzej niż w sobotę. Zatoki, katar i stan podgorączkowy, niby tylko 37,5 ale bardziej senna byłam. Rano wstałam ogarnęłam śniadanie i wróciłam do łóżka, potem wstałam pokręciłam się ogarnęłam obiad i wróciłam do łóżka. Jak wstałam to ogarnęłam pasztet do słoików, miałam już ugotowane wszystkie produkty, wystarczyło zmielić przyprawić dodać jajka, zapakować do słoików i do parowaru do peklowania. Wieczorem robiłam pierniki. Dietowo nie przekroczyłam limitu 2200 kcal ale zjadłam banana i pierniczka jednego. Świeżego, pachnącego. Zero wyjść, treningów, kroków tylko 3665 a spalonych aktywnie kcal aż 941. Czy to możliwe aby nawet chodzenie po domu, kręcenie się w kuchni itp. w czasie choroby w stanie podgorączkowym spalało tyle kcal?

To moje wczorajsze dzieła:

Jakby Wam kiedyś przyszło do głowy malować na pierniku i pięciolinię i nuty jakiejś melodii to nie polecam. Masakra, ale wiadomo jak tak sobie wymyśliłam tak zrobiłam i jest melodia do "Jingle bells".