Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wpadłam po same uszy...

Sama nie wiem od czego zacząć?!!Bardzo długo mnie tu nie było i jakże trudno jest mi powrócić... Wstyd mi ogromnie przyznawać się do swoich błędów, słabości, które tak bardzo mnie wyniszczają... Totalna porażka!!! Szło mi tak dobrze, było cudownie i wystarczyło trochę stresu, nerwów i poległam... Ależ to boli!!! Byłam pewna, że obrzarstwo już mi nie grozi, że doskonale poradziłam sobie z tym! Tymczasem stało się najgorsze -niekontrolowane jedzenie dosłownie wszystkiego w zasięgu wzroku, ciągłe zmęczenie! Dwa tygodnie urlopu -wegetacja. Przespałam dzień i noc z przerwami na zjedzenie czegokolwiek :(  Nieobecna i niedostępna dla kogokolwiek.! Nie było ćwiczeń (nawet przez myśl mi nie przeszło żeby się ruszyć!) nie było wagi bo niby po co? Tak w sumie to zastanawiam się jak moja rodzina to wytrzymała? :(

Od tygodnia pracuję, tak bardzo bym chciała mieć siłę żeby zacząć od nowa! Z miejsca w którym jestem teraz. Próbuję... ale nie potrafię się oprzeć np. słodyczom, wydaje mi się, że wszystko robię nie tak. I wciąż dopada mnie zmęczenie! Ciężko mi przygotować np.obiad bo w trakcie gotowania czuję się tak zmęczona, że choć na 10min. ale muszę się położyć. Wciąż jest mi zimno :( To co się ze mną dzieje, co ze sobą robię tak bardzo mnie boli a pomimo tego nie potrafię się ogarnąć. Jestem do niczego :(  Tak bardzo zawalić i zaprzepaścić to co się z trudem osiągnęło...