Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
już się nie martwię :)

Kiedy kilka miesięcy temu lekarz na przeglądzie mi powiedział ,że dobrze by było zrzucić trochę "ciałka" jak sie wyraził to naprawde sie przeraziłam. Zwłaszcza ,że na pytanie ile kilogramów tego ciałka mam mieć mniej odpowiedział 26 a najlepiej 31kg. Miałam ochotę go ochrzanić - że jak to ja ważę za duzo o tyle kg?!! Trochę mi czasu zajeło poukładanie tego sobie w głowie. Na początku stwierdziłam ,że dobra jakieś 3 - 4 miesiące pilnowania jedzienia i załatwione. Sporo czytałam w necie o nadwodze, o tym jak sobie ludzie z nia radzą. I wkońcu trafiłam tutaj .... i juz się nie martwię. Wszystko jakoś stało się jasne i proste. Uświadomiłam sobie ,że w 3 miesiące 30 kg to niedorzeczna niedorzeczność jest. Czytając historie tutaj opisane juz wiem ,że zajmie mi to nieco więcej czasu. W końcu tyłam jakieś 3 lata, trzeba sobie dać czas na naprawienie tego. Ale z całą pewnościa jest to możliwe , nawet zdobycie wciąż przerażającego mnie rozmiaru 38. Jestem całkowicie pogodzona z myślą ,że najbliższe miesiące będa wyglądały dokładnie tak jak te dwa które mam za sobą: z pilnowaniem tego co jem, z "treningami" itp. Jestem chora i poprostu musze się wyleczyć - ale to spokojnie da się zrobić. Nie dla pana doktora - dla siebie :)))