Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
miną miesiąc - brawo Ja!

Dokładnie miesiąc temu dojrzała nareszcie we mnie myśl ,że naprawdę czas skończyć się oszukiwać. Waga znowu po świętach skoczyła na 84 kg. Jednak zajęło mi 2 tygodnie żeby naprawdę sobie uświadomić ,że tyle ważę. Zasadniczo podejście było z cyklu : „ta tania waga znowu jest zepsuta ,musze kupić nową” albo „musze przestać suszyć te spodnie w suszarce bo się znowu nie dopinam”. Samej mi w to teraz cieżko uwierzyć ,ale to naprawdę ja sama tak się zaczełam zachowywać. I tak jak 2 lata temu kiedy schudłam dość długo nie mogłam w sobie zobaczyc szczupłej osoby ,tak teraz kiedy masakrycznie przytyłam kompletnie nie chciałam tego przyjąć do wiadomości. W końcu od czasu do czasu czegoś tam sobie odmawiałam ,od czasu do czasu biegałam ,od czasu do czasu robiłam jakiś fitness ,a przedewszystkim codziennie do pracy na rowerze (całe 15 minut – śmiech). I pewnie by to nawet jako tako działało ,ale nie z wielkim żarciem jakie uprawiałam. I to nawet nie chodzi tak bardzo o to ,że zaczęłam jeść zupełnie nie zdrowo ,tylko niestety ilości. Choć z tym „przecież jem zdrowo” to też się raczej oszukiwałam. Bo to ,że się raz ,czy dwa razy w tygodniu zje kanapkę z sałatą to jeszcze nie oznacza zdrowo. Jak mnie zaczynało nosić to naprawde potrafiłam wepchać w siebie takie ilości popcornu ,że generalnie dla jednego człowieka to raczej powinno być niemożliwe. I przeżyłam w końcu na własnej skórze niewyobrażalne potem do siebie pretensje ,i takie prawie jedzenie przez łzy ,że przecież nie chcę tego jeść bo chcę schudnąć – ale jakoś nie mogę przestać w siebie wpychać. No straszne poprostu ,jakbym była od tego bezwarukowo uzalezniona. Tak więc mam na imię Paulina i jestem jedzenioholikiem ,i jestem „nieobżarta” od 31 dni. Troche to przerażajace ,ale z drugiej strony bardzo jestem z siebie dumna. Mam ogromna wiare w to ,że dam rady ,powiem nawet że mam pewność. Zaczęłam się tylko zastanawiać co potem – i tego jeszcze nie wiem. Co zrobić żeby po tej jednak cieżkiej pracy i miejmy nadzieję osiagnietym sukcesie nie wrócić z powrotem do nałogu jedzenia? No cóż ,zanim pozbedę się tych wszystkich nadprogramowych kilogramów minie jeszcze duuużo czasu ,więc mam przestrzeń żeby się nad tym zastanowić J Może jakieś sugestie?