Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
30 dni bez cukru.

Nie wyobrażałam sobie dnia bez słodkiej kawy, a jednak mi się udało. Nie ruszyłam białego cukru, do kawy, herbaty, koktajli, co było dla mnie mega wyzwaniem bo przecież kocham słodką kawę (raczej kochałam) i koktajle do których zawsze wsypywałam cukier, na początku zastąpiłam go ksylitolem i miodem, ale kiedy oba te produkty się skończyły, to całkowicie z nich zrezygnowałam. Przez te 30 dni uczyłam się odmawiania, oraz ograniczania.

Przypomnę wam że kawę słodziłam 3-ma łyżeczkami cukru, wypijałam od 3 do 5 kaw dziennie, co dało mi w ciągu miesiąca średnio aż + 300 łyżeczki cukru i to tylko w kawie!!! Więc nie dziwcie mi się, że ja o tej kawie tak cały czas – bo w moim przypadku to tutaj był ogromny problem. Zawsze dziwiłam się tym co nie słodzą, ale jak koleżanka sama przyznała, że do kawy (bez cukru) to zawsze ma coś słodkiego, a to ciasto lub ciasteczko czy czekoladki.  Ja, pijąc bardzo słodką kawę potrafiłam odmówić sobie słodkości, miałam za to ciągoty na słone paluszki, krakersy czy chipsy, dlatego wtedy myślałam że, ja przecież z cukrem nie mam problemu?!? A tak naprawdę, to ona nie potrafi sobie odmówić słodkości, a ja (nie potrafiłam) cukru. Mam nadzieję że przez ten czas w jakiś sposób udało  mi się zapanować nad cukrem i za słodyczami do kawy nie będę przesadzać.

Najwięcej trudności w ciągu tych 30 dni miałam wtedy, kiedy skończyły się moje „zamienniki” cukrowe. Byłam nerwowa, ciągle głodna i pobolewała mnie głowa, zbierało mi się na płacz z byle powodu i miałam poczucie że to już jest tak silne uzależnienie z którym nie dam sobie rady, więc po co to robić? Przemyślałam sprawę po czym stwierdziłam, nie wszystko na raz! Od czasu do czasu na „Cheat Day” mogę sobie pozwolić,  bo być może to właśnie, bardziej zbliży mnie do rzucenia wstrętnego białego proszku, i wiecie co – udało mi się – piję gorzką herbatę i kawę (max3 a nie 5 i wiele słabszą), koktajle też przestałam słodzić. Jakoś przetrwałam i jestem z siebie mega dumna, białego cukru nie ruszyłam! A to właśnie z nim walczyłam najbardziej. Oczywiście nie obyło się bez małych wpadek na słodkie, pączek, cola i ciasteczka w między czasie gdzieś tam się pojawiły.

Zmiany które udało mi się zauważyć to takie, że w ciągu dnia jestem mniej senna, gdy w połowie dnia nużyło mnie zmęczenie i padałam na twarz, (szczególnie po obiedzie i małej czarnej) tak teraz w ogóle tego nie ma.  Brzdąc idzie na drzemkę a ja zamiast drzemać z nim, ogarniam w domu lub robię trening.  Od jakiegoś czasu borykałam się z krostkami na dekolcie, stosowałam maseczki, kremy, peelingi i nic, a teraz po odstawieniu cukru moje krostki jakby się „wyciszyły” – nadal są, ale dekolt nie swędzi i krostki powoli znikają, a jak zjadłam pączka to dekolt znów zaczął swędzieć, więc to skłania mnie to do tego by ograniczyć słodycze na całkowite minimum. Budzik dzwoni a ja się „wściekam” że wstawać trzeba, najchętniej przeleżałabym w łóżku pół dnia, a nawet cały (gdyby nie obowiązki), teraz nie mam takiego problemu, im wcześniej wstanę, tym czuję się lepiej i nie mam poczucia że dzień jest krótki. Po prostu zaczęłam się wysypiać.  Mam więcej energii podczas treningów, wcześniej po połowie już mi się nie chciało, teraz robię cały a czasem zdarza się niedosyt. Kilka dni temu zauważyłam też, że mam wrażliwość na zapachy, szczególnie na ketchup, drażni mnie strasznie i powoduje że mam „nerwa” a nigdy wcześniej tak nie miałam. No i waga, cóż, cały czas tak samo, tańcuje pomiędzy 57 a 55, ale ją akurat najmniej się przejmuje, centymetry mi lecą więc chyba jest OK. Prawdopodobnie to nie wszystko zasługa cukru, bo przecież od początku wakacji zabrałam się za siebie tak porządnie; dieta + ćwiczenia a odrzucenie cukru to dodatek.   

 Podsumowując! mimo iż u mnie wciąż pełno tłuszczyku tu i ówdzie, siedzi we mnie uczucie że czuję się lepiej we własnej skórze. Jestem świadoma tego ,że 30 dni jest krótkim okresem więc go przedłużam z mottem – „Małymi krokami do przodu”. Powoli i po kolei chcę dokładać kolejne wyzwania do mojej diety, stylu życia i treningu, także trzymajcie kciuki za moją motywację i was też zachęcam do wzięcia w tym udziału. 

Powiem wam, że jak czasem wpadnie cukierek czy ciasteczko, winko czy piwko, to co z tego! Nie jestem „fanatykiem” i tragedii z tego powodu robić nie będę. Ale do cukru białego nie wrócę! oj nie!

Czas zabrać się za porządki! Pozdrawiam i zapraszam was, dołączcie