Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Lekarstwo na lenistwo i sposoby na kryzys
istnieją?

Dzięki za odzew pod moim poprzednim postem, gdzie pisałam, że mam problem z odchudzaniem/motywacją/nudą w życiu i ogólnym ogarnięciem własnej osoby. I wygląda na to, że nie jestem w tym osamotniona. Zastanawiam się jednak, jak temu zaradzić? Jaki jest złoty środek, aby zwalczyć gorszy czas i zapobiegać, aby taki kryzys się nigdy więcej nie powtórzył. Dlatego zwracam się do Was z zapytaniem, czy macie swoje sposoby by pozbyć się lenia, poradzić sobie ze spadkiem motywacji i wygrać z nadmiernym jedzeniem pod wpływem emocji czy nudy? Bo u mnie taki kryzys trwa już dość długo i końca nie widać. Poza tym żyję ze swoim leniem w toksycznej symbiozie i nie potrafię go wyrzucić za drzwi (choć próbowałam!). Odpowiedź niby sama się nasuwa: po prostu odkleić tyłek od kanapy i włączyć np. Chodakowską. Chociaż nie, zbyt ambitnie na początek. Padnę po dwóch minutach. No to pilates albo ćwiczenia dla bardzo początkujących albo seniorów, bo od czegoś trzeba zacząć. I miałam kilka takich podejść, ale jak to bywa w takich sytuacjach zapału starczyło mi na kilka dni, kondycji nie poprawiłam, bo mój leń znowu się zaktualizował i masz babo placek. Zresztą to u mnie też mały problem: słomiany zapał. Będę jeździć rowerem - super, rower lubię, ale po tygodniu się nie chce. No to nordic walking - bardzo fajny sport, ale zanim się przekonam, żeby wyjść z domu, ciemność nastaje, wilki wyją, więc idę spać. Beznadziejny przypadek, pacjent nie do wyleczenia. Dlatego postuluję o nagrodę, może być i nobel, dla tego, kto wymyśli lekarstwo na lenistwo. Chyba, że macie na to sposób, a ja ciągle żyję w nieświadomości i toczę tę nierówną walkę.