Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
próbka mojej książki...proszę o opinię ,bo mam
chwile załamania.zajrzyj:)

wiem ,że temat troch ę nie na vitalię,ale myślę,że nikomu krzywdy tym nie robię:)

proszę o szczerą opinię ,wskazówki i inne :)

napiszę fragment trochę ze środka

:

(...)

od czasu tamtej rozmowy minęło już kilka dni.wbrew moim obawom ,nie przyniosła ona żadnych klęsk żywiołowych w postaci płaczów ,dąsów czy cichych dni.żyliśmy zwyczajnie ,tak,jak do tej pory,coprzyniosło mojemu sercu nieopisaną ulgę.

-ideał-pomyślałam pewnego wieczora,kiedy siedziałam w fotelu z kubkiem gorącej herbaty w ręku,wsłuchana w spokojny,miarowy oddech śpiącego Artura.

nie wiedziałam wtedy,że ten ideal ma w głowie ułożony szczegółowy plan zrujnowaia mi życia...

wszystko potoczylo się tak gwałtownie,że nadal nie potrafię w to wierzyć.a może po prostu nie chcę?

to był piątek.od rana na swojej drodze napotykalam jakies przeszkody.spoznilam się do pracy,co spodowalo drastyczny wzrost ciśnienia u mojego szefa,lawinę słow,ktorych przez te 4 lata zdążyłam nauczyc sie na pamięć.jakos przetrwałam.

wracając do domu pragn ęłam tylko gorącej kapieli,wygodnego łózka i nastrojowej muzyki w uszach,jednak nie tak przyjemne scenariusze pisal mi los tego dnia...

zapach perfum Artura czułam już na klatce schodowej.przekręcając klucz w zamku ,rozkoszowałam się tym aromatem ,ak dobrze mi znanym.

jednak...w mieszkaniu oprócz perfum dało się wyczuć pewien ciężąr,a mianowicie ci,eżąr przytłaczającej atmosfery.przekroczylam ostrożnie próg mieszkania,powiesilam torebkę na wieszaku i nawet nie zdjąwszy płaszcza,zaczełam rozglądać się po pokojach.Artura nie było.nie było tez jego butow,ubran i szczoteczki do zębow. 

jedyna pozostaloscia p moim ukochanym była mala biala karteczka leżaca na stole w kuchni,na której widniały słowa:nie szukaj mnie ,zapomnij.przepraszam.

proszę o kommmentyyyyyyyyy ,niebieskozielonookikot