Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
"Co Ty możesz wiedzieć o wstawaniu w nocy"...
przykro. Pobudka 1,45

Polecam książkę "W Paryżu dzieci nie grymaszą", nam się udało zastosować pauzę i jak tylko mały skończył 3 miesiące - jak ręką odjął- przesypiał całe nocki. Oczywiście raz na jakiś czas zdarzyło mu się przebudzić, ale to obracałam go na boczek i dalej spał. Może i u Was się uda! Trzymam kciuki! Bo niewyspana mama to nic dobrego.. Z drugiej strony zazdroszczę gotowego obiadu o godzinie 7:00 ;) ale myślę, że mimo wszystko sen jest ważniejszy! :) Trzymam kciuki za pozytywne zmiany!

A nie myślałaś wziąć malucha do Waszego łóżka? Ja dzięki temu prawie w ogóle nie znam nieprzespanych nocy. W półśnie, ledwo podnosząc głowę podawałam co tam małej trzeba było, okrywałam, przytulałam i spałyśmy dalej. Jak podrosła, to się wyprowadziła do siebie. Spała z nami z 8 m-cy. Od ok. 4 do 12 miesiąca życia. Nieraz nad ranem przekładałam się "do góry nogami", czyli głowę tam gdzie zwykle mam nogi, bo ona spała w poprzek na mojej poduszce i już nie było gdzie się wpasować, ale wolałam tak niż nocne lunatykowanie.

Tak poza tym, mój najmłodszy też ma 7 miesięcy i też się jeszcze budzi w nocy :) Damy radę ;)

Ja z moimi rodzicami też nie potrafię rozmawiać. Nigdy mnie nie rozumieli, moich braci też, a jak coś się powie nie tak jak oni uważają to od razu się obrażają.Naprawdę czasami nawet nie wiem za co moja mama się obraziła i później siedzę i analizuje co też takiego powiedziałam, później najczęściej się okazuje, że poszło o jakąś głupote... Zawszę zazdrościłam koleżanką, które mogły normalnie z rodzicami pogadać, powiedzieć im wszystko. Moi nawet nie wiedzą, że się odchudzam bo zaraz by były głupie hasła. Szkoda... Ale wolę się ugryźć w język i robić po swojemu, niech myślą co chcą. Już dawno się nauczyłam, że najważniejsze to słuchać siebie ;)

No starszy zaczął przesypiać noce kiedy miał 3.5 roku i wtedy młodszy się urodził ja nie mam dzieci śpiących całą noc moje piją wodę w nocy na potęgę ale mój mózg nie rejestruje wstawania bo rano nie potrafię powiedzieć ile razy wstawałam ale do wszystkiego można się przyzwyczaić i z drugim jest gorzej bo masz dwoje do ogarnięcia w dzień a i zdarza się że obydwaj nie śpią za dobrze a nie daj Boże chorują. W tamtym roku jak mąż był za granicą to mi zachorowali myślałam że ducha wyzionie spałam po 3 godziny.pamietam że to był najgorszy okres macierzyństwa.

90 minut????????/ Szacunek ciekawe kiedy ja dojdę to tego czasu :)

Każda z nas ma to samo więc trzeba to przetrwać. Odchowamy to się będziemy mądrzyć

Oj,przykro mi ze tak uslyszalas, ale jesli Cie to pocieszy to ja mam takich komentarzy tysiac od mojej mamy... najlepszy byl taki, ze nie mam prawa byc zmeczona bo siedze na urlopie ( a opiekowalam się dzieckiem i uczylam.do poteznych egzaminow, a maz ciagle byl w pracy i nie pomagal ) moglabym jeszcze z tysiac przytoczyc i strasznie mi przykro z tego.powodu

Mi się wydaję że najbardziej Ciebie zrozumie "Nasze pokolenie " ....Roczniki naszych rodziców , a już tym bardziej dziadków zawsze stwierdzą " Teraz to młode matki są wygodne :D " .....Lub " Co Ty możesz wiedzieć ? Ja wychowałam 4 dzieci,a Ty masz tylko jedno " :D Brać wszystko z przymrużeniem oka i iśc dalej do przodu :)

Cierpliwosci Ci dyzo zycze.Chyba bardziej do "dziadziusia":D Swietnie sobie radzisz!podziwiam,pozdrawiam i odpoczynku nad morzem zycze:)

A daj spokoj...u mnie na szczescie nikt sie niewtraca ale tesciowa dawalaby mu wsztstko do zabawy "bo on chce" i do jedzenia slodycze-my zakazujemy bo chcemy jak najdluzej go przed tym uchronic. Dzieki temu uwielbia suszone owoce i inne moje cuda typu ekspandowany orkisz czy pszenice. Niesluchaj nikogo. Jestes Matka i Ty wiesz co dla dziecka jest dobre a jak niebedziesz wiedziala to zapytasz sie mamy czy kogos. Trzymaj sie :* moze to jednorazowa taka nocka. Moj Mumin choc od dawna juz przesypia noce ale za to wstaje mi o 6-7 to czasem ma takie noce ze placze i sie musi poprzytulac itp (ja z nim spie nadal bo tak mi wygodnie co to siostra moja komentuje ciagle i jej mąż... rodzice dziecka co w wieku 3lat dopiero przestalo sikac w pieluchy)

Ja nie przespałam nocy od 5 lat jedno zaczęło przesypiać to drugie się urodziło już mi nie robi różnicy czy wstaje raz czy pięć razy...

Ja na szczęście mieszkam we własnym mieszkaniu. Będąc w ciąży wyprowadziliśmy się od teściów... Moja córka ma 21 miesięcy i na spanie nie mam co narzekać... zawsze grzecznie spała... była wcześniakiem i musiałam ją budzić na jedzenie bo by spała i spała a jak miała 5 miesięcy to już całe noce przesypiała i tak jest do dziś... dziś wstałyśmy o 9 :) Nie piszę tego by Cię zdołować ale po to by powiedzieć, że moi rodzice i teściowa mają inne poglądy wychowawcze i tak będzie chyba zawsze bo wynika to z różnicy pokoleń.... Moja Ola przez dziadków a szczególnie teściową jest traktowana jak mniejsze dziecko niż jest. Rowerka nie kupować bo za mała, na basen nie bo zarazki i w ogóle chora będzie, do piasku nie bo bakterie i tak w nieskończoność... była spokojnym i cichym noworodkiem- diagnoza teściowej że autyzm... teraz jest żywiołowa to wg teściowej ma ADHD i wielkie pouczenia dla nas że do psychologa nie jeździmy... ech....

Niestety, nie pocieszę Cię. Taki stan rzeczy będzie trwał. Mój syn ma lat 20, studiuje, a ja ciągle słyszę, że go źle/niewłaściwie wychowuję. Chłopak nie pije, nie pali, nie ćpa, jest grzeczny (choć ma swoje zdanie), nie miałam z Nim tzw. kłopotów wychowawczych. A zawsze byłam krytykowana za swoje (i męża) metody wychowawcze (np. "przestępstwem" było, że nie prasowałam pieluch tetrowych i nie dawałam soków do picia jak był mały - nie lubił). Zawsze krytykowała i krytykuje mimo że nie mieszkaliśmy z Nią (ani z teściami), natomiast nigdy specjalnie nie pomagała w opiece nad dzieckiem.

Mam wrażenie, że nasze babcie i mamy, czyli osoby ze starszego pokolenia nie są chętni słuchać tego, co mamy im do powiedzenia. Tkwią uparcie przy swoich racjach i są zamknięci na to co nowe. Ty - jako mama, wiesz najlepiej co potrzebuje Twojemu synkowi i tego się trzymaj. Jesteś dobrą mamą, bo dbasz i troszczysz sie o swoje Maleństwo. A próbowalas tlumaczyc rodzicom, że ich słowa Cie ranią?

Nie przejmuj się tak bardzo rodzicami i tym co mówią. Oni nie przestaną, a Ty się tylko niepotrzebnie nakręcasz i denerwujesz. Ja to wiem z doświadczenia, bo mieszkamy z teściami w jednym domu i mamy małe dzieci. I już teraz po 4 latach takie głupie uwagi jednym uchem wpuszczam, a drugim od razu wypuszczam, bo przez to m.in. wpadłam do nadwagi (siedziałam w naszym pokoju i jadłam słodycze, żeby nie spotykać za często teściowej).

Współczuję, znam problem bo z teściami mieszkam, co prawda niby w osobnych mieszkaniach ale w jednym domu i też wiedzą najlepiej jak się dzieci wychowuje. Ale uważam, że zdrowie dziecka jest najważniejsze więc niestety najlepszych relacji to ja z nimi nie mam :/ No szacunek za orbitreka, ja bym jednak wybrała łóżko :P (Ale ja jak junior był w tym wieku to nawet za kierownicą zasypiałam :P ) A przede wszystkim to gratuluję spadku :D trzymaj się mocno :)

ja się zastanawiam właśnie jak to będzie jak nasz dzidziuś się już urodzi. Aktualnie przeprowadziliśmy się do rodziców partnera i na razie jest ok. Za bardzo nie obchodzi ich to, że tu jesteśmy. Są dni co nawet ich nie widuję. Ale jak się dzidzia pojawi to może wystarczyć mały jęk w nocy i mogą stać na baczność przy łóżeczku... No ale ja zawsze snuję najczarniejsze scenariusze i przeważnie nigdy nie jest tak źle więc może i tym razem ;)

uroki mieszkania z rodzicami (ja mieszkam z teściami) różnie to bywa ale lepiej tak niż pod mostem hahah zanim się wybudujemy to z kilka lat eh...

Kochana trzymaj się :) Jesteś dzielna a to Twoje dziecko i Ty odpowiadasz za niego więc rodzicom trzeba spokijnie powiedzieć ze jesteś im wdzięczna za wychowanie i dotychczasową pomoc ale teraz to Ty odpowiadasz za małego człowieka i jakoś sobie sądzicie. A zmęczona masz prawo być tak jak każdy smieryelnik