Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Odrzucony prezent i rodzinne perturbacje.

w tytule piszesz - odrzucony prezent, w sumie to nie byl odrzucony tylko zabraklo odezwu. Niektorzy ludzie sa tacy jacy sa, chcialam napisac tepi, po prostu tepi. No ale to brzmi obrazliwie , wiec po prostu powiem nieogladzeni i diabli wiedza jacy. Ja podobnie sie poczulam jak wyslalam piekne kwiaty dla mojej mamy - mama ma demencje ale jestem pewna ze kwiaty musialy jej sie podobac bo cale zycie lubila kwiaty. No ale moja siostra zyjaca z mama juz tez nie czula potrzeby mi napisac ze doszly, czy ze mama sie ucieszyla , nic, bylo mi szczerze przykro. Po kilku dniach zadzwonilam zapytac jak sie mama czuje i gdybym konkretnie nie zapytala czy mama ucieszyla sie nie wiedzialabym nic, oczywiscie siostra ironicznie skomentowala ze mama "chciala je jesc", Po prostu myslalam ze sie porycze, ale tlumacze sobie ze to taki czlowiek, nadajemy na zupelnie innych falach , zeby nie okreslic obrazliwie.

Absolutnie nie wolno Ci się czuć podle. To nie Ty zawiniłaś. Cokolwiek by się działo stawiaj siebie na pierwszym miejscu♥️

Czyli czas na ułożeniu myśli. Jesteś fajna jak jesteś potrzebna. Sęk w tym, że takie relacje TOBIE nie są potrzebne. Nie zmienisz matki ani reszty, czas przestać mieć nadzieję i oczekiwania. Trudno. Na pewno nie raz w życiu to przeplakalas i pewnie nie raz jeszcze zaboli. Ale przesłanie jest jasne. Żyj po swojemu, własnym życiem a ludzi, którzy mają cię w doopie traktuj tak, jak oni ciebie. Nie, że oko za oko, nie. Dla zdrowia psychicznego i dla równowagi w systemie.

Ty masz problem z zaakceptowaniem faktu, że twoja rodzina nie jest dla ciebie dobra i powinnaś jej unikać, tak, jak się unika toksycznych ludzi. Duży temat do przerobienia na terapii. Twoja matka się nie zmieniła, a tobie się wydawało, że jednak i że co, we łzach zadzwoni z podziękowaniem za kwiaty? Przecież NIGDY tego nie robiła! Tak, normalni ludzie dziękują za kwiatki, za prezent, za pamięć, taki standard, zadzwonić czy napisać do obdarowującego, że dziękuję, dostałam. Twoja matka? No przecież się należało, c'nie? Daj sobie spokój, wysłałaś, zrobiłaś swoją część bycia córką w dzień Matki. Niczego nie oczekuj, poklep się po ramieniu i powiedz sobie, że Ty jesteś w porządku. Tyle. Żyj nareszcie swoim życiem.

Nie miałaś obowiązku jechać osobiście i to jeszcze z tak odległego zakątka. Moje dzieci są odemnie 200 km i nie oczekuje osobistych wizyt. Każdy ma swoje obowiązki ki. Dostałam życzenia przez telefon i to wystarczyło i sprawiło mi wielka radość. Trzeba żyć własną rodzina i niezadreczac się relacjami bliskich ludzi którzy nie chcą się traktować z szacunkiem. Brawoza spadki wagi. Pozdrawiam

Wiesz kroczków to trza z 10 tysi i to codziennie nawodnienia 0.035 x waga a to jakieś 2.5 litra snu 7-9 godzin no i przerwy w jedzeniu czyli np 8 h jesz i 16 pościsz no i żarło na poziomie tych 1800 kcal i to ma sens i daje porządną zwałkę bezpiecznego 1 kg na tydzień powodzenia

Przykre, że mama nie podziękowała, ale może potraktowała to tak, że nie masz czasu do niej przyjechać osobiście tylko wysyłasz kuriera z kwiatami, tak trochę bezosobowo? Może gdybyś zajrzała, pogadała, pomimo, że spędziłyście dużo czasu czasu przed, ale wiadomo, to były inne emocje. Czasem staramy się robić coś co nam się wydaje miłe a druga strona tego wcale nie oczekuje. Może wystarczyłoby żebyś się po po prostu pojawiła.

smutna historia i nie wiem, co Ci poradzic w tej sytuacji, bo to bardzo ludzkie. Często jest niestety tak, że nawet jeśli rodzic wprost odrzuca dziecko, to ono bierze winę za to na siebie (!) masochistycznie i nadal gdzieś ma w sobie gotowość do przebaczenia rodzicowi. Trzymaj się kochana. jesteś w tym bardzo ludzka.

A ja na to bym spojrzala inaczej. Moze pochodzisz z takiej rodziny gdzie nie usłyszysz : “ dziękuję”, “ proszę” “ przepraszam”. Ty się nauczyłaś ogłady, potrafisz się zachować, ale reszta twojej rodziny nie. To tak jakby ty się rozwinęłaś, a oni nie. Brak ogłady, kultury i nie wiem… inteligencji emocjonalnej? Uważam, ze dlatego macie problem w komunikacji. Ty oczekujesz jakichś tam słów, a oni nie mają i tym pojęcia. Obrażasz się i według nich wychodzisz “ na zbyt wrażliwą”. Traktuj ich z pobłażaniem i nic nie oczekuj od nich.