Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Spokój

Nuda panie, nic się nie dzieje... - ale ja taki stan zaczynam kochać coraz bardziej . Zwyczajność, codzienność, wszyscy zdrowi i brak złych wiadomości czyli tak zwany święty spokój jest mi potrzebny jak powietrze.  Lata szarpaniny z życiem zostawiły mi w spadku niezły balast, który w słabszych chwilach daje znać o sobie. Czas upłyną, rany się zabliźniły ale złe wspomnienia czasem nie odpuszczają. Ten tydzień już lepszy ale moje głupie serce coś za bardzo się rozhuśtało i muszę zrobić badania. Osobiście podejrzewam tarczycę ale wszystko będzie wiadomo po diagnostyce. Na razie mam brać leki i się nie denerwować co też usiłuję robić z mniejszy lub większym powodzeniem .

Jesiennie się zrobiło i trzeba znowu przyłożyć się do prac ogrodowych. Wczoraj całe popołudnie klęczałam pod mirabelką  I nie z powodu pokuty lub innych ekspiacyjnych rytuałów - po prostu usiłowałam wyzbierać małe, żółte śliweczki, które wreszcie opadły i uniemożliwiają koszenie trawy. Ręce miałam zajęte, głowę wolną i tak sobie myślałam o moim podwórku. Wyszło mi, że to co na nim rośnie to swoisty ogród pamięci - niektóre drzewa owocowe, krzewy i byliny sadzili jeszcze moi dziadkowie i rodzice. Rodzice nie żyją już ponad dwadzieścia lat, dziadkowie jeszcze dłużej, a to wszystko co roku owocuje i kwitnie. Ja tylko staram się dbać i pielęgnować. Oczywiście też coś tam dosadzam i zmieniam ale nie lubię zbyt nowoczesnych ogródków pod sznurek. A w ramach najnowszych nabytków mam krzak dzikiej róży - prezent, jeden z trzech w ogóle, który dostaliśmy po ślubie od znajomych. Ma dopiero trzy lata ale w tym roku pięknie obrodził i pierwszy raz będziemy robić nalewkę. Po prostu przyjemne z pożytecznym: cudowne wspomnienia, piękny krzak i zdrowy trunek . 

Przyszły tydzień zapowiada się pracowicie ale wszystko uzależnione jest od mojego samopoczucia i pogody. Waga bez zmian, jedzenie opanowane i zgodne z FODMAP ale jednak chleb nie sprzyja mojemu traceniu kilogramów. No i te nieszczęsne gruszki  pozostaje tylko przeczekać. Jest chłodniej i od razu mniej piję, co też nie jest dobre. Na szczęście przemogłam się i chodzę wcześniej spać bo widziałam, że wieczory spędzone przed komputerem coraz mniej mi służą... No i myślę o planku - i na myśleniu, niestety, się kończy .