Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie dać się!

Ponury humor dalej mnie nie opuszcza. Położyłam się z łzami w oczach. Od syna nie mogę doczekać się żadnej współpracy. Wczorajszy dzień miał należeć do miłych. Nie udał się. Do tego ból głowy, gardła od rana. Dziś wydawało mi się, że jest lepiej. Nie jest. Ale nie mogę pozwolić sobie na stracenie kolejnego dnia. Teraz nie mam czasu już poćwiczyć. Na 11 idę do dentysty. Za to wieczorem zrobię to na 100%. Muszę wrócić do mojego tygodniowego wyzwania. Dziś ogarnę szafki w szafie. Tornado chyba przeszło przez te trzy półki :D Nie mam dużo, nie chcę zawalić. Tak łatwo jest walczyć ze wszystkimi wokół. Najtrudniej ze samy sobą i własnym dzieckiem :D Samotność zaczyna mnie dobijać. I nie chodzi tutaj o fakt braku partnera. Ale raczej o znajomości, koleżanki. Nikogo nie ma tutaj. Wszyscy albo w innych miastach, albo w innym kraju. No nic koniec użalania się. Kawa wypita. Idę po śniadanie. Dziś owsianka. Syn lubi, ale pogardził. Trudno. Więcej będzie dla mnie. Idę skończyć projekt, aby odhaczyć już jedną pozycję z listy. Miałam się jeszcze zważyć rano, ale syn spał i nie chciałam robić zamieszania. A ważę się w jednym miejscu. By wyniki nie były przekłamane. Zołza lubi wskazywać co chce, gdzie chce :D

Niech ten dzień będzie miły!