Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
10 tygodni po redukcji - ZDJĘCIA

W sumie nie mam nic do dodania, powyżej macie nagą, besphotoshopową prawdę. Prawdę, która objawia co następuje: jest dobrze! Nie wiem jeszcze, co pokażą wyniki szczegółowych pomiarów, ale średnio mnie to interesuje dopóty, dopóki wchodzą na mnie ubrania z końca redukcji, dopóki dobrze czuję się sama ze sobą i stabilizują się chwiejne wcześniej aspekty takie jak humor, sen czy libido.

Co ważnego zadziało się w czasie dziesięciotygodniowego wychodzenia z diety? Kupiłam piekarnik i odnalazłam motywację do eksperymentowania w kuchni, w końcu już nie muszę zamykać się w śmiesznych ilościach jedzenia i makroskładników. 

Wróciłam do jedzenia nabiału w postaci twarogu, co wiąże się z powyższym - jestem świeżo po pożarciu sernika z matchą i erytrolem. 

Od zakończenia redukcji olbrzymim cheatem prawie 2,5 miesiąca temu słodycze ze sklepu jadłam dokładnie raz. 

Cheatowałam schabowymi u mamy i tłustym mlekiem do kawy zamiast batonami i chipsami. 

Siła na górnych partiach wzrosła prawie dwukrotnie, na dolnych niekoniecznie, ale przynajmniej tyłek nie boli od twardych krzeseł. 

Przynajmniej raz w tygodniu dopominałam się u trenera o mini odchudzanko, chociaż takie tygodniowe, jakiś malutki deficycik... Nie dość, że nie dostałam dyspensy na niedojadanie, to jeszcze dostałam przyzwolenie na podjadanie. Nowy, wspaniały świat!

I teraz najlepsze: raz poszłam z własnej nieprzymuszonej woli na dodatkowe cardio w tygodniu... Hejka, sportowe świry!