Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dorastający syn kontra wykończona matka....

Teraz kiedy więcej napisałaś muszę powiedzieć, że Cię podziwiam, bo musisz mieć naprawdę ciężko. To musi być strasznie przykre patrzeć na starania dziecka, które nie odnoszą spodziewanego skutku. Już nie wspomnę o tym, że samo dziecko się pewnie zniechęca. To musi być bardzo przykre dla matki patrzyć i nie móc tak naprawdę w żaden sposób dziecku pomóc. Jedyna nadzieją jest czas i ciężka praca wiara, że z biegiem czasu Wasze wspólne starania przyniosą oczekiwany rezultat. Trzymam kciuki!

Wszyscy na mnie pewnie zaraz naskoczą, ale uważam, że dysgrafia i wszystkie inne dys i ADHD to nie są w 99% żadne choroby, tylko właśnie wymysł XXI wieku. Jasne, że bicie po łapach linijką kogoś bo się nie uczy i wierci jest głupim pomysłem, ale równie złym jest chyba dawanie komuś przyzwolenia na takie nieuczenie i wiercenie się. Jak się od lat nasłuchał od mamy, nauczycieli i psychologów, że "on taki biedny, chory, to mu tak utrudnia" to w sumie skąd ma mieć motywację do nauki? Chciałam się dostać na dobre studia to wiedziałam, że muszę siedzieć przed maturą na tyłku i wkuwać, innej rady nie ma, a pretensje jak mi się nie uda będę mogła mieć tylko do siebie. A po takim "psychologicznym praniu mózgu" - pretensje do mamy, szkoły, systemu edukacji, swojej rzekomej choroby, pani minister edukacji i chyba jeszcze do pana Boga :P No i moja kolejna cudowna teoria :P nie wierzę w psychologów. Jeżeli ktoś ma na prawdę poważne problemy to jasne, ale to do lekarza wtedy - psychiatry. Takie pseudo-mądre porady jak dla mnie to tylko żeby pieniądze wziąć.

Zapisz Was może do psychologa, mi pomógł, któregoś roku zawali szkołę i będziesz sobie pluła w brodę, spróbuj:)Trzymam kciuki

nie poddawaj sie matka wiele wycierpi i zrobi dla swojego dziecka a swoj sukces juz odnosisz wytrwaloscia powodzenia :)

Nie do konca się zgodzę - wszystko zależy tez od charakteru Dziecka, nie jest zawsze tak, że im wiecej Rodzice dają, tym mniej dziecko daje od siebie. Rodzice mieli duży wklad w moje wykształcenie, ale ja tez pracowałam nad swoim charakterem, i do tego co teraz mam. Mam 26 lat i skonczone bardzo dobre studia, swietna prace i jestem samodzielna. To samo mój Brat :) wszytsko zalezy od osoby, nie uogólniajmy, że kazde dziecko, ktore cos dostało od rodzicow staje się leniem i tylko czyha na wiecej ;) Pozdrawiam i zycze wytrwałości.

Szczerze, sądzę, że jesteś bardzo dobrą Mamą :) I nie poddawaj się, rób wszystko i walcz o syna :) kiedyś Ci podziękuje tak jak ja Dziękuje teraz Moim Rodzicom za wkład w moje wykształcenie i to co osiągnęłam to dzięki Nim i Ich wsparciu :) Pamietąm jak płakałam, że nie chce cwiczyc na fortepianie,i Mama siedziala przy mnie, wspierała mnie, czy ze nie chce iśc na angielski bo inni bawia się na placu zabaw, a ja mogłam jak nauczylam się, pocwiczyłam, odrobilam zadanie :) itd. a teraz mam super wypracowany charakter, dążę uparcie do wyznaczonego celu :) i dziekuję Bogu za Moich Rodzicow :) Dzieci tak maja, że doceniaja po czasie upór Rodzicow, nie poddawaj się. Jestes Dobra Mama :) Syn to doceni :)

Syn mojej znajomej ma niecałe 8 lat. Jak nie chciał sie uczyć to zawiozła go pod śmietnik i kazał wyciągać puszki i powiedziała, że tak będzie zarabiał na zycie jak nie będzie się uczył. Na jakiś czas pomogło, ale jak jest teraz to już nie wiem:) Zeby nie było... nie chciała się nad nim znęcać a ni nic w tym stylu, też już nie miała siły, bo dziecko zawsze było nadpobudliwe. Może czasem taka terapia szokowa pomaga;)

uparte dziecko masz, jestescie oboje zmęczeni, on nauka i marudzeniem ty ciaglymi obowiązkami. Spokojnie postaraj się mu pokazac, że twoje metody działają, że on musi się inaczej uczyć, jak dostanie leossze stopnie to może doceni wasz wysiłek. A potem koniecznie nagroda za to musi być, lody i coca cola :D

Wiem o czym mowisz...3 lata walczylam by syn skonczyl mature..nigdy mu sie nie chcialo chciec..uczyl sie na pol gwizdka..dzis ma 23 lata i nadal jest leniem..tez mi bardzo zalezalo i pomagalam jak moglam ale z perspektywy czasu nie wiem czy bylo to dobre..bo przez te lata syn wyrobil sobie zdanie,ze on nic nie musi tylko ja..Niestety im wiecej dajesz tym mniej dostajesz...smutne ale prawdziwe..Syn juz jest dorosly i teraz oczekuje ode mnie ,ze mu prace zalatwie..i wiele innych spraw..Jest slabo samodzielny i taki niezaradny..Pozdrawiam i zycze bys byla bardziej asertywna..na brak checi do nauki duzo wplywa komputer...uzaleznienie dziecka od niego..Ja juz wiele nie zmienie ale ty jeszcze mozesz..Porozmawiaj z synem,kazdy jest kowalem swojego losu,jesli on nie chce sie uczyc teraz to czeka go w przyszlosci ciezka praca za kiepska place...

Trzymaj sie dziewczyno, latwo na pewno nie masz ale wierze, ze w przyszlosci to zaprocentuje : )

Komentarz został usunięty

Ja Cię rozumiem. Masz dziecko z problemami i chcesz dla niego jak najlepiej. Ale nie wolno Ci robic tego swoim własnym kosztem. Nie wolno i już. Pomagaj, ale tylko w absolutnie niezbędnym zakresie. Nie przepytuj. Nie sprawdzaj. In musi czuć że Szkola to jest jego sprawa. Nie Twoja. Ty już szkoły skończyłas. Nie przeżyjesz życia za niego. Dzieciaki, nawet te z masa problemów potrafią byc niesamowite, jeśli chcą. Jeśli nie chcą, nie przyciągniesz go przez życie za uszy. A przede wszystkim, nie bierz jego gadania do siebie.

Ja myślę, że robisz mu krzywdę... Nie wyobrażam sobie, żeby któremuś z moich kolegów mama podkreślała coś, robiła notatki, a już tym bardziej nagrywała coś na mp4! Myślę, że masz zbyt wygórowane ambicje wobec niego. Może odpuść trochę, nie każdy musi być magistrem, czy doktorem. Nie wiem do jakiej szkoły chodzi Twój syn, ale ja bym go wysłała do dobrej zawodówki i odpuściła. Mówisz, że Twój syn ma dysortografię... A jakbyś go zapytała jakiejś regułki to umiałby? Np. kiedy piszemy "h", a kiedy "ch"?

Ja nie mam dzieci, sama dopiero w tym roku skończyłam liceum, ale rodzice nigdy nie zrobili mi żadnej notatki ani nic podobnego.. sama się wszystkiego uczyłam, i jezeli Ty mu robisz notatki a on udaje w pokoju, ze się uczysz, to prawie tak jakbyś Ty chodziła do tej szkoły a on trochę pan i władca ;)

Moze jeszcze ma dyskalkulie? Nie wierze, w te wszystkie "dys", jest to usprawiedliwianie nieuctwa i pokazanie mlodemu czlowiekowi, ze nie musi sie starac, bo mamuska zalatwi zaswiadczenie i nie trzeba sie przykladac do poprawnego pisania.

Chciałabym mieć taka mamę która by tak o mnie dbała i pomagała mi w nauce... Niestety w wieku 15 lat musiałam już mieszkać i radzić sobie sama. Podziwiam Cię... :-)

Naprawdę tak wokół niego skaczesz? Moi rodzice nigdy nie zmuszali mnie na siłę do nauki i nie miałam z tym problemów, nawet lubiłam się uczyć. Jakby mnie ktoś zmuszał, żebym siedziała nad książkami i wszystko mi pod nos podstawiał to bym na pewno nie chciała się uczyć. Zdrowy dystans od dziecka, pamiętaj! Daj mu myśleć samemu.

wiem oczym piszesz, mam 2 synów..., a skąd jesteś???? :)

Nie będę doradzać nic.....tyle już tu zostało napisane......ja tylko trzymam kciuki za Was , dasz radę i syn też. Niestety im dziecko starsze tym trudniej....Uważam, że robisz wszystko jak należy !!! Pozdrawiam

Komentarz został usunięty