Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Matka, żona i... nic więcej...

kochana uwierz mi nie jesteś sama w swoich rozterkach, przemyśleniach i obawach. ja tez tęsknie za innym życiem ale to już nie wróci teraz jest ten mały człowieczek który co dzień się do Ciebie uśmiecha. Warto by pięknym dla tej małej istotki niech wie ze ma fajną silną mamę a tata no cóż albo to tez zauważy albo będzie potem żałował! my kobiety zawsze znajdziemy sobie powody do narzekania! uwierzmy w siebie! musisz być silna i poczuć się ważna dla samej siebie a potem dla innych! czasem trzeba być egoistą. na pij się wina i strzel se fajną kąpiel powiedz sobie jestem zajebista i mam super dziecko a skutki uboczne są do naprawienia!!!!!! niech moc będzie z Tobą! ja przez 7 miesięcy użalałam się nad sobą aż w końcu powiedziałam dość kurw****a mazania nie ważne ze ważę 86 kg będę ważyć 66 i nad tym pracuje a reszta moze mi tylko zazdrościć mojej silnej woli i chęci zmiany.

Oj tam przesadzasz :) nie bedzie tak to wygladalo do konca zycia...ja tez mam rozstepy i celulit... i mój facet potrafi mnie całować po brzuchu... i nawet nie zwraca na to uwagi :) jak to mowia na zone i samochod facet nie moze narzekac bo to Jego wybór :)

najpierw zaakceptuj siebie i swoje zycie a potem zrob wszystko by wygladalo tak jak tego chcesz. to co napisalas jest obrazem nedzy i rozpaczy,jakiejs depresji! wez sie w garsc, ubierz porzadnie,skocz do fryzjera,na solarium,vo tam uwazasz. Dziecko (jedno tak?) nawet bardzo marudne i niegrzeczne nie jest powidem by sie zapusicic. dasz sobie rade tylko wmow sobie ze to okres przejscuowy i zacznij dzialac!

Ja raz na czas (zazwyczaj nasza rocznica) proszę teściową by została z naszą córką. Idziemy wtedy z moim do restauracji - i mogę ładnie się ubrać uczesać. Co do twojego samopoczucia, chyba nie mogę zrozumieć.. ja czuję się po ciąży piękna:) Jakbym odżyła ...dużo osób mówi mi, że promienieję i ciąża mi dobrze zrobiła. Starałam się całą ciąże być aktywna i do teraz również to utrzymać. Doszłam do wagi mniejszej niż przed ciążą, a mój w kółko powtarza jaka nie jestem sexy. Razem staramy się ćwiczyć, bo nie ma nic za darmo...bez ćwiczeń moje ciało nie będzie łądne i jędrne...Co do rozstępów - traktuję je jak blizny powojenne. Hej urodziłam najpiękniejszą istotkę na świecie ! Schudłam ! A to jest dowód ! Bycie mamą jest w końcu bezcenne. Głowa do góry ;) Będzie lepiej, musi być.

Wydaje mi sie ze faktycznie powinnas zrobic dzien dla siebie.Zawiesc dziecko na dzien i nawet noc do dziadkow.Pojsc na zakupy ,kupic sobie jakiegos ciucha kosmetyk....cos co Ci poprawi humor a potem wyspac sie jedna noc.Zobaczysz w koncu jakis optymizm w tym wszytskim.Ja dopiero dwa lata po dwoch ciazach zaczynam wygladac dobrze.Rozstepy o dziwo zbledly i na brzuchu i piersiach.Kilogramow ubylo ...ale trwalo to troche.Zaczynam miec wiecej czasu dla siebie i naprawde teraz macierzynstwo to sama radosc:) a nie myslalas o zlobku? Chociaz na pare h dziennie?

Dopóki nie zaakceptuje siebie i nie odpuścisz trochę z obowiązkami w domu i przy dziecku będziesz nieszczesliwa. Z perspektywy męża wyglądasz na nadasana i wiecznie niezadowolona. Nie bój się powiedzieć mężowi że przed wyjściem wspólnym chcesz zrobić paznokcie czy włosy. On też może ubrać dziecko. Powiedz mu o twoich obawach odnośnie brzucha. Ja tez mam rozstępy i opadnie fałszywe skóry na brzuchu. Zapuscilam się bo było już naprawdę dobrze i brzuch się kurczyl. wszystko zależy od nas. Nikt inny nie zmieni twojego nastawienia i życia.

Czytam Twój pamiętnik od jakiegoś czasu i muszę się wypowiedzieć, chociaż to pewnie nic nie zmieni, bo i tak jesteś na wszystko na NIE. Twoj syn jest po prostu dzieckiem i zachowuje się normalnie jak to dziecko, nie robi Ci na zlosc po prostu Cię potrzebuje. Ja mam 2 i też ciągle coś... Mała ma 15 miesięcy i dopiero teraz zaczęła spać w nocy. Do tego z bratem ciągle się kłócą i biją, wlaza wszędzie itd. Mąż mało pomaga, bo dużo pracuje. Czasem mam ochotę po prostu zostawić ich z tatą i wyjść. Ty jesteś przemeczona i nie masz czasu dla siebie. Porozmawiaj z mężem, otwórz się przed nim, nie musisz być idealna matka, żona, kobietą... Ja też nie akceptuje swojego ciała po ciazach, ale będę walczyć i w końcu osiągnę cel. 15 miesięcy minęło od porodu, a ja dalej z nadwagą mimo ciągłej pracy nad sobą, ale nie uzalam się nad sobą tylko szukam przyczyny tego. Ty może też spróbuj? Poznałam wiele matek i spora część jest naprawdę super laskami, nawet tu czasem widać metamorfozy dziewczyn, które lepiej wyglądają po ciazy niż przed. Może nie będziesz wyglądała jak przed ciążą, ale możesz wyglądać lepiej niż teraz. Czuję, że u Ciebie problem leży gdzieś głębiej i nie chodzi tylko o parę rozstępów, czy tego że dziecko jest upierdliwe. Kochana, pogoń męża do opieki nad synem (zresztą we wcześniejszych postach pisałaś, że wyraził chęć), zajmij się sobą i pomysł nad psychologiem. Bo wiem, że syna kochasz!

A zadaj sobie pytanie. Jakby in miał wielki brzuch wpłynęło by to w jakiś sposób na wasze relacje ?

"Odstawic" meza to bardzo zly pomysl. Ludzie sie kochaja (i chca sie kochac z tymi ktorych kochaja) nie za ladny czy brzydki brzuch. Przestan myslec ze twoj mezczyzna jest taki plytki ze mysli tylko o tym jak wygladasz. Mysle rowniez ze ten kto mial porche wolalby sie przesiasc na trabanta niz zasowac na piechote - jesli juz uzywamy samochodowych przenosni. A poza tym, dlaczego nie pozwolisz jemu decydowac czy ma ochote czy nie...

Wiem co czujesz ja w prawdzie jestem dużo młodsza mam 19 lat i może nie mam wiszącej skóry jednak rozstępy po prostu wszędzie. Na to nie ma rady albo się zaakceptujemy jakie jesteśmy albo pomoc nam może jedynie operacja. Balsamy czy inne specyfiki mogą pomóc jedynie aby zbladły. Ja zawsze żeby czuć się lepiej robią pilingi na ciało i smaruje jakimś fajnym balsamikiem. Polecam jak masz chwilkę wolnego od dziecka czy pracy i innych obowiązku po prostu się zrelaksować zrobić coś dla siebie to na prawdę podniesie cię na duchu :)

Ja radze wizyte u psychologa, depresje czuc na kilometr. Piszesz ze dziecko sprawia ci same problemy, wiesz to troche smieszne te twoje uzalanie sie- takie przeciez sa dzieci: placza, nie spia, ida im zeby. To normalny etap ich rozwoju. Moja mala ma 18 m-cy i jest coraz lepiej.Byl czas ze budzila ze w nocy co godzine, ze wyjazd po zakupy na pol godziny to byla mega wyprawa bo ryczala jak nie wiem, ale trzeba wszystko przetrwac bo to mija.Obecnie przesypia cale noce, a jeszcze pol roku temu nie wierzylam ze tak bedzie.Musisz miec wiecej zrozumienia dla twojego dziecka. Wspolczuje dupowatego meza, albo to zmienisz albo sie zajedziesz...nie da rady byc na 24 godzinnym etacie samemu.

Zależy z kim się do tego trabant wsiada!!!! Może być rozlazly pod warunkiem że wartościowy człowiek jest obok!!

Idealizujesz to co było kiedyś bo nie podoba Ci sie teraźniejszość, dziecko to nie problem,problemem jestes ty i maz egoista:((

Nic na sile kochana..... nie odchudzaj sie dla kogos, zrob cos dla siebie ;) U mnie problemem tez jest moj maz, ktory ciagle krytykuje to jak wygladam a przy okazji jakiegos wyjscia zawsze wbije szpile odnosnie wygladu ;) Jasne, ze ja tez chcialabym byc szczupla, bo szczuplemu we wszystkim ladnie a mnie pozostaje tylko namiot do zalozenia i chocbym nie wiem jak sie starala efekt jest zaden..... Co do meza, w tej chwili nie jest juz w stanie ukluc mnie zadna szpila, mimo iz jestem na samym poczatku walki ;) Walke podjelam tylko i wylacznie z mysla o sobie.... i o moich dzieciach :) Nigdy nie pogodze sie z tym jak wygladam ale postanowilam zaczac to akceptowac do momentu az to sie zmieni... i wiesz co? Moze to banalne ale dojzalam do swiadomosci, ze mozna byc atrakcyjnym mimo swojego wygladu a tajemnica tkwi w nastawieniu do samej siebie i do swiata.... Trzymam kciuki Kochana aby udalo Ci sie spojrzec na siebie z innej perspektywy ;)

współczuje Ci męża bo zapewne strasznie jest być z kimś kto nie umie zająć się dzieckiem i brzydzi się ciałem własnej żony....;(

Ile razy jeszcze zamierzasz wypierać depresję? Takie myśli nie są normalnie, takie postrzeganie siebie też nie. A mąż niech się nauczy zajmować dzieckiem, to jest też JEGO dziecko, a Tobie przysługuje czas dla siebie. Idź na jakieś zabiegi, zrób sobie plastykę brzucha. przestań się w końcu nad sobą użalać. Bo skoro RZEKOMO nie masz depresji, to nie powinnaś tak narzekać na każdym kroku. Starość też cię zapewne czeka, i co wtedy? Żyły sobie poderżniesz, bo masz zmarszczki i obwisłą skórę?

co to w ogóle znaczyć " Bo to ja chciałam mieć dziecko" ? Mąż nie chciał wcale? Nie powiedziałaś mu, że nie bierzesz tabletek i celowo zaszłaś w ciążę? Czy po prostu to był Twój pomysł i mąż na niego przystał? Jeżeli to drugie, to jakie ma znaczenie, że to Ty ten pomysł " przeforsowałaś" i macie synka. Przecież jeżeli po Twoich namowach róznież zdecydował się na dziecko to chyba był świadomy, że zostanie ojecem? Nie katuj się i nie bierz na siebie więcej obowiązków od niego, bo to był Twój pomysł!!! Bo to chore! Naucz go jak być tatą. Jeżeli tak długo Ci nie pomagał to pokaż mu co i jak robić. Porozmawiaj z nim. Czy kiedykolwiek mówiłaś mu, że nie prosisz o pomoc nie dlatego, że jej nie pptrzebujesz tylko dlatego, że "biczujesz" się tym macierzyństwem, bo to był Twój pomysł? Powiem brutanie na swoim przykadzie. Ja z moim W przez 7 lat związku uprawialiśmy sex przerywany (zdawaliśmy sobie sprawę, że mogę zajść w ciąże, wydawało się nam, że nawet jeśli się tak stanie to poniesiemy tego konsekwencje, bo jestesmy dorośli i się bardzo kochamy) W lipcu braliśmy ślub. W noc poślubną mąż przy sprawie koncowej, ze tak powiem popatrzyl mi w oczy i powiedział " teraz już chyba możemy" nie zdążyłam nic zrobić. I wiesz co? Z tego jednego jedynego razu jestem w 33tc :) ale przez myśl mi nie przeszło, żeby zwalić trudności z wychowaniem, kupowaniem wyprawki itd na niego, bo to w sumie przecież był totalnie jego pomysł i nawet mnie ze tak powiem nie uprzedił ;) ;) Jestem najszczesliwsza na swiecie, masz pomaga mi bardzo. A ja już przy wyprawce kupuje laktator i butelki z myślą, żebym mogla miec tez swoje zycie odciagnąć pokarm i wyjść z domu a tatuś się zajmie dzieckim. Jak będzie? Nie wiem, bo może nie będzie tak jak sobie wymarzyłąm, ale na pewno będziemy o to walczyć OBYDWOJE i nie zostanę z tym sama, z czego z całego serca i Tobie życzę

Moim zdaniem potrzeba Ci czasu,abys zaakceptowala ten stan.Mialam identycznie i dlugo dlugo rozpaczalam nad swoim cialem.Teraz podchodze do tego na luzie,nadal mam sporo kilogramow do zrzucenia ale dzialam dalej.Powodzenia:)

Jako mama dwojki dzieci obiecuje Ci, ze nie zawsze to bedzie tak wygladalo. Dzieci dorastaja, cialo dochodzi do siebie po porodzie, ogarniesz wszystko tylko badz cierpliwa I nie katuj sie tak tymi negatywnymi myslami.

a może niech szanowny mężu wyszukuje Waszego synka, żebś Ty miała troszkę czasu dla siebie? Wiadomo, że facet się ogarnie szybciej, bo się nie maluje i nie uklada włosów... Nie rozumiem dlaczego właśnie Ty musisz ogarniać malucha i siebie ... Ja jestem w ciąży 33tc. I wchodzę do Twojego pamiętnia, bo czesto jestes na głownej to wydaje mi się, że troche źle to wszstko poukładałaś... masz męża a piszesz jak samotna matka. Przecież mąż jak jest w domu to może robić wszystko to co Ty