Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jest potencjał, jest motywacja...

Jeju, ale mi nie chodzi o to, ze znikną zupełnie, tylko o to, że może poprawią na tyle jakość skóry, że wpłynie to na poprawę Twojego samopoczucia i samoakceptacji. Uważam, że zawsze warto spróbować - zapewne trzeba zrobić serię takich zabiegów i może to potrwać kilka miesięcy. Bo na pewno siedzenie i robienie nic, już zupełnie Ci nie pomoże. Serio, współczuję Ci położenia, ale nie mogę wyjść ze zdumienia, jak w dobie internetu nie wpisałaś sobie w wujka googla np. hasła "ciało kobiety po ciąży", a tylko żyłaś w jakimś odrealnionym świecie w któym macierzyństwo nic nie zmienia w żadnym aspekcie życia kobiety i nagle obudziłaś się z ręką w nocniku - no serio, to dla mnie niepojęte.

Nie da się żyć przeszłością. Rozpamiętywanie stanu przed ciążą i porównywanie obecnej sytuacji w jakiej jesteś stawia cię w martwym punkcie. Jeśli zaakceptujesz siebie będziesz mogła iść na przód czego ci życzę. Obecnie mam wrażenie ,że wegetujesz z dnia na dzień. Naucz się prosić o pomoc męża i innych członków rodziny.

Skoro psychoterapia nie, plastyka brzucha nie, to może idź na jakieś zabiegi laserowe na ten brzuch - ponoć są całkiem skuteczne i na rozstępy i na zwiotczałą skórę.

No już nie mogę! Nie wyrabiam!! Kobieto albo się ogarniesz albo zostaw męża i syna. Wyjedź, zrób sobie operację brzucha, cycków i co tam chcesz i żyj własnym życiem.Ty ich nie kochasz, siedzisz z synem z przymusu więc po co mu taka nieszczęśliwa mamusia. Niech twój mąż znajdzie sobie kobietę która godnie cię zastąpi w roli żony i matki dla tej małej istotki.

Psycholog powinien zapisac antydepresanty, serio serio

A co Ty zrobisz, jak się zestarzejesz???????

W zasadzie to smutne, że miałaś tak bezwartościowe i puste życie, że opierało się ono na samym wyglądzie. Gdyby tak nie było, to byś tak teraz nie jęczała. A tak - kilka rozstępów, wiszący brzuch, i całe Twe istnienie straciło sens. No smutno, smutno, co innego można napisać. Nie będziesz już tak wyglądać jak mając 18 lat, więc jesteś skazana na wieczne jęczenie.

Ale Wy wredne jesteście ! Dziewczyna ma problem...doła...a Wy tylko ja "jedziecie" :/ Babska solidarność ? jak kazda jest taka madra i ze wszystkim sobie doskonale radzi to może cos dziewczynie doradzi a nie będzie kopac lezacego... JA nie mam dzieci także nic Ci nie poradzę, bo nie wiem co czujesz, ale czytając Twoje wpisy smutno się robi :( Mam nadzieje, ze uda Ci się wszystko poukładać :* Może spróbuj z mezem porozmawiać szczerze i małymi kropczkami odbudujecie wszystko ? Tak czy inaczej powodzenia zycze :*

Czujesz sie fatalnie bo Twoje priorytety zatrzymaly sie na rozwoju umyslowym 16nastolatki. Nie wiesz i nie rozumiezsz co w zyciu liczy sie naprawde.

Masz ogromny potencjał w dokopywaniu sobie...

Nie wolno się poddawać......

a już myslalam :P