Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Takie to życie pokręcone, jak go nie kochać?

Cześć wszystkim!

Ciągle nie mogę wyjść z podziwu jak to wszystko powolutku się układa. Z perspektywy kilku lat, pewnie zobaczę to jeszcze lepiej, bo teraz życie pędzi, obowiązki wyskakują jeden po drugim, a ich wykonywanie zajmuje głowę… Ale duma, duma którą czuję po wykonaniu och jest tak podnosząca na duchu. W końcu doszłam do etapu, gdzie największą z możliwych nagród jest własna satysfakcja. Tak, oduczyłam się lokowania własnej wartości w innych. W rodzicach, partnerze, znajomych. 
Mam swój plan, który realizuję po cichu. Dopiero, gdy coś do końca wykonam, to o tym napomknę. 
Ach, powiem Wam, że po tak długim czasie ciągłego narzekania i niedoceniania tego co mam, cokolwiek by to było - jest mi o wiele łatwiej, i… ZNACZNIE szczęśliwiej! 
I ta wiara w dobro i bycie tu i teraz sprawia mi taką przyjemność, że nie potrafię iść przed siebie bez uśmiechu! 
Takie to życie piękne! Tak się cieszę, że jestem zdrowa, że mam to ciało, które pozwala mi doświadczać wszystkiego co fizyczne! Pewnie część osób czytających pomyśli, że to naiwne, a ja nie będę sie z nimi kłócić. To nie moje zdanie i nie mój świat.
Wysyłam Wam uśmiech i tony miłości, i nadziei. Wszystko będzie dobrze 💗

A takie dzisiaj widoczki podziwiam. Za tydzień jadę sama na chwilę pod namiot. Mam zamiar się wyciszyć nad jeziorem. Nie wyszło w tym roku z PolandRock’iem, ale to nic. Widocznie mam być gdzie indziej . 🌟🫰