Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dziś są moje urodziny...

No heeeej!

Co tam u Was słychać? Ja dzisiaj mam urodzinki. Nie wyprawiałam żadnej imprezy, bo nie za bardzo z kim mam je świętować. Przykre, wiem. Mam 25 lat, dobrą prace, nadwagę i żadnego faceta na horyzoncie. Nie jest dobrze. Jeśli chodzi o nadwagę to już nad tym pracuję, ale to jeszcze długa droga. Dzisiaj napisał mi życzenia mój były. W sumie mnie troszkę zaskoczył bo myślałam, że już żadnego kontaktu z jego strony nie będzie, a tu proszę. Podziękowałam i na tym nasza rozmowa się skończyła i całe szczęście. Boje się, że jak znowu zacznie wypisywać to do niego wróce z desperacji, a no nie mogę, same wiecie.  Jestem silną kobietą i muszę wytrzymać.

Kolejny rok za mną.  Największy zarzut jaki do siebie mam to to, że pozwoliłam sobie obżerać się tak słodyczami i wróciłam do nadwagi. Byłam już taka szczuplutka, ładniutka i nie obudziłam się w porę gdy zaczęły się napady na słodycze. Jadłam jak opętana. Oby te czasy nigdy nie wróciły. 

Podczas tamtego roku rozstałam się z facetem, który był wampirem energetycznym i powoli przy nim usychałam i znalazłam świetną pracę. Mogliby więcej płacić, ale na sam początek i tak nie jest źle. Mam blisko, jest stołówka, fajna ekipa i niedługo będzie przedszkole. Nie mam jeszcze dzieci, ale super że firma się stara:)

Czego sobie życzę w następnym roku?

Najbardziej na świecie chciałabym znaleźć tego jedynego, tylko mojego, który by się mną zaopiekował. Pocałował i nakrzyczał kiedy trzeba, ale przede wszystkim żeby był, przy mnie. Wspierał i kochał, nie oceniał. Chciałabym wrócić do domu po ciężkim dniu w pracy, położyć się koło niego, wtulić i usłyszeć " dobrze mała że już jesteś" i byłabym najszczęśliwszą kobietą na świecie.

Drugą sprawą jest mój wygląd. Ciężką pracą można osiągnąć naprawdę wiele, zwłaszcza kiedy chodzi o wygląd. Ja miesiąc temu wsiadłam do pociągu, który prowadzi do mojego celu. Nie wysiądę ani nie zatrzymam się wcześniej. Będę walczyć o lepszą wersję siebie. Po miesiącu widać już efekty. Małe, ale widać. I wiecie co wam powiem? Dzisiaj rano jak wstałam, włączyłam muzykę, stanęłam przed lustrem i zaczęłam tańczyć. Bo czułam się tak dobrze. Pies na mnie patrzył jak na wariatkę, ale to nie ważne. Ważne, że ja w końcu lepiej się czuję. Nie mówię, że jest dobrze bo nie jest. To dopiero początek, ale ja czuje, że jestem na dobrej drodze i ciesze się z każdego kilometra który przejdę:)

Chciałabym być też zdrowa, wysportowana, wygrać w lotka, kupić dom we Włoszech, ale nie można mieć wszystkiego xD

Buziaki:*