Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wracam NA TARCZY. Załamanie, tycie, czarny punkt.

Szczerze mówiąc nie wiem co napisać. Wstyd mi przed samą sobą. Całe wakacje byłam na diecie, biegałam nawet 15 km, byłam z siebie taka dumna i taka szczęśliwa, że to aż nieprawdopodobne, że znowu wróciłam do poprzedniego życia, znowu się obżeram i nie ćwiczę nic a nic... 

Wszystko się jakoś rozsypuje. Nie jest oczywiście źle, bo to duże słowo, ale przeraża mnie kurczenie się pieniędzy, walka o każde zlecenie i nadmiar obowiązków... Czasami nie wiem już w co włożyć ręce, a nic z tego nie mam. To demotywujące. 

Do tego jeszcze ta jesień... Poprzedni tydzień przeleżałam w łóżku, codziennie jedząc w mcdonaldzie albo fast foodzie... A potem chce mi się na siebie plakać, patrząc w lustro. 

Od dziś wróciłam do diety. Nie zdążyłam poćwiczyc, ale jutro biorę się bez wymówek za cokolwiek, byle się poruszać.

Mam jedno życie i nie ma szans, że przez jego większą część będę niezadowolona z samej siebie.