Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
waga prawie 200 kg a crossfit

Wczoraj zaliczyłem swój drugi w tym tygodniu trening crossfit. Nie ukrywam, że lekko nie było i mimo iż dla niektórych moje ruchy wywołują uśmiech na  twarzy nie zamierzam się poddać. Daję się z siebie wszystko co tylko mogę, przestaję ćwiczyć tylko wtedy gdy pikawa chce już wyskoczyć z klatki piersiowej i nie mogę złapać oddechu, a głowa boli z niedotlenienia. Wtedy minutka przerwy i ćwiczę dalej. Jestem największy, powolny i pewnie wyglądam obleśnie bo leje się ze mnie pot, ale teraz tak jest. za tydzień, miesiąc, rok będzie zupełnie inaczej. Wytrwam. Nie poddam się tym razem. Zbyt wiele rzeczy w swoim życiu zaprzepaściłem z powodu tuszy. Mam 3 letniego synka, który pragnie zabawy, spacerów, wyjść na plażę, na plac zabaw i inne,. a ja dotychczas wstydziłem się siebie. Wsydziłem się i nadal się wstyczę tego jak wyglądam, jaką kreaturą jestem, ale sam jestem sobie winnien. Skoro sam się spasłem jak dzika świnia, sam muszę teraz się ogarnąć. Dziś jest ten dzień o którym mówiłem wczoraj. Małymi, ale systematycznymi krokami zamirzam dojść do celu bo nie ma rzeczy nie możliwych. Pomiędzy tym co wydaję się być niemożliwe do zrobienia, a możliwe jest tylko nasza determinacja.