Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Im mniej mnie tym więcej mnie...

Dzień dobry, cześć i czołem... na poczatek kluski z rosołem. Po strasznie burzliwym tygodniu kolejny mały wielki sukces, waga znowu poleciała o 2,2kg. Fajnie by było jak by tak leciało cały czas aż do tych upragnionych 90kg, ale przyjdą pewnie też chwile zastoju. Ubiegły tydzień był straszny, w zasadzie cały spędziłem na ... kiblu, masakra. Chyba jelitówkę złapałem, horror dosłownie, ale bez szczegułów. Od dzisaj ruszam znowu na siłownię, jutro basen i tak dalej. Ciągle odmawiam nowennę pompejańską i utrzymuję motywację. Jem w sumie wszystko, nawet słodkie, ale w ograniczonej wersji tzn. nie tyle ile bym chciał. Kawałem może dwa ciasta na tydzień. Żona mi wczoraj powiedziała,  że wydaje jej się że łydki mi zmalały i sam też to zauważyłem, fajnie. W ubiegłym tygodniu z racji choroby aktywność fizyczna była znacznie ograniczona, ale nie zabrakło rekordów pokonania odelgłosci z kanapy do toalety. Nadchodzą święta i trochę się obawiam czy wytrwam we wszystkich postanowieniach, bardzo bym chciał. Wiem jednak, że to okres bynajmiej u mnie w rodzinie gdy jest dużo fajnego żarcia i ogólnie je się zdecydowanie więcej. Bedzie to test mojej silnej woli.