Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
walczę!!!!!

Chyba wczorajsza rocznica mnie tak bojowo nastawiła. Walczę prawie ze wszystkim. Z kilogramami, podjadaniem, własnymi słabościami, zmęczęniem i chorobą. Przyplątało się do mnie jakieś przeziębinie i odejść nie chce. Moja torebka powoli zmienia się w aptekę. Na dodatek waga pokazuje trochę więcej(oczywiście na moje własne życzenie. Trzebabyło nie obiadać się tylko wzorowo trzymać dietę) Dobrze że wymiary spadają. Tzn. tylko biodra ale cieszy mnie to niesłychanie.

Po za tym wyglądam fatalnie. Oczy przekrwione i załzawione, nos czerwony. Ale to nic. Mam nadzieję ze przez miesiąc dojdę do siebie. Chyba nie mam innego wyjścia. Nie mogę być przecież zakatarzoną i zachrypnietą panną młodą.

Jedyny sukces jakim moge się pochwalic to wczorajsze 6km! dziś też musze się zmobilizować. najgorsze jest to że musze udawać przed K że dobrze się czuję. Wczoraj chciał mnie zgarnąć do domu po 4km. Nie dałam sie i dzięki temu przebiegliśmy 6. On z pewnością mógłby więcej ale ja nie dałam rady. Kolka, problem z oddychaniem i rzęzienie w klatce piersiowej to efekt tygodniowego niebiegania i przeziębienia. Stwierdziłam że lepiej 6 niż 5(chociaż moim marzeniem był dojść, a raczej dobieć do 8km w tym miesiącu, chyba przełoże to na pażdziernik)

Całkowice pogodziłam się też z tym ze nie dojde do 55kg do pażdziernika. Mam nadzieję że dojdę do grudnia. Nie poddam się. Muszę zobaczyć na wadze tę liczbę! Bo kiedy jak nie teraz.

Miłeje środy!!!