Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Motam się z dietami i stoję w miejscu....

Przybij piątkę , ja też nie mogę się ogarnąć. Także nie jesteś sama i nie biczuj się z tego powodu. Damy radę i podniesiemy się :* Tulę mocno :*

Nie wiem dlaczego automatycznie doszukujesz się winy w sobie. Mam wrażenie że rodzice faktycznie mogą czasem przegapić coś co dla osób z zewnątrz jest widoczne. Więc warto to sprawdzić u specjalisty. Z drugiej strony - czasem są to błędne oceny. My jesteśmy świeżo po diagnozie u ortopedy. Nauczycielka od dodatkowych zajęć sportowych "zdiagnozowala" wadę bioder (i w konsekwencji wadę postawy). Według lekarza wszystko jest ok. Też się zdenerwowałam, po części dlatego że może cos przegapiłam. Ale umowilysmy wizytę i jestem uspokojona że wszystko jest ok. "Kompetentna" trenerkę będę omijać(zwłaszcza że sposób przedstawienia sprawy pozostawił wiele do życzenia). Także myślę że wizyta u specjalisty może cię uspokoić. Jeśli natomiast coś jest na rzeczy- to lepiej zacząć działać jak najwcześniej. Może ewentualne problemy są tak małe że wystarczy wsparcie w domu? Póki co nie wiesz nic, masz tylko przesłankę, i myślę że będziesz się tym denerwować. Więc ja bym sprawdziła. Co do diety obecnie idzie mi tak że nie czuje się w pozycji komuś doradzać. A co do meza- jedyne co mi przychodzi do głowy to rozmowa, spokojna i do skutku. Szukanie kompromisu. Choć po prawdzie to ja bym po tego typu komentarzach rzuciła małżonkowi ściere i stwierdziła że jak ci przeszkadza to popraw , droga wolna. Wymagania można mieć do opłacanej pomocy domowej-a I ona ma wtedy określone zadania finansowe. Odwracając sytuacje- czy ty masz pretensje że mąż za mało zarabia? Bo przecież mógłby na etat zarabiać tyle by po pracy spędzać czas z dziećmi, odciążyć żonę itd. w kochającym się związku docenia się starania i bierze pod uwagę możliwości .. brudne płytki to drobiazg.

Dziś zaczęło się wyzwanie Marty z bloga codzienniefit. Może to będzie coś dla Ciebie? Ja się dziś rano pomierzyłam, zważyłam i zaczęłam dzień od zdrowego śniadania. Mam plan, żeby całe wyzwanie ćwiczyć Martą, wytrzymać bez cukru 4tyg., pić dużo wody i jeść wtedy, kiedy jestem głodna. Może też sprobuj:) Trzymam kciuki

Dużo zdrowia i sił dla Was. Mój średniak też potrzebuje terapii IS, na szczęście w niewielkim stopniu. Głowa do góry

Nie rób niczego na siłę i wbrew sobie. Po prostu nie jedz słodyczy. Jedz normalnie, bez obżerania się nocami i dobijania czekoladą. Chodź z młodym na spacery. Tylko bądź ze sobą szczera. Terapii się nie bój, dlaczego „oby bez”? Jest tyle sposobów, żeby pomóc dziecku- poczytaj o tym. Zapytaj o kołdrę obciążeniowa, jeśli będzie potrzebna- zamów. Jeśli dziecko ma deficyty- dowiedz się, jak je stymulować w domu. To, co dasz mu teraz- także poprzez terapię- to jego posag na przyszłe życie. Na całe życie bez problemów.

To tylko zmęczenie. Odpuść sobie na jakiś czas. Zatrzymaj się, odpocznij i pomyśl co możesz na ten moment zrobić. I tylko tyle. Nie zawsze ma się zasoby na wielkie działania. Małe kroczki. A mężem się nie przejmuj. Może też ma ciężki czas. Jest też zmęczony. Pogadaj z nim na spokojnie. Nazwij to co czujesz. Że wytykanie nie pomaga w niczym. Do rozstania jest bardzo długa droga i nie ma co jej skracać. Często problemy daje się prosto rozwiązać. Nos do góry

z mezem warto byloby konkretnie porozmawiac, jesli wraca z delegacji to na ogol moglby byc steskniony za rodzina i cieszyc sie tym ze jest sie razem zamiast wytykac jakies szczegoly, cos jest na rzeczy. Co do synka, nie mart wie , niektore panie sa nadgorliwe w swoich diagnozach , do ktorych nie maja ani wyksztalcenia ani prawa. Powodzenia.