Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Oficjalna i ostateczna decyzja, rzucam palenie!

Poranne wędrowanko po bezdrożach zaliczone, fajnie mnie to nastroiło na cały dzień i szybko zabrałam się za pracę i porządki z pełną energią, podrygując przy składance bollywoodzkiej muzyczki. Uwielbiam radość jaka wypływa z tych rytmów. Sprzątanie zajęło mi z dwa razy tyle czasu co powinno, bo co rusz podrywałam się do tańca i śpiewu, i wpadłam w tak pozytywny nastrój, że postanowiłam, że skoro już biorę się za siebie na całego to idę za ciosem i ostatecznie rzucam palenie, które sama nie wiem kiedy się do mnie przyplątało. Całe życie byłam niepaląca, zaczęłam jako dorosła osoba. To przyszło chyba w największym kryzysie, z nerwów, z pustki, z samotności, a przecież czuję się już dużo lepiej i stabilniej, i mam moc żeby sobie już tego nie robić. Tak szczerze to rzucam już od pół roku mniej więcej i ciągle: dzień palę, dwa dni nie palę, trzy dni palę, tydzień nie palę, znów kilka dni palę i tak w kółko. Konkretnie się już tym zmęczyłam i chcę być od tego wolna. Zatem od jutra poza aktywnością i posiłkami będę się szczerze spowiadać także z postępów w tej kwestii. Dziś nie mam się czym chwalić bo wypaliłam już trzy, na szczęście nie kupiłam paczki bo bym przepadła, wysępiłam od brata, i na tym kończę. Daję słowo samej sobie. Jak to mówił mój kolega: łatwe decyzje trudne życie, trudne decyzje łatwe życie. Chcę lepszego życia dla siebie i kiedyś sobie za to podziękuję. 

Z jedzeniem poszło mi dziś nieźle jeśli chodzi o ilość, ujemny bilans energetyczny został zachowany, niestety jakościowo trochę gorzej, zaczęłam wręcz idealnie, serkiem wiejskim i grahamką z szynką i pomidorem, później przez nawał pracy poszłam na łatwiznę i były dwie kanapki trójkąciki z żaby (z jajkiem, sałatą, majonezem i bekonem) oraz malinowy ryż na mleku. Wiem, że to jest absolutnie do poprawy i powinnam się skupić na spożywaniu jak najmniej przetworzonej żywności i postawić na więcej świeżych warzyw. Ale było jak było, chcę być szczera, z samą sobą i z Wami, i pokazać że drobne potknięcia nie muszą przekreślić całego procesu i najlepiej po prostu je zaakceptować, czerpać z nich doświadczenie i naukę, i starać się dalej, nie poddawać się. Dlatego przyznaję się bez bicia, a jutro wygospodaruję więcej czasu na przygotowanie sobie lepszych, zdrowszych, wartościowszych i przy okazji pewnie też tańszych posiłków. Przed snem może jeszcze pozwolę sobie na jabłko lub banana, gdyby żołądek przeszkadzał zasnąć, ale na tym dziś skończę. Na jutro planuję farbowanie włosów, nowy rok, nowe życie, nowe włosy, nie mogę się jednak zdecydować pomiędzy kolorem kasztanowym, a burgundem wpadającym w oberżynę, ach te decyzje... 😉