Dziewczyny, po pierwsze bardzo dziękuję za słowa wsparcia i szczere komentarze. Nie liczyłam na głaskanie po główce w stylu nic się nie stało, tylko właśnie słowa motywujące do dalszej pracy i przywołujące do porządku.
Co u mnie po ostatnich wpadkach? Otóż całkiem nieźle. Dziś i w niedzielę ćwiczyłam i trzymałam dietę. Staram się jeść rozsądnie, aczkolwiek raczej się najadać. Moim zdaniem nic tak nie demotywuje jak wieczne uczucie głodu i odliczanie czasu do kolejnego posiłku. Udało mi się również osiągnąć kilka mniejszych celów: znacznie obkurczyłam żołądek, chodzę w do niedawna ciasnych spodniach, nawet jeśli sięgam po produkty nie do końca dietetyczne to w niewielkich ilościach. Zamówiłam sobie w internecie też sporo suszonych owoców, pestek i orzechów, aby mieć pod ręką zdrowe przekąski. Oczywiście biorąc pod uwagę moją wielką miłość do orzechów muszę być ostrożna.
Powiem tylko tyle: wczoraj kawałek ciasta i 2 ciastka, orzeszki ziemne i popcorn. Dziś kilka ciastek owsianych i znów orzeszki. I to wszystko na noc! Tak bardzo mi zależy żeby w końcu schudnąć, a przegrywam sama ze sobą. To takie żałosne. Mój problem polega na tym, że jak już zacznę to nie mogę skończyć. Póki nie było okazji na podjadanie był spokój. Trafiły się urodziny, tort, przypomniałam sobie co to słodki smak i samo poszło... Wiem, że odmowa zjedzenia torta u rodziców by nie przeszła, więc zamiast wysłuchiwać, wolałam dla świętego spokoju zjeść. Ale nie ma co się tłumaczyć reszta jest totalnie moją winą. Czuje się z tym fatalnie i nie chcę już tego powtórzyć, ale co z tego wyjdzie?! Zbyt dobrze znam siebie, ale wiem też ile kosztuje mnie dzisiejszy wpis i przyznanie się do wszystkiego przed samą sobą. No i świadomość, że ktoś jeszcze może to przeczytać i pomyśleć (słusznie z resztą), że chcę schudnąć, a zaliczam kolejne wpadki. Na szczęście wczoraj godzinę ćwiczyłam, a dziś byłam na 3,5 godzinnym spacerze. Marne pocieszenie, ale przynajmniej wiem, że poza jedzeniem coś jeszcze robiłam.
Nie powiem, że akurat ten komentarz tak bardzo zmobilizował mnie do odchudzania, ale na długo utkwił mi w głowie. Staram sobie go przypominać w chwilach zwątpienia.
. I teraz moje zasadnicze pytanie.
Na szczęście nie było to typowe dla mnie obżarstwo, a jedynie pewne odstępstwo od diety. Mam tu na myśli zbyt dużą ilość winogron, 2 deserki mleczne, cukierek czekoladowy, który o dziwno wcale nie był taki dobry jak się spodziewałam i inne drobne przewinienia. Po raz kolejny oparłam się jednak pysznemu obiadowi, który przygotowałam dla męża. Dewolaj z serem żółtym i frytki. No dobra, zjadłam kilka frytek, ale były z piekarnika więc to nie takie przestępstwo. Dziś na szczęście było już dobrze. Mam ok miesiąca do mojego urlopu i do tego czasu zamierzam osiągnąć jak najlepszy wynik. Nie zakładam, że ma być to konkretna liczba kilogramów, bo wiem że bywa ciężko, ale chcę schudnąć możliwie dużo. Myślę, że osiągnięcie tych 55 kg jest realne, ale jestem ostrożna...