Pamiętnik odchudzania użytkownika:
-stay-strong-

WITAM PONOWNIE!

W swoim pamiętniku nie pisałam już tak praktycznie od 1 stycznia. Wasze wpisy komentowałam, codziennie czytałam i byłam naprawdę na bieżąco, ale nie mogłam się zebrać do napisania czegokolwiek. Jak tam dieta? Owszem, utrzymana, chociaż nie będę kłamać, że nie zdarzyły mi się liczne wpadki. Podniosłam się jednak po tych swoich niepowodzeniach  i dalej wcielam w życie swój plan odchudzania. Co prawda z ćwiczeń w domu zrezygnowałam, ale na rzecz siłowni, na którą chodzę przez 5 dni w tygodniu (brak czasu jednak wygrał ;/)


Z dumą muszę się pochwalić, że oto osiągnęłam swój 2 etap odchudzania: 75KG!! Czy to nie piękne? Teraz mogę z satysfakcją odhaczyć kolejny etap, prowadzący mnie do nowej sylwetki: Dodatkowym plusem jest to, że osiągnęłam go przed wyznaczonym czasem, co niesamowicie mnie cieszy. ;)

Sylwestra spędziłam z przyjaciółmi, bawiłam się świetnie, był to niemal idealny wieczór spędzony w towarzystwie osób przy których świetnie się czułam. Jadłam, piłam, bawiłam się - i wiecie co? Nie żałuję. Pierwszy raz nie żałuję żadnego wypitego drinka, przegryzionej słonej przekąski czy domowego jedzonka, które w normalnych warunkach musiałabym ograniczać. Czuję się spełniona, wybawiona i wiem, że ten rok będzie przełomowy. Zamierzam wyskoczyć ze swojego grubego pancerza, pozbyć się fałd tłuszczu i po prostu zacząć żyć, będąc osobą jaką jestem naprawdę. Mam 18 lat, ale moje dotychczasowe życie przypominało egzystencję samotnej 50-latki. Chcę wreszcie czuć się młoda!

Powód do dumy: Nie chwyciłam żadnych cukierków/ciast. 8)


# uczyć się angielskiego we własnym zakresie
# nie dbać o zdanie ludzi
# zadbać o swój wygląd i rozwój intelektualny
# robić to co kocham, bez względu na to co myślą o tym inni
# nie dbać o istnienie ludzi, którzy nie wnoszą nic dobrego do mojego życia
# być jak najbardziej samodzielną, samowystarczalną, silną
# zacząć uprawiać jogę

# 30 dni bez napoi gazowanych.
# Trzymanie diety ;)

# Spacery z psem siostry - 5 razy w tygodniu
# Siłownia 4 razy w tygodniu - 1 - 1,5h
# "Dywanówki" - 3 razy w tygodniu -  15-20 minut
# Boczki Tiffany - 3 razy w tygodniu
# Pilates - 2 razy w tygodniu - 20-30 minut

W następnym wpisie powinien pojawić się kalendarz ćwiczeń. ;)

Jedną z wielu piosenek, które mnie inspirują to piosenka Jessie J - Hero. Daje świetnego kopa, a przekaz jest jasny i świetnie zgadzający się z moimi poglądami. Zakochałam się w niej od "pierwszego słyszenia" i jest to w pewnym sensie mój hymn ;)

Odnoszę wrażenie, że ostatnio zbiera mnie na wpisy, kiedy coś przeskrobię - przeskrobię oczywiście w żywnościowym tego słowa znaczeniu. Zanim jednak przejdę do tej przyjemniejszej części - muszę "pochwalić" się swoimi dzisiejszymi grzeszkami, jak robić sobie wstyd to pod publikę! Może czegoś się nauczę... ;/


Nie wiem dlaczego, ale NIE POTRAFIĘ trzymać diety poza domem. W domu wszystko pięknie, jem zdrowo, ograniczam kalorie, ćwiczę sobie pięknie i jestem asertywna w stosunku do Delicji czy innych przepysznych ciasteczek - a kiedy tylko zawędruję do siostry, to tracę rozum. Poważnie, ile razy tak można? Czuję się pełna (zbyt pełna), jest mi niedobrze i z chęcią pozbyłabym się tego ze swojego organizmu jak najszybciej. Nie mam niestety na to zdrowych sposobów a do szczoteczki do zębów czy innych tego typu rzeczy nawet się nie tykam. Tak jak nauczyłam się z ptasim mleczkiem "to fuj, będzie Ci zbyt słodko, przytyjesz", tak może nauczę się wreszcie nie objadać poza domem.

Nienawidzę świąt. Matko, co za tandetne i przereklamowane święta. Wiem, wiem - od nas zależy jak je spędzimy, ale widząc Mikołaje, łańcuchy i bombki święcące się jak psu jajca - mam ochotę skorzystać ze szczoteczki, poważnie. Nienawidzę dzielenia się opłatkiem i sama wersja Wigilii napawa mnie przerażeniem (żarcie, żarcie ;o). Z jednej strony przykro mi niesamowicie z powodu, że podczas świąt nie zobaczę pewnej bardzo bliskiej mi osoby kolejny raz z rzędu. Ostatnie święta razem jakie pamiętam skończyły się kłótnią. Chciałabym by tata był ze mną podczas tego "rodzinnego" czasu, ale jestem przekonana, że po raz kolejny będzie miał mnie gdzieś. Co z tego, że mam rodzinne święta u babci? All I want for Christmas is you, idealnie się sprawdza i nam sam dźwięk tej piosenki zbiera mi się na płacz. True story. Na domiar złego dostałam jeszcze zaproszenie na drugi dzień świąt do przyjaciółki i chyba jeszcze na Sylwestra. Oczywiście z góry mi zaznaczono, że nie obędzie się bez alkoholu i mam się przygotować.

Nigdy nie byłam dobra w pisaniu pamiętników, chociaż wiem, że powinnam częściej swoje emocje odkrywać. Takie pisanie bardzo pomaga się odstresować i nie będzie to wpis z cyklu "ojej, tak mi źle, jestem brzydka, fuj, let me die". Po prostu... no nie wiem, jakieś luźne spostrzeżenia, brak gifów czy tekstów typowo motywacyjnych. Trochę o mnie i moim 16 dniu diety (to już tyle? ;o )

Postanowiłam rzadziej się ważyć. Co każdy poniedziałek robię sobie check point, bo niedawno zdarzało mi się codziennie włazić na wagę i sikać z tych maleńkich spadków. Jedno ważenie na tydzień będzie wystarczające by uspokoić moją ciekawość :D

Waga ostatnio pokazała mi... 79,5!! :D SIÓDEMECZKA Z PRZODU! Tak bardzo się cieszę! Swój plan odchudzania podzieliłam na system małych kroczków, a za każdy zaliczony etap postanowiłam się nagradzać czymś fajnym. Swoją 80-tkę nagrodziłam zamówieniem z Avonu, muszę pomyśleć c będzie na mojej kochanej 75 ;D

A teraz sobie rozpiszę (w sumie dla siebie głównie) mój niezbyt daleko wybiegający plan odchudzania :D


Postanowiłam nie narzucać sobie zbyt restrykcyjnych terminów, by nie stresować się zbytnio, nie mieć takiej presji, a przede wszystkim - odchudzać się zdrowo. To nie sztuka schudnąć 5kg na głodówce, lepiej chudnąć powoli, a z głową i nie mieć efektu jajo. Mój główny, duży cel oscyluje na koniec wakacji tego roku, więc... mam czas i wykorzystam go jak najlepiej, jeszcze nigdy nie byłam tak zmotywowana.

Zauważyłam w sobie dobre nawyki. Jem mniej, zdrowiej, przegryzę czasami jakiegoś cukierka, albo kotleta w panierce, ale ćwiczę w domu po 1,5 - 2h aerobiku, dzięki któremu naprawdę się pocę. Nie ciągnie mnie tak do słodyczy, potrafię się opanować. Zawsze myślałam, że jestem jakiś słodyczoholikiem, jednak... dzisiaj nastąpił jakiś przełom. Przyjaciółka w szkole jadła obok mnie Grześka Toffie, a ja patrząc na tego wafelka czułam... małe obrzydzenie. Poważnie, wyobraziłam sobie jak mdląco słodkie to musi być, jak idzie w biodra. Z pewnością nie chciałabym go tknąć kijem. Podobnie było z kawą zamawianą z automatu. Przez przypadek wzięłam z cukrem i nie mogłam jej pić. Po prostu była zbyt słodka i po dwóch - trzech łykach oddałam ją przyjaciółce. Fuj. To samo mam z wszystkimi ziemniaczkami obficie polewanych tłuszczykiem itp.

Grzech jednak ciężki wczoraj był! Zjadłam 6 kostek ptasiego mleczka (kalori tak dużo, wow). Po prostu nie mogłam się opanować, bo bardzo rzadko jem tego typu słodycze. Zawsze szkoda mi na to kasy, a tym razem mamusia jak na złość coś takiego do domu ze sklepu przyniosła. Obżarłam się, miałam ogromne wyrzuty sumienia i nie było tak smaczne jak sądziłam. Po prostu mnie mdliło, nic specjalnego i już po to nie sięgnę ;) Jak się okazało, była to dla mnie mała lekcja. Za karę ćwiczyłam godzinę dłużej z pokurwioną instruktorką i po wszystkim nie miałam siły nawet się odzywać, haha :D

Wczoraj miałam mały dołek. Szczerze powiedziawszy włączyłam zamulającą muzykę i ryczałam sobie tak trochę. Prywatne sprawy dość mocno dobijają, a demony przeszłości ranią najdotkliwiej.
No ale podobno co nas nie zabije to nas wzmocni!

Generalnie to czuję się lepiej na diecie. Mam świadomość że chudnę, czuję się coraz lepiej ze swoim ciałem i zaczynam odczuwać luźność w spodniach, sweterkach, które dotychczas były opięte. Spadku kilogramów życzę i miłego wieczoru, dziewczynki!

Każda kobieta ma w sobie dwa wewnętrzne "ja". Jedno dobre, drugie bardziej złe, które ujawnia się w pewnych dość kryzysowych momentach. W niektórych są lepiej, bądź bardziej schowane, ale w każdym z nas to jest. I nie powinnyśmy tego z siebie wypierać.
Każdy ma prawo do chwili dla siebie, odpoczęcia od faceta/natrętnych znajomych, przeznaczenie odrobinę czasu TYLKO DLA SIEBIE. Żadnych telefonów, żadnych trosk o innych - zróbcie coś dla siebie! Lećcie na basen, do kosmetyczki, zróbcie sobie nową fryzurę, albo zorganizujcie spotkanie z przyjaciółką/siostrą/kuzynką, które sprawi, że zaczniecie się na nowo uśmiechać.
Dobre nastawienie to postawa! Musicie cieszyć się swoim życiem, a dieta ma być tylko dobrym dodatkiem! Nigdy nie zmuszajmy się do ćwiczeń, bo w szybkim tempie odpuścicie.
Bo w końcu kto chce robić coś czego nienawidzi?
Sama nie jestem typem, który lubi ćwiczyć, taka jest prawda. Patrząc na te wszystkie nużące i mozolne ćwiczenia:


Czemu nie ćwiczyć w inny sposób? Taniec - moim zdaniem to jest idealna alternatywa. Zumba, czy inne typowo latynoskie wygibasy, układy choreograficzne, typowe programy taneczne nastawione na schudnięcie - i to wszystko w zaciszu domowym! Spocimy się, zmęczymy, ale przede wszystkim będziemy się dobrze bawić i podbudujemy swoją samoocenę (w jednych ćwiczeniach były zawarte nawet kuszące zarzucanie włosami, więc no xDD). Uważam, że to genialny sposób na aktywność fizyczną, tym bardziej w zimę - a nie każdego stać na karnety na siłowni, bądźmy szczere. Jeśli przetrwamy dłużej niż miesiąc na tych ćwiczeniach, wyrobimy kondycję i wejdziemy w tzw nawyk codziennego ćwiczenia - wtedy możemy przejść na całą Mel, Tiffany czy Laczkową ;D


Laska, po to odmawiałaś sobie tylu rzeczy, by teraz tak łatwo się poddać? Błagam Cię, trzeba być twardym, a nie miękkim. Słuchaj się Damona, bo on zawsze ma rację - tylko często nikt go nie słucha. Limit na żarcie wyczerpałyśmy już dawno. Zresztą... chyba nie jesteśmy aż tak zdesperowane, by naszym całym życiem było jedzenie, no nie?
TAK, wiem. Czasami nawet ten uroczy pan z gifu powyżej nie podziała i czujemy się tak, widząc żarełko u mamci/na imprezie:


Tańcz, rozmawiaj, bądź ponad to! W końcu wszystkie po to tu jesteśmy - by osiągnąć wymarzoną sylwetkę i cieszyć się życiem. Wierz mi - twoja przyszła wersja będzie Ci niesamowicie wdzięczna! I tak w ten sposób przeszłam do sedna wpisu, od którego miałam zacząć, ale cóż... te gify zbyt łatwo pomagają mi opisywać niektóre sytuacje. :D

Chcę schudnąć. To pierwszy, a zarazem podstawowy cel jaki powinnam "powiedzieć" głośno. Od dziecka byłam grubaskiem i przez całe życie myślałam, że taka moja natura, nie mam dla kogo się starać i tak właściwie ta paczka chipsów to świetne zakończenie dnia przy jakimś ulubionym filmie. Tak wegetowałam długi czas.
Pewnego dnia (po raz kolejny) coś doszło mi do głowy, że pora wziąć się za siebie. Szczerze powiedziawszy zaczynałam (zaczynam?) popadać w depresję, były nawet momenty kiedy myślałam o samobójstwie. Myślałam, że jestem brzydka, gruba, nikt mnie nie chce, tak naprawdę nie jestem warta by być ważną dla kogokolwiek. Nie obchodziła mnie świetna rodzina, idealna przyjaciółka czy nawet to, że mam dopiero 18 lat i wszystko przede mną. Dużo myślałam o samobójstwie, najczęściej nocami ryczałam i użalałam się nad sobą.

Zrozumiałam w końcu, że tak nie może być. Chcę być ładna? Muszę się o to postarać, inaczej nic samo nie przyjdzie! Moje wewnętrzne, antagonistyczne "ja" mówiło mi: