Pamiętnik odchudzania użytkownika:
SeasonsOfLove

Ostatnio strasznie mi się popsuł humor, nie wiem, nie rozumiem co się dzieje. Wszystko, dosłownie wszystko mnie denerwuje i nie, nie jest to zespół napięcia przedmiesiączkowego. Sama nie wiem może za dużo stresów ostatnio, nerwów, ale w zasadzie nic tak bardzo stresującego się w moim życiu nie dzieje. Może chodzi o ten remont kuchni, że boję się żeby wszystko było dobrze, żeby tak ogromne pieniądze jakie w nią włożyliśmy nie poszły na marne. Może to przesilenie jesienne. Najbardziej wkurza mnie czas kiedy jestem w pracy i mam dni kiedy akurat mam przestój i nie mam co robić, całe 8 godzin mega nudy a wskazówka od zegara ani drgnie jak zaczarowana i 10 minut wydaje się godziną, a najgorsze są myśli typu "ile rzeczy bym w tym czasie zrobiła w domu", to chyba najbardziej mnie frustruje bo właśnie mam taki przestój w pracy, co miesiąc mam około tygodnia takiej nudy, czasem 1,5 tygodnia i naprawdę nie mówcie, że zazdrościcie, jeden dzień nudy jest ok ale tydzień to już lekka przesada, ale cóż taką mam pracę, potem za to się w zakrętach nie wyrabiam :)

W sobotę kupiliśmy zlewozmywak do kuchni - ogólnie nie polecam Praktikera, obsługa to jakaś masakra łaskę robią, że są, a jak chcesz ich pomocy to zwyczajnie uciekają, nikt nie wie ile dany produkt ma gwarancji!!! Masakra!!! Wcześniej byliśmy w Leroy i zupełnie co innego mimo, że nic nie kupiliśmy to obsługa przesympatyczna i zawsze chętna do pomocy. Może Wy macie inne doświadczenia ale my z mężem uwielbiamy Leroy pod tym względem, że zawsze jest ktoś kto doradzi i pomoże i przede wszystkim nie ucieka i nie robi łaski.

W piątek zamówiliśmy już meble do kuchni wybraliśmy fronty, blaty, uchwyty za jakieś 4-5 tygodni powinniśmy juz mieć meble.

Wczoraj zamówiliśmy pozostałe AGD, a dziś przyjeżdża moja lodówka marzeń, moja upatrzona, cholernie droga i cholernie wielka, ale zakochałam się w niej i nie było przeproś. Oczywiście mogłam a nawet powinnam kupić tańszą, ale raz się żyje a marzenia trzeba spełniać :) Oto moje cudo:

W kolorze beżowym, będzie pasowała do całości wystroju kuchni bo kuchnie będziemy mieli w beżach i brązach, w ogóle ślicznie będzie i już doczekać się nie mogę - o i już mam lepszy humor :)

Dietki się trzymam, przynajmniej staram się trzymać, poza wczorajszym małym odstępstwem w postaci obiadku u teściowej ale cóż poradzić teściowej się nie odmawia :)

Dziękuję Wam za wsparcie i komentarze, uskrzydliły :)

Dziś pierwszy dzień diety, pierwsze już grzechy - czy Wy też macie problem z koleżankami w pracy? Nie chcę im się chwalić, że się odchudzam dopóki nie zacznę widzieć efektów. Boję się, że znów mi nie wyjdzie, że znów się złamie a one znów będą mogły mnie za plecami obgadywać, że znów mi się nie udało. Więc im się nie chwalę, ale 1 dzień diety i akurat imieniny księgowej - ciasto - i weź k.r.a odmów księgowej...i wpatrzonym w Ciebie oczom...dobra jeden nadprogramowy kawałek, nie jestem z tego dumna, nie tłumaczę siebie, nie oczekuję zrozumienia, po prostu szczerze piszę, że grzech był.

Apropo pracy też macie takie koleżanki, że jak przyniesiecie do pracy coś innego niż kanapki to nie omieszkają tego w jakiś sposób skomentować? "ooooo dziś sałatka? odchudzasz się?", "a co ty dziś jesz? a chciało ci się coś takiego robić? a czemu dziś nie kanapki? a czemu to czemu tamto?" TEMU!!!! KURNA!!! Aż strach przynosić jedzenie, wszystko zauważą, wszystko skomentują, a ja staram się być na to odporna, uda mi się ale musiałam się wygadać.

Jutro mam urlop jedziemy zamawić szafki hurrrra, moja kuchnia marzeń zbliża się do mnie co raz większymi krokami :)

A za 2 godzinki jadę do fryzjera w końcu, nareszcie zetnę te długaśne, okropniaste już włosy i może namówię męża na pofarbowanie mi włosków na jakiś nowy kolorek.

Co do diety (poza tym ciastem księgowej), jest super, nie mogę się doczekać kolejnych posiłków i to nie z głodu, nie, nie.Zawzięłam się czuję, że to jest ten moment, ten czas kiedy w końcu mi się uda. Nie muszę, a nawet nie chcę być wieszakiem, lachonem. Chcę być szczuplejsza, zdrowsza i nawet z lekką odrobinką tłuszczyku tu i tam, w ramach zrowego rozsądku. Uwierzcie mi dziewczyny dojrzali mężczyźni w większości nie oglądają się za wieszakami, jak to mówią "facet nie pies na kości nie leci" :) a co najważniejsze mąż by mnie zostawił gdybym była za chuda, więc wszystko w ramach rozsądku. No właśnie mąż, obiecał mnie wspierać i mam nadzieję, że sam również zacznie brać przykład ze mnie i będziemy chudli razem bo mężuś ma daszek dla ptaszka baaa daach bym powiedziała, sie powodzi ptaszkowi :) Dobra bo zejdę na tematy... :)

Lecę zrobić obiad dla mej połowencji, a pźniej obiecany mi spacer i fryzjer. Wieczorkiem jeszcze do Was zajrzę, a póki co wciążenergia mnie rozpiera :)

Aaa zapomniałabym, przepraszam za literówki, błedy braki spacji i inne.Laptop mi padł piszę z tableta i ciężko tu wyłapać wszystkie błędy

EDIT:

Z włosów długości za łopatki z tyłu mam włosy do karku z przodu do brody, mąż przywyknąć nie może mówi, że to nie jego Gosia, że inna Gosia, ale wciąż ładna Gosia, piękna Gosia :) 

Lubię męża :D

Nie schudłam do wesela, mąż nie przeniósł mnie przez próg (bo nie dałby rady), nie osiągnąłem swojego celu i odniosłam swoistą porażkę...ale...

No właśnie zawsze jest jakieś ale, i ja dzisiejszy wpis zacznę od moich ale...

...ślub i wesele udały się na 100%, byłam i wciąż jestem mega szczęśliwa

....mimo mojej otyłości nie wyglądałam aż tak źle i miałam swoją suknię marzeń, w której wyglądałam przepięknie, a mój mąż był i nadal jest mną zachwycony,

...pod presją czasu, ślubu i wesela z masą stresów przedślubnych powodowanych przez nasze rodziny nie dawałam rady skupić się na odchudzaniu, wręcz przeciwnie myśl o tym, że muszę schudnąć by jakoś wyglądać mnie demotywowała, dostawałam frustracji, depresji, załamań nerwowych i wszelkiego innego badziewia, za którym się ciągnęło odchudzanie na siłę, aż pewnego dnia dałam sobie po prostu spokój.

Stwierdziłam "trudno, jestem jaka jestem, zapuściłam się przez tyle lat, nie zrobię nic na siłę, muszę się pogodzić z myślą, że będę grubą panną młodą" i tak też się stało pogodziłam się z tym było mi nieco żal i przykro ale życie idzie do przodu jeszcze będę miała swoją szansę. Wesele przeżyliśmy, wszystko udało się tak jak chcieliśmy, czekamy jeszcze na film by przeżyć wszystko jeszcze raz, powoli na spokojnie.

A ja po dwóch miesiącach od ślubu ochłonęłam, zaczynam układać swoje życie na nowo, czuję, ze potrzebuję wielu zmian i czuję, że to jest właśnie najlepszy czas na ich wprowadzanie.

Wykupiłam dietę vitalii - bo wiem, że sama nie dam rady komponować w miarę niskokalorycznych posiłków i muszę mieć nad sobą tzw., swoistego "bata", znam siebie i wiem, że gdybym sama starała się coś zmienić to kończyłoby się to stwierdzeniami typu "a jeden cukierek mi nie zaszkodzi, a jedna czekoladka nic się nie stanie, a jak dziś zjem schabowego z ziemniakami polanymi skwarkami to przecież nic złego raz na jakiś czas można" tyle, że u mnie ten raz na jakiś czas byłby codziennie. Dlatego zdecydowałam się na wykupienie diety, już raz mi się z vitalią udało (dopóki się nie złamałam ale to inna i długa historia), uda mi się i teraz. Zwłaszcza, ze mam dużo siły i energii na to by zacząć te moje zmiany. 

Za kilka tygodni powinnam już gotować w swojej nowej, pięknej kuchni marzeń to dla mnie dodatkowa motywacja i już się nie mogę doczekać kiedy ugotuję swój pierwszy obiad w swojej kuchni :)

Marzenia się spełniają uwierzcie mi, z czasem wszystko się wali, życie nie układa się tak jakbyśmy tego chcieli, ale po jakimś czasie dostrzegamy, że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, że po burzy wychodzi słońce i że naprawdę można być szczęśliwym i powoli realizować swoje plany i marzenia. Wiadomo, że życie bywa przewrotne dziś czujesz, że masz wszystko, jesteś szczęśliwa, pełna życia i energii a jutro możesz wszystko stracić, nawet za godzinę los może postawić na Twojej drodze coś co na długi czas sprawi, że nie będzie wokół Ciebie ani odrobiny szczęścia. Dlatego trzeba łapać chwile, żyć pełnią życia, cieszyć się z najmniejszych drobnostek bo na to składa się życie, które szybko przemija.

Ja na dzień dzisiejszy jestem prze szczęśliwa i pełna energii i bardzo ale to bardzo chcę znów schudnąć. Dla siebie, dla swojego zdrowia, po to by się nie męczyć zakładaniem skarpetek, by po dni sprzątania w domu nie bolał mnie kręgosłup, żebym w końcu mogła kupić to co chcę i co mi się podoba, żebym te piękne fatałaszki, które leżą na strychu i czekają na swój wielki powrót mogły w końcu wrócić do mojej garderoby, żeby mój mąż patrzył na mnie jeszcze bardziej pożądliwym wzrokiem, żeby w końcu mógł mnie przenieść przez próg chociażby na naszą 1 rocznicę ślubu :) wierzę, że to wszystko osiągnę, musi mi się udać i koniec kropka.

Czas zmian w moim życiu, ogromnych zmian.

Jutro idę do fryzjera i tu też długo wyczekiwana zmiana fryzury po zapuszczaniu włosów na ślub, w końcu będę wyglądała w miarę jak człowiek :)

Pozdrawiam Was cieplutko i życzę miłego dnia :*

Gosia