Pamiętnik odchudzania użytkownika:
earned-not-given

No i nie było mnie prawie tydzień, gdyż nie bardzo miałam dostęp do internetu.
A szkoda, bo dopadł mnie głód słodkościowy i nikt mnie po łapach nie bił, więc sobie ostro pofolgowałam Cóż, tak to już jest, gdy wracam do domu 

Ale kryzys zażegnany!

(Chyba.)

Nie mam za bardzo się nad czym rozpisywać, bo dieta to faktycznie kilogramy słodyczy... W ogóle cały ten tydzień pewnie wyszedłby mi wagowo na plus, ale na szczęście się nie ważę 

Jutro w planach w końcu (!) trening koszykówki. Przymusowa przerwa nie była zbyt fajna, także jutro mam nadzieję się wyszaleć! 

Nie wiem, czy zna ktoś ThePianoGuys - ale są genialni! Ich muzyka zawsze poprawia mi nastrój (zwłaszcza, jak na nich patrzę - zawsze są tacy ucieszeni i mają przepiękne teledyski :D). Także macie na wieczorną poprawę nastroju ;)

edit. Naprawdę sądziłam, że jest "wieczór", ale jak zwykle wyszła mi noc... Ech, nigdy się nie nauczę chodzić wcześnie spać!

WRESZCIE SĄ! W końcu, po 26 dniach niecierpliwego czekania przyszły moje ukochane, cudowne, wymarzone miętowe Nike Free Run! Pół roku wahałam się, czy je kupić - nie są mi szczególnie potrzebne (w końcu mam już całkiem ładne i funkcjonalne różowe najeczki do biegania), ale ostatecznie wygrała we mnie typowa baba uważająca, że ładnych butów nigdy dość! ;) Oczywiście butki od razu musiałam wypróbować i są niezaprzeczalnie cuuudowneee! 

Od kilku dni chodzą za mną niezdrowe ble i fuj parówki. Wiedziałam, że w końcu i tak im ulegnę, więc postanowiłam sobie na nie przynajmniej zasłużyć. Godzina biegu, 10 km zaliczone i już parówki w brzuszku ;) Moje ciało pewnie nieszczególnie zadowolone, ale dusza jak najbardziej :DD

Przemyślenia na dziś - ludzie są zdecydowanie zbyt smutni i zamknięci w sobie. Hej, uśmiechajmy się! To nie boli, serio ;) Zawsze na trasie -  nieważne jak bardzo zmęczona, spocona i umierająca - gdy mijam innych biegaczy, uśmiecham się do nich. Nieliczni odwzajemniają uśmiech, pojedyncze przypadki machają (dziękuję!), większość jednak udaje, że mnie w ogóle nie widzi. A dzisiaj to już naprawdę - gdyby spojrzenie mogło zabijać, byłabym martwa od dwóch godzin. Mnie też nie jest łatwo, niestety żadne endorfiny nie niosą mnie 10cm nad chodnikiem, często jedynym towarzyszem biegu jest pot i zmęczenie, ale zawsze potrafię wykrzesać z siebie chociażby tyle energii, ile potrzeba na jeden uśmiech. O ile łatwiej by nam się wszystkim biegało, gdybyśmy przybijali sobie piątkę na każdym zakręcie ;)

Potrenowana i najedzona wracam się uczyć :c Dobrej nocy!

Jak zwykle środek nocy, a ja nie śpię, choć podobno w weekend to normalne. Tak czy siak - z tymi "przepisowymi" 8 godzinami snu na dobę to jest u mnie naprawdę ciężko ;) Kolejna rzecz do wypracowania! (choć nie jestem pewna, czy na studiach ktokolwiek przyjmie wymówkę "nie umiem, bo musiałam się wyspać, bo chcę być fit" )

Koniec miesiąca, puste konto (ajj ciężkie życie studenta :D) i trzeba jeść, co najtańsze - jabłka, marchewki, zupa z pora... Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - przynajmniej całkiem dobry dzień dziś, bo wszelkie pokusy są aktualnie za drogie na moją kieszeń ;D

Chciałam sobie zrobić porównanie siebie z początku drogi do teraz (efekt poniżej + moje koślawe nóżki ), ale okazało się to trudniejsze niż sądziłam, bo - jak na zakompleksione dziecko przystało - tak skutecznie unikałam aparatu, że praktycznie nie mam zdjęć! Musiałam wygrzebać je gdzieś z czeluści dysku ;) A teraz czas nyny, jutro kolejny pracowity dzień (łeeee).

No i pogodziłam się znowu z Vitalią.
Ostatni raz zaglądałam tutaj w 2008r, ale niewiele z tego "zaglądania" wynikało. Teraz jest trochę inaczej - naprawdę wzięłam się za siebie, prowadzę tryb życia, z którego jestem dość dumna, ale trochę tych nadprogramowych kilogramów jeszcze zostało ;)
Muszę się przyznać, że trochę nakłamałam w moim pasku wagi - nie mam zielonego pojęcia, ile teraz ważę... ale nie zamierzam się przekonywać :D 73 kg to czysty strzał, przestałam się ważyć po osiągnięciu 85 kg. Teraz z pewnością ważę dużo mniej, ale nie potrzebuję tego wiedzieć. Nigdy nic dobrego z tego nie wyszło, każde wejście na wagę przypominało mi raczej ile jeszcze przede mną, zamiast tego ile już osiągnęłam. To samo było z mierzeniem swoich obwodów.
Teraz po prostu jem zdrowo i tak, by czuć się dobrze (nigdy głodna!!!). A efekty widoczne są w lustrze (i w spojrzeniach znajomych ;D) i tyle mi wystarczy, nie potrzebuję żadnej skali, która by je zmierzyła. A, no i jeszcze - spodnie, w które ostatnio mieściłam się 5 lat temu, teraz spadają mi z tyłka i wyglądają żałośnie. Pierwszy raz w życiu naprawdę cieszyłam się z tego, że wyglądam w czymś żałośnie! :D
A oto moje standardowe śniadanie:
owsianka z 2 łyżek płatków owsianych, do tego banan, mrożone owoce leśne, łyżka słonecznika, łyżka żurawiny i parę orzechów brazylijskich (moja nowa miłość! Niestety dość drogie, więc rzadko mogę sobie na nie pozwolić :c). Do tego oczywiście trochę mleka ;)