Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Nouvelle_moi

Jakos bardzo sie wkrecilam w caly ten portal i sposob myslenia o odchudzaniu tutaj promowany :) moja grupa wsparcia dziala i mam nadzieje, ze jeszcze sie rozkrecimy zeby naprawde wspierac sie w momentach kryzysowych, bo nie mam zludzen, ze takie beda. Zaczelam sie zastanawiac ile czasu dziennie "trace" na rzeczy totalnie zbedne i jak ciagle sobie w,awiam, ze nie mam czasu na sport. To jawna bzdura, wiec postanowilam to zmienic i juz 3 dzien z rzedu cwicze. Oczywiscie to poki co ic wielkiego, bo moja kondycja na to nie pozwala ale chce zeby mi to weszlo w nawyk. O tak, bardzo, bardzo tego chce!!! W niedziele zaczynam diete i pewnie wtedy zaczna sie schody ale czuje, ze to ten moment i dam rade! Jak cudownie byloby moc spojrzec w swoje odbicie w lustrze i usmiechnac sie na swoj widok:) walka bedzie ciezka bo musze pozbyc sie wielu zlych nawykow. Trzymajcie kciuki a ja trzymam swoje za Was!

To wciaz taki prolog przed prawdziwa rewolucja w moim zyciu. Mentalnie i fizycznie przygotowuje sie wielkiego dnia kiedy zaczne diete:) najzabwniejsze jest to, ze mam w sobie jakas dziwna ciekawosc i wrecz nie moge sie doczekac. Tak, jednak autosugestia to potezna sprawa :) moja grupa wsparcia dzisiaj wystartowala i zapowiada sie aktywnie co tylko dodaje mi skrzydel. Wczoraj zaczelam realizowac plan treningowy a dzisiaj pierwsze wyzwanie przede mna. Zaczynam pedalowac, zeby w miesiac dojechac na rowerze do. Berlina:) moze sa jacys chetni do wspolnej zabawy? Chyba nie chce myslec jaka dluga droga przede mna i skupie sie na malych celach,przynajmniej narazie. 

Moja historia jest jak wiele innych. Odkad pamietam bylam pulchna, nie mialam jednak przez to smutnego dziecinstwa. Wrecz przeciwnie bylam i jestem raczej wesola osoba. Nie mam tez problemu z akceptacja, mam kochajacego meza i grono przyjaciol. Jednak moja waga co jakis czas sprawia, ze moje samopoczucie sie pogarsza. Nie zlicze juz ile razy probowalam i podejmowala nowe wyzwania. Czasem efekty byly dobre, czasem nie ale w ogolnym rozrachunku wciaz jestem na plusie. Kiedy koja waga osiagnela przerazajaca granice 100 kg stwierdzilam, ze to koniec i gorzej byc nie moze. Dlatego tu jestem. Wiem, ze nie bedzie latwo i samo sie nie zrobi, ze bede musiala walczyc ze soba ale tym razem musi mi sie udac. Bede potrzebowala wsparcia i dopingu bo wiem, ze droga jest dluga i kreta. Mam nadzieje, ze to juz moja ostatnia proba walki z nadmiarowymi kilogramami. Chce wierzyc, ze ten raz to zupelnie nowy poczatek mojego lepszego zycia...