U mnie maluszki chorują, moja starsza latorośl (4 latka) jest cudowna i bardzo stara sie byc grzeczna bo Miłek tak mi daje popalić (cały dzien na rękach) że nie wiem jak sie nazywam. Jedyny pozytyw jest taki że pomimo iz całkowicie odpusciłam sobie dietę ( dzisiaj w nocy pochlonęłam pół brytfanki ciasta drozdzowego z owocami) to waga generalnie nie idzie w górę. Dzisiaj jedynie wypiłam 0,5 litra płynów i nawet nic specjalnie nie zjadłam. A teraz jestem tak zmeczona że nie mam siły jeść a specjalnie kupiłam jajka przepiórcze bo chodziły za mną kilka dni. Mój mąż zwykł mawiać w takiej sytuacji żebym je pogoniła, i tak chyba zrobię. Miałam zacząć kopenhaską ale nie wiem czy coś z tego wypali. A tak w ogóle to wczoraj po lekturze pewnej broszurki zrozumiałam że pomimo trosk zycia codziennego jestem bardzo szczęśliwą osobą. otóz przekazaliśmy z mężem 1% na warszawskie hospicjum dla dzieci i dostaliśmy gazetkę. Pelna jest opisów jak ta instytucja wspierała rodziców w najtrudniejszym momencie ich zycia kiedy odchodziły ich dzieci. Jest tam historia pewnej rodziny z dwojką dzieci. Dwie sliczne dziewczynki. Kiedy starsza była w wieku kilku lat dowiedzieli sie że ma chorobę genetyczną. Smiertelną. Odeszła w nocy 10 czerwca 2007 r. cichutko jak aniołek. Druga córeczka okazało sie że też jest chora na tę samą chorobę. Ta mama kreśląc swoje zycie napisała że zadawała setki razy pytanie dlaczego ja i zozumiała że nie ma na nie odpowiedzi.
Dnia10 czerwca 2007 r. moj synek miał pierwsze w zyciu imieniny. Płakałam wczoraj jak bóbr....
Ostatnio dodane zdjęcia
Sylwetka
Informacje o pamiętniku:
| Odwiedzin: | 35288 |
| Komentarzy: | 532 |
| Założony: | 20 września 2007 |
| Ostatni wpis: | 28 września 2024 |
Postępy w odchudzaniu
Mam problem z napisaniem czegokolwiek w pamiętniku, kiedy próbuję publikować wyskakuje mi komunikat „dane nie zostały zapamiętane”. Może ktoś już miał taki problem? Dzisiaj drugi dzień diety kapuścianej, zupa okropna, brrrr ale postaram się wytrwać minimum 3 dni taki mam plan. Waga rano wskazywała 81,9. Jak osiągnę pierwszy etap to upiekę ciasto drożdżowe z kruszonką i ze śliwkami i w ten sposób uczczę pierwszy sukces. A co tam…..
Dzisiaj na wadze 83,9 napisałam to kolorem zielonym bo gdzies słyszałam że to kolor nadziei.
Mojemu maluszkowi wyrzynają sie zęby i nie spaliśmy całą noc. Wyprawiłam moją córeczkę do przedszkola, niezastąpiona mamusia zabrała malca na spacer i wreszcie upragniona chwila ciszy w domu. Jedyny plus tego nocnego maratonu to spalenie paru zbędnych kalorii.A i po wczorajszym chwilowym rozluźnieniu w tej materii kolejne malutkie zwycięstwo, pomimo że często mijałam lodówkę dzisiejszej nocy nic nie przegryzlam. No i waga powoli ale ciągle spada w dół. W ogóle zaczynam zastanawiać się nad przejściem na wegetarianizm. W czasach studenckich nie jadłam mięsa ponad dwa lata i czułam sie doskonale. A teraz w związku ze skazą białkową mojego synka nie jem produktów mlecznych i automatycznie częściej siegam po przetwory z mięsa. Jednak widzę że wybitnie mi to nie służy. Moja odporność sięgneła dna, właściwie cały czas coś łapię. Laryngolog nawet skierowała mnie na operację wycięcia migdałków, ale od kiedy zostałam mamą takie decyzje przychodząmi o wiele trudniej. Cóznie jestem już odpowiedzialna tylko za siebie ale również za dwie cudowne istotki. Nie wiem jak Wy ale ja uwielbiam kolor ecru zwłaszcza jego połączenie z meblami w orzechu. Nie wiem skąd moja ekstytacja tym drewnem i w ogóle okresem rokoko. Idąc z duchem czasu powinnam inwestować w art deco i piać poemy na temat wyższości prostoty mebla. A ja uwielbiam rokoko z tym uchwyceniem lekkości i najwyższej jakości snycerką mebla. Od dwóch dni chodzę i podziwiam mój fotel z tamtego okresu jak ktoś ponad sto lat temu mógł tak oddać urok różyczek, roccaili czy liści akantu. Chylę czoła przed tym artystą. A w nocy podziwiając ostatni podarunek od męża wreszcie rozgryzłam chociaż skąd to upodobanie do mebli wykonanych w orzechu. Ten kolor to czysta poezja przypomina mi najlepszej jakości belgijskie czekoladki mleczne kupowane na jednej z bukselskich uliczek prowadzących na Grande Place. A i znowu myślę o jedzeniu pora położyć się i odpocząć...
Wczorajszego dnia pomimo najszczerszych chęci nie udało mi sie wygospodarować na tyle czasu by mozna było napisać pare słów. Schudlam dalsze 200 gramów tj. 84,70 nie jest to oszałamiajacy wynik ale wazne ze do przodu. Nie było to trudne bo miałam po południu usg jamy brzusznej i w związku z tym mogłam do tego czasu tylko pić. Za to jak sie dorwałam do obiadu. Dobrze że miałam na tyle przytomności że nie przygotowałm niczego obciekającego tłuszczem. Nie nadaję się na takie ekstremalne przezycia pt. nic nie jem. Poza tym zależy mi na karmieniu synka i dlatego muszę jeść odpowiednie zdrowe ilości pożywienia. A teraz siedzę na prezencie od męża i popijam zieloną herbatę z nadzieją na wytrwanie kolejnego dnia w swoim postanowieniu czego i Wam życzę.