kalinagryz - Pamiętnik odchudzania. Zmotywujmy się! Str. 102 wpisów. - Archiwum: stycznia 2010

Wpisy w pamiętniku

już z samym dojazdem miałam trochę kłopotu, ponieważ nie wiedząc o tym, że zamknęli znowu kilka stacji pociągu, wsiadłam po pół godzinie czekania do pociągu, a na następnej stacji usłyszałam komunikat, ze mamy wysiąść i wsiąść do autobusu... o ja dziękuję... nie miałam ochoty walczyć z innymi o to, kto wejdzie do podstawionego autobusu, więc wróciłam po kolejnej pół godzinie z powrotem na Pireus, i poszłam szukać autobusu, który jedzie na Dafni... znalazłam, ale i ten przyjechał po około czterdziestu minutach.... skwar, upał, duchota, a ja czekam nadal, aż jakiś autobus raczy wreszcie przyjechać... zabrałam ze sobą colę i sok, bo D. miał kupić wódkę do drinków. dojechałam nareszcie na miejsce, po czym przyszedł D. na przystanek i wsiedliśmy do taksówki i pojechaliśmy do jego brata ciotecznego. poznałam wreszcie Olę, dziewczynę o której sporo już słyszałam. mieszkają sobie w podpiwniczeniu, ładnie urządzonym, z ogródkiem i malutką werandą. siedzieliśmy na werandzie i dyskutowaliśmy popijając nieco, po czym przyjechali drugi brat cioteczny ze swoją dziewczyną Wioletą. tak wiec wczoraj poznałam dwie nowe osoby. wieczór mijał miło i spokojnie. grill rozpalony, chłopaki zajęli się grillowaniem, a wszystko było bardzo smaczne. oczywiście ja zjadłam cztery malutkie kotleciki mielone, które przyrządził Tomek- prawdziwy mistrz kuchni!!! były tak smaczne, że palce lizać!!! nawet jego sąsiad zszedł z góry, bo mu coś zapachniało, a gdy skosztował kotlecików i skrzydełek, to z podziwem pytał o przepis i o przyprawy. mistrz kuchni pochwalił się przyprawami, których użył, po czym usłyszeliśmy, że jest pełen podziwu dla polaków i ich kuchni.... hm... jednak grecy nie są tacy źli, jak się ich maluje... D. asystował przy grillu, a ja siedziałam z dwiema nowo poznanymi dziewczynami, i o dziwo wciąż miałyśmy tematy do rozmowy, choć nie powiem, na początku było trochę drętwo, bo się nie znamy i takie tam, ale pokonałyśmy to i było naprawdę super. gdy skończyli grillować, przyszli wreszcie do nas i usiedliśmy wszyscy i gadaliśmy o wszystkim i o niczym... tyle śmiechu, tyle głupot wypowiedzianych po drinku.... ubaw był nie z tej ziemi!!! no ale wykruszyli się Wioleta ze swoim facetem, po czym Ola padła na łóżko pijana... Tomek jeszcze starał się dotrzymywać nam towarzystwa, ale w końcu i my zebraliśmy się do wyjścia, bo szkoda było na Tomka patrzeć, jak chłopaczyna ledwie trzyma fason.... spał niemal na krześle.... więc w końcu odprowadził nas do bramy, ale jeszcze ugadaliśmy się po raz kolejny, że rano jedziemy na plażę... wiadomo było, ze nikt nie da rady obudzić się rano, ale przytakiwaliśmy.... ja i D. poszliśmy trochę pieszo, bo wciąż taksówki nie było... tragedia... nowe buty starły mi stopy.... są z takich cienkich paseczków, i jak się okazało nie służą do długiego chodzenia. bąble na bąblach.... w końcu złapaliśmy taxi i pojechaliśmy do D., bo żebym wracała na Pireus taksówką to niestety za daleko i za drogo by było, a czasy teraz są trudne.... mieliśmy od razu kłaść się spać, ale ja ani pijana byłam, ani śpiąca, a tym bardziej D. nie chciał spać. miał trzy nowe filmy, wiec włączył je i tak oto obejrzeliśmy najpierw coś o czirliderkach, później jakiś horror o 14-letniej rosyjskiej prostytutce, która zmarła przy porodzie, a później w końcu zasnęliśmy.... a która była godzina? gdzieś około 8 rano... długo nie mogłam zmrużyć oka, ale w końcu poddałam się i spałam jak zabita do 11, gdy obudził mnie dzwonek do drzwi. współlokator D. przyszedł z jakimś kolegą, a później rozmawiali tak głośno, że już spać nie dało rady. ale w stać nie dałam rady... nakryłam się prześcieradłem na głowę i powoli odpłynęłam... obudziłam się o 13:00... ale nadal bym spała ze zmęczenia, gdyby nie fakt, że jak tylko otworzyłam oczy, zdałam sobie sprawę, ze niestety nie jestem u siebie... jejku.... jeszcze będę musiała w tych cholernych pantoflach jechać do domu... wstałam, D. zrobił mi kawę, a po paru minutach włączył kolejną płytę, tym razem z bajką "jak ujarzmić smoka"... nawet fajnie zrobiona bajka... niby że nie przepadam za bajkami, ale ta była prawie ta dobra, jak "epoka lodowcowa", podkreślam: prawie. niestety endu nie zobaczyliśmy bo film się zaciął... w końcu postanowiłam jechać już do domu, by go dłużej nie męczyć, ale jak tylko to powiedziałam, to poprosił, bym się stuknęła w głowę, że jakbym go męczyła czy nudziła to by sam mi to powiedział i takie tam. mimo wszystko poprosiłam by mnie odprowadził na przystanek. "zostań jeszcze, i tak nie mam nic do roboty, może jestem zmęczony, ale tak mi fajnie się z tobą siedzi..." nadjechał jeden autobus, ale zagadał mnie i zostałam na następny... przejechał kolejny ale wtedy rozmawialiśmy na jakiś ważny temat, wiec co tam, przyjedzie kolejny... przejechało jeszcze kilka autobusów... "no, chyba nie jestem taki najgorszy, skoro jeszcze nie uciekłaś"... kolejny tekst świadczący, ze D. ma trochę niską samoocenę... "widzę, że Cie nogi bolą od tych butów, a jednak stoisz ze mną tyle czasu na tym przystanku, to znaczy, ze albo się bardzo nudzisz, albo nie masz co robić, albo może jednak nie jestem taki głupi, ani nudny"... "ela re D., przestań mówić w taki sposób. ja ci mówię, że jesteś super facetem, a skoro ja ci to mówię to znaczy, ze tak jest!!! przestań mówić o sobie w taki sposób. jakbyś był nudny to nie śmialibyśmy się tu tyle czasu, ale już dawno byłabym w domu." zawstydził się troszkę, i znowu zaczęliśmy żartować, a kolejny autobus właśnie ruszał z przystanku... staliśmy sobie w cieniu i jakoś nie miałam ochoty jechać do domu, ale z drugiej strony nie chciałam go męczyć tym czekaniem, bo może tego nie okazywał, ale pewnie gdzieś w środku go to irytowało, a może nie? kto wie...a gdy zajechałam autobusem na Pireus, to zapomniałam się i pojechałam na zajezdnie, przez co musiałam iść pieszo kawałek. zdjęłam buty i pomaszerowałam przed siebie boso... chodnik był tak rozgrzany... szukałam marmurowych płyt w chodniku, bo one były chłodnawe nieco.... tylko po nich dało radę stąpać... wreszcie nadjechał mój autobus, po czym po kilku minutach byłam w domu. klimatyzator na full, zimny prysznic i szorowanie stóp, i do łóżka!!! nareszcie w swoim łóżku!!! zamknęłam oczy i spałam do niedawna... jest 1:56 w nocy po północy... ale już mi się ziewa, wiec chyba problemu z zaśnięciem nie będę miała... już uzgodniłam z Renatką, ze przyjedzie rano i pojedziemy na plażę. nie traćcie żadnego dnia swojego bezcennego życia!!!! aaaa..... za kilka dni będę miała trzydzieści lat..... ja nie chcę!!!!!!!!!! ja chcę być młoda!!! nie chcę mieć trzydziestu lat... nie chcę... do trzydziestki jednak, czyli do 13 lipca, postanowiłam wykorzystać każdy dzień maksymalnie!!!! tak więc jutro kąpiel w morzu!!! a co dopiero będzie po 13.... żyć, nie umierać!!! pozdrawiam wszystkich koteczków bardzo serdecznie!!!! i życzę smacznych snów, choć już to trochę spóźnione życzenia.... ale co tam.... lepiej późno niż wcale!!! DOBREJ NOCKI!!! buźka!!!

	mimilka.ala
	zimbucz
	Aguskaaaa
	marietta.rybnik
	AniaBania76

	januszkaa
	znajoma1996
	Agnes2602
	Qualcuna

Odwiedzin:	555912
Komentarzy:	10232
Założony:	2 lipca 2009
Ostatni wpis:	5 listopada 2024

Pamiętnik odchudzania użytkownika: kalinagryz

Wpisy w pamiętniku

Pamiętnik odchudzania użytkownika:
kalinagryz