Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie schudłam nic :/

A to klops; nic a nic waga nie spadła; mam dokładnie 81,7 kg :(
No nie wiem, może rzeczywiście będzie trudniej niż myślałam. Jednak kiedyś to chyba szło łatwiej (boże, nie wierzyłam, że to będę mówić )
Biorę się poważniej za jadłospis wobec tego, Ćwiczę z Chodakowską, w niedzielę zapodałam sobie killera dla odmiany, ale to całkiem inny poziom niż skalpel, o wiele ciężej i praktycznie cały trening przestępowałam z nogi na nogę próbując złapać oddech 

Dziś znów skalpel będzie, no i będę gotować zupę, żeby nie tak całkiem na tym chlebie lecieć bo faktycznie chyba trochę ma znaczenie jakość a nie ilość...szkoda :/

Wiem też że dobrze by mi zrobiło pilnowanie indeksu glikemicznego, bo niestety otyłość brzuszna bardzo wiele ma wspólnego z insulinoopornością :( Tylko że ja uwielbiam biały chleb, a on ma indeks jakoś strasznie wysoko, na poziomie cukru zwykłego :(

Zacząć trzeba małymi kroczkami, więc dziś zupa na jeden posiłek będzie, zawsze to do przodu.
(Nie mam zamiaru powtarzać błędów przeszłości- czyli jeść idealnie; warzywka, mięso, itp. bo wiem że nie wytrzymam tego, lepiej pozostać w strefie komfortu, i dopiero z niej delikatnie "wyskakiwać" od czasu do czasu :)

Edit: turbo spalanie za mną; starałam się jak mogłam, było nieźle (co nie zmienia faktu że robiłam ten trening na 30 % mocy ;) )
Dociągnęłam do końca, jestem dumna :)
Ale mój brzuch jednak żyje własnym życiem, serio 
Ja w jedną, brzuch w drugą, ja do góry a on na dół i wywija