Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Sroda

No nie, nie najprostsze, bo nikt nie tyje pół kg od kromki chleba i wafelka o łącznej wadze 200 g, z czego połowa to resztki.

To nie tycie tylko zatrzymywanie wody jest.

No ale co ma do Ciebie przyciągnąć klientów?

Pozycjonowanie nie jest Ci potrzebne, jeżeli będziesz potrafić ogarnąć stronę i aktywność w SM. Strona to wydatek raz na kilka lat, socjale mogą być po prostu częścią twojej pracy, na początku pod kierunkiem mentora.

?

No puchnie wszystko, 1g węgli wiąże 4g wody. Więc nie dziwi te pół kilo.

Dlatego takie osoby jak ty i ja, z małą tolerancją na węgle, na zawsze muszą wprowadzić zmiany, jeśli chcą jakoś wyglądać. Inaczej ciągła opuchlizna i szybkie tycie. Inaczej nie będzie.

Tak, ja też. Ale w fazie chudnięcia mączne absolutnie nie i przetworzone. Owoce z umiarem, warzywa ok. Na razie dlatego nie chudnę, bo jeszcze ustawiam głowę na niski IG. Za chwilę tam wskoczę i będzie furczało 😁

Bo głowa nie ustawiona.

Na stówę. Tam musisz zacząć od początku, żeby się nie męczyć. Posty Dąbrowskiej to najtrudniejsze, co robiłam żywieniowo. Umiałam na nich być i nie cierpieć, nie jojczec, nie czekać na koniec, ba, nawet się jarać, tylko wtedy, kiedy najpierw ustawiłam głowę. Zmorywowalam się i wcale nie wizją straty wagi ale wszystkimi świadectwami ludzi, którym poprawiło się zdrowie. Teraz zupełnie nie mam na to chęci, dlatego nawet tam nie idę. Zaczęłam od innej strony. Najpierw alkohol. Leci czwarty tydzień, nawet nie myślę już o różowym winie, które pomału stało się wcześniej codziennością. Wywaliłam wpisdu, bo nie będzie tak. Następny krok to już konkretnie z tym, co jem. I też bez gorzkich żali i jojczenia, ze świadomością czego chcę i czego nie. Z uśmiechem:)

Długo tak miałam. Że dlaczego. Że moja siostra je wszystko i jest chuda. Że kocham te bułki i chce mi się płakać, że nie mogę ich jeść. Aż ze sobą pogadałam. Czy ja chcę tak żyć? Albo gruba i wkurzona ciągle albo nieszczęśliwa, bo nie mogę buły? Nie chcę. I albo pozwalamy sobie na te produkty z całą świadomością tego, co mi zrobią albo, jak teraz, pomału przygotowuję się do jakiegoś okresu bez nich. Chcę czuć się lekko, chcę widzieć płaski brzuch i mieć mega moc. I nie mówię, nigdy więcej buły. Raz na jakiś czas, ale tak, żeby nie wpaść w ciąg. Bo te węglowodany bardzo uzależniają. Cukier uzależnia. Nie chcę od czegoś zależeć. Dlatego wyjechały papierosy lata temu, a paliłam do dwóch paczek 🤯. Dlatego wyjechały procenty. Chcę być panią siebie, nie poddaną produktów uzależniających.

No to nie rób nic i masz z głowy frustrację.

Chcesz albo nie chcesz. Ty decydujesz. Kto mówi, że trzeba? Kto ci to narzuca?

Przed chwilą pisałaś, że nie ma motywacji na zapas, bo tak trzeba. Teraz piszesz co innego. Sama nie wiesz, czego chcesz i czego nie chcesz. Jak się nie dowiesz, dalej będziesz sfrustrowana.

A masz chęci na cukrzycę, niemożność obcięcia sobie paznokci u nóg, niewydolność krążenia i inne cuda na kiju, które dopadają starsze otyłe osoby? Raczej nie, bo byś nie robiła tego, co robisz. Czyli dalej - motywację masz. Tyle że masz też mentalność dziecka. Chcę. Nie chcę. Chcę ale żeby się samo zrobiło. Najlepiej bez wysiłku. No nie ma tak.

A masz chęci na cukrzycę, niemożność obcięcia sobie paznokci u nóg, niewydolność krążenia i inne cuda na kiju, które dopadają starsze otyłe osoby? Raczej nie, bo byś nie robiła tego, co robisz. Czyli dalej - motywację masz. Tyle że masz też mentalność dziecka. Chcę. Nie chcę. Chcę ale żeby się samo zrobiło. Najlepiej bez wysiłku. No nie ma tak.

Nikt tutaj nie kombinuje z szukaniem sposobu na siebie, bo kocha się odchudzać. Tylko, bo chce żyć w lepszym, zdrowszym ciele.

Myślisz, że wszystkie są takie puste, że tylko wygląd się dla nich liczy a zdrowie już nie? To jeden. Dwa - czyli według ciebie wygląd jest ważniejszy niż zdrowie? No bo z tego co mówisz, gdyby ci na wyglądzie zależało, miałabyś mega motywację. Problemów nie masz? A niemożność zdobienia 6 km bo kręgosłup? To z powietrza nie jest.

I trzy - to ty chcesz poczekać, aż będziesz miała duże problemy zdrowotne, żeby w końcu bez marudzenia o to ciało zadbać?

To ciekawe kto ma czas jak nie Ty? Dojeżdżamy do pracy godzinę w jedną stronę, potem powrót nawet 1,5 godziny do tego po drodze zakupy. W pracy jesteśmy po 8 godzin. Czyli nie ma nas w domu ok 11 godzin.To jak myślisz, kto na więcej czasu na zajęcie się sobą?

Wykrecasz kota ogonem. Na pytanie czyjeś, czy 6km marszu to za dużo dla ciebie, odpowiedziałaś, że tak bo kręgosłup. A kręgosłup boli od nadwagi czy otyłości.

to jest jak z tymi dziecmi w eksperymencie z pianka, jedne zjadly od razu 1 pianke bo nie mialy cierpliwosci a drugie poczekaly cierpliwie wiedzac ze dostana za to druga pianke. Z odchudzaniem trzeba miec niestety cierpliwosc i miec wazneijsze cele czy priorytety niz sprawienie sobie przyjemnosci tu i teraz. Jesz zdrowo bo chcesz miec przyjenosc pozniej (zdrowe cialo, energia, lekkosc). I nie sadze zeby wiekszosc tu kobiet zalezalo na wygladzie glownie, tym co naprawde glownie zalezy na wygladzie to zazwyczaj sie pilnuja i nie tyja. Tutaj z tego co czytam wiekszosc dziewczyn chce sie lepiej czuc ze soba, chce pozbyc sie ciezaru, dolegliwosci ktore sie cigna razem z otyloscia, oslabienia itd. A wyglad oczywiscie cieszy i pisze sie o tym ale to nie jest glowna sila napedowa. ty Agato boisz sie kto sie toba zaopiekuje na starosc bo juz ci ciezko z wieloma rzeczami ale prawda jest taka ze szczupla, zaangazowana w jakich ruch starsza osoba wiele lat dluzej czuje sie dobrze, jest sprawna i samodzielna, czasami az do samej smierci (takie byly moja babcia i babcia partnera - umarly powyzej 90 zupelnie sprawne i samodzielne do konca, ale one zawsze byly bardzo aktywne fizycznie i szczuple i zdrowo jadly). Nie zmienisz faku ze trzeba sie ruszac i zdrowo jesc zeby byc zdrowym wiec tak jak Barbra pisze masz do wyboru albo byc szczesliwa z tym ze jeszcz co lubisz i zostajesz jaka jestes albo chudniesz i uczysz sie jesc rzeczy ktore nie lubisz. Zmuszanie sie do czegokolwiek i bycie pozniej non stop z tego niezadowolonym w sumie niweczy caly sens tego odchudzania, skoro robisz to dla zdrowia i dobrego samopoczucia to jak myslisz je osiagniesz czujac zlosc i rozczarowanie? To jest negatywna energia, jak masz zbudowac z niej silne zdrowe  cialo? Z punktu widzenia energetycznego to juz chyab lepiej jesc cokolwiek i cieszyc sie zyciem?

Pewnie, czasami najlatwiej zmienic cos malymi krokami. Relacja z jedzeniem i cialem to przeciez tez czesc rozwoju i moze naprawiac sie cale zycie, dla mnie osobiscie bardzo powiazanego z duchem, Przez lata stosowalam na sobie raczej wojskowe podejscie, cienselam i wymagalam, ale to nie dziala na dlugo ani nie powoduje lepszego podejscia do ciala, nawet jak chudlam duzo. Teraz juz drugi rok tez powoli i stopniowo probuje zmienic nawyki na lepsze bez ostrej dyscypliny a raczej zrozumieniem i wytrwaloscia.

No i to jest super. Zmiany pomalutku.

No właśnie. Wojskowe podejście jest z pozycji walki. A z kim tu walczyć? To współpraca jest potrzebna z ciałem i głową, stanowczość ale łagodnie, z myślą, że coś dobrego się dzieje.

Agato jak się zastanowisz i poobserwujesz to zobaczysz że ty wcale nie jesteś tym zmęczona, nie raz tu czytałam że czujesz się po tych zmianach lepiej, twoje ciało nie jest od tego bardziej zmęczone a wręcz przeciwnie. To twój umysł jest tym zmęczony ale nawet nie ta część go która to zaplanowała bo ta część przecież chce nadal kontynuować rozwój i progress w tej dziedzinie, to marudzi ta część umysłu która zawsze na coś marudzi jak nie to to inne i generalnie najbardziej nie lubi zmian. Wiele duchowych ścieżek właśnie ta małpia marudna część każe nam obserwować i dostrzec że one nie są całością ani nawet ważną częścią nas, tylko najgłośniejsza i najbardziej negatywna i to nasza bardziej świadoma część ta która ma połączenie z energią świata czy boska powinna ta głupiutka częścią kierować a nie odwrotnie.

No to znajdź motywację. Mówisz jak bardzo kochasz zwierzęta, więc zadbaj o siebie jak możesz najlepiej aby móc im jak najdłużej pomagać. Zadbaj o swoje zdrowie dla tych kociaków, bo jak Ty odejdziesz, to nie masz pewności, że ktoś sie nimi zajmie, czy znowu nie wylądują gdzieś w krzakach, a przyzwyczajone do dobrego nie będą potrafiły o siebie zadbać. Ty nie licz na Krzyśka ani tym bardziej na Sebka, bo jeden stary i wcześniej zapewne odejdzie niz Ty, a drugi zdgenerowany alkoholem i nie lubiący tak naprawdę zwierząt, nie zadba o nie a raczej skrzywdzi bez mrugnięcia okiem, gdy Ty tego nie będziesz mogła skontrolować. Tak więc Agato, czyż to nie jest dla Ciebie motywacja aby wziąć się za siebie?

Podejdź do tego z miłością a nie z walką, to będzie łatwiej. Powodzenia!

Ciało kochaj nie tłuszcz. Ciałko które cię nosi całe życie. Daje radę. Tylko ono jest od pierwszego do ostatniego dnia z tobą.

Może zaczynając od wdzięczności? Od dziurkowania mu za to, że cię nosi, działa, że dzięki niemu możesz wszystko, bo jest sprawne i zdrowe. Wdzięczność góry przenosi. Ja się dopiero strasznie musiałam połamać, że odpieprzyc się od moich nóg. Jak się okazało, że mogłabym jednej nie mieć. Jak wyszła z gipsu chuda, blada, bez mięśni za to z metalem w środku. Miałam ochotę ją tulić i całować. I tak sobie zdałam w końcu sprawę z tego, że to moje ciało to dar i należy mu się miłość i opieka. I właśnie wdzięczność.

Myślenie i czucie są nierozerwalne. Czujesz. Od myślenia nie powstają takie wiersze.

Przecież sama to wiesz.

Zaklęty krąg. Nic nie zrobię bo kręgosłup boli. Kręgosłup boli bo nic nie robisz.

No to kupuj w aplikacji i chodź tam spacerem aby odebrać paczkę.