Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tak na początek

I brawo. W ten sposób uda Ci się. Bede do Ciebie zagladac. Może Ty mnie zmotywujesz :-)

mam nadzieję, że zaraz po świetach wyjdę z tego cholernego dołka w jaki znów wpadłam i zacznę działać bo juz jest tragedia a jak spocznę na laurach to w drzwi się nie zmieszcze zaraz.

wiem jak bardzo pomaga i ile to znaczy, bo z otoczenia żadnego wsparcia nie dostaję. A przynajmniej vitalijki czasami potrafią podnieść na duchu i zrozumieć. :)

Myślę, że z rodziną to zawsze tak będzie, że oni nie uważają, byś musiała się zmienić. Kochają Cię taką , jaka jesteś i taka im się podobasz. Trudno im zrozumieć nasz brak samoakceptacji i zakompleksienie , jakieś mankamenty które my widzimy, a oni nie potrafią ich dostrzec. Niby im zależy, byśmy byli szczęśliwi, ale nie uważają, że "dieta i mniejsza waga" może na to wpłynąć. Może też nie wspieraja Nas, bo boją się , że poprzez dietę będziemy chcieli zajść dalej, niż jesteśmt w stanie i stracimy zdrowy rozsądek. A u niektórych może być po prostu i zazdrość, że będziemy wyglądać lepiej niz oni. Trudno odgadnąć. Bardzo dobrze Cię rozumiem i mocno będę trzymała te kciuki. :) za osiągnięcie celu, a kiedy już go osiągniesz, aby nie zaprzepaszczono go. :)