Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wspaniała wiadomość ;D

Hej! ;D Dowiedziałam się, że na 99% do końca roku zdejmuję aparat ortodontyczny ;D W końcu po prawie 3 latach noszenia góry i ponad 2 latach noszenia dołu, będę mogła spojrzeć na swoje proste ząbki bez aparatu ;D Nawet nie wiecie, jak się z tego powodu cieszę ;D 

Też tak sobie wizualizowałam to, jak mogę wyglądać pod koniec roku: szczupła sylwetka po odchudzaniu, proste ząbki, długie włosy (bo zapuszczam, teraz mam ciut za łopatki), zadbane ciało ;D Mega mnie ta wizja motywuje ;D 

Powiem wam tak w sekrecie, że na Święta Bożego Narodzenia zawsze chciałam założyć czerwoną sukienkę, czarne rajstopy i spiąć włosy w luźnego koka. Dlaczego do tej pory tak się nie ubrałam? W sukience dopasowanej wyglądam jak jak szafa trzydrzwiowa, w szerokiej jak meblościanka, a że mam naprawdę duży tyłek, to nawet w takiej gdzie jest tylko podkreślona talia (którą mam naprawdę spoko jak na moją wagę) te biodra wyglądają jeszcze szerzej. W rajstopach też źle wyglądam, bo mam grube nogi, a nie wiążę włosów bo się czuję jakbym podkreślała moje gabaryty.

Smutne jest tak o sobie myśleć i siebie oceniać. Czasem jest tak, że ubiorę się jakoś i mówię ''wyglądam świetnie'', a czasem jest tak, że właśnie wszędzie widzę problem. Więc wizja mojej zmiany, szczupłej sylwetki, prostych zębów... i o dziwo wizja mnie w to Boże Narodzenie w moim ''wymarzonym'' stroju, z wymarzną sylwetką sprawia, że dostaję jeszcze większego kopa do działania ;D 

Wiem, że nie każdy zrozumie mój zaciesz, ale jednak musiałam to napisać ;D Może kiedyś wrócę do starych wpisów z pamiętnika i powiem ''udało się'' ;D