Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chodzę głodna

Zjadłam wczoraj na jedno capnięcie leczo z ponad kilograma warzyw. Kiedy zorientowałam się, że tym leczem przekroczyłam dzienny limit kaloryczny, a z przejedzenia boli mnie żołądek, to włączył mi się syndrom "a co mi tam" i dogryzłam jeszcze czekoladą. Ale żeby to normalną, stugramową, to nie... dwustugramową kupiłam parę godzin wcześniej... Ostatnie kostki zjadałam z największym obrzydzeniem, ale musiałam dojeść do końca... Tak mi niedobrze po tej czekoladzie było, że musiałam jeszcze serkiem topionym zmienić w ustach smak na słony. Nie muszę chyba dodawać, że w takiej sytuacji serek nie smakował mi już w ogóle. Ba, wręcz stanowił obrzydliwą bezsmakową masę. Oczywiście wszystko to jadłam szybko i łapczywie.
Na koniec walnęłam się na legowisko i zastanawiałam jakby się tu ułożyć, bo z przejedzenia bolały mnie oprócz żołądka jeszcze jakieś wnętrzności. Wrócił też problem z oddychaniem, miałam wrażenie że się przyduszam, bo z powodu bólu wypchanych jedzeniem wnętrzności wzięcie głębokiego oddechu było prawie niewykonalne.

Jak wykazały (często na tym blogu przywoływane) badania naukowe na jednoosobowej wiarygodnej grupie Ogrów, kiedy do głosu dochodzi Pan Głodomorra, to znaczy, że COŚ JEST NIE TEGES. I trzeba to teges, żeby było dobrze.

Nie o leczo tu jednak chodzi, bo ono samo w sobie w tej swojej ponadkilogramowej masie miało mniej niż 500 kalorii. Ani nawet nie o tę czekoladę. Ale o to, że ciągle odżywiam się najwyraźniej nieprawidłowo. Wszystko zaczęło się od tego, że z takich czy innych usprawiedliwionych przyczyn wzięłam się późno za przygotowywanie obiadu. Kiedy pachnące nieziemsko leczo wylądowało przed moją głodną paszczą była już 19:20. OBIAD O 19:20!!!!!!!! Ostatni (maleńki) posiłek jadłam w pracy o 15. Biorąc pod uwagę że to leczo to był pierwszy duży posiłek w ciągu dnia, to nietrudno zrozumieć, dlaczego TYLE zjadłam. Organizm po dniu pracy i innych różnych wrażeń naprawdę miał prawo być głodny. 

Znaczy się, chcę przez to wszystko powiedzieć, że ja chyba JEM ZA MAŁO. I nawet nie tyle w sensie kalorycznym, co objętościowym. W pracy tak naprawdę ciągle jestem głodna (kanapki, owoce, przekąska z chlebka wasa). Dopiero w domu - i to tylko wtedy, kiedy podstawę obiadu stanowi WIELKA KOPA GOTOWANYCH WARZYW - dopiero wtedy się najadam. Tyle, że gotowane warzywa to jednak więcej roboty niż kanapki i owoce...

Postanawiam zrobić tygodniowy eksperyment. Będę przygotowywała sobie różne inne posiłki na różne pory dnia i obserwowała czym się najadam a czym nie.

Jak ja nie cierpię gotować... a ten syf potem w kuchni... grrr...