Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nałóg codziennego ważenia się

Od kiedy pamiętam, dzień zaczynam od oddania pokłonu wadze. I tak codziennie, nie licząc oczywiście tych dni, kiedy się objadam, bo wtedy nie mam ochoty mierzyć się z prawdą.

Teraz postanowiłam zerwać z tym zwyczajem i ważyć się rzadziej. Zważyłam się wczoraj, zanotowałam wynik i chcę poniechać tego zwyczaju aż do 1 marca.

Czy mi się uda? Trudno powiedzieć. Od ważenia się jestem tak samo uzależniona jak od objadania i odchudzania. Kiedy myślę o tym, że nazajutrz rano się nie zważę, czuję ogromną panikę, że przytyję. Tak, jakby to ile mam sadła na bioderkach i ile ważę zależało nie od tego co jem i ile się ruszam, ale od tego jak często się ważę. Głupie, ale prawdziwe. Mój niepokój jest prawdziwy. Czuję go każdym nerwem...

A tak przy okazji uzależnienia od ważenia: za mną 69 dni bez objadania się i odchudzania. Na wadze... minus SIEDEM kg :) Fajnie.