Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Astmatyczka i chudnięcie

hm, poczytam. Zobaczymy. Póki co, to co robię przynosi efekty i to dość dobre jak dla mnie jeśli nie jem świństw, dlatego tak sobie chwalę "bez-dietne" życie, a raczej racjonalne odżywianie, ale nie byłabym sobą, gdybym nie przeczytała o czym mówisz :)

Pływać lubię,ale pływam słabo, a na basen mi nie po drodze nigdy, a ja lubię jak robię coś regularnie. jakąś może nerwicę natręctw mam :D Ale wiem, że pływanie daje wiele i się coraz częściej zastanawiam. A jeśli chodzi o sapanie- to masz rację. A wyobrażasz sobie, że ja przez dwa lata żyłam z niezdiagnozowaną i oczy wychodziły mi dosłownie z orbit już nawet przy przejściu korytarzem w pracy. Każdej nocy o 3 rano budziłam się z kaszlem, robiłam sobie kawę ( bo to pomaga jak nie ma już nic- mocna czarna kawa) ale ja to robiłam intuicyjnie, czułam, że mi się lepiej kaszle i oddycha :D Ja już nawet mówiąc dostawałam ataku kaszlu i zadyszki. Kiedy pojechałam do szpitala, lekarz powiedział, że udusiłabym się za góra 3-4 dni, tak niski poziom tlenu miałam we krwi i płucach. hahahaha, a jak dostałam trochę tlenu...Boże, po dwóch latach poczułam normalny niemal oddech, jak pijana tam siedziałam, aż się lekarz na Izbie zanosił smiechem, a po kroplówie...czułam się jak zupełnie zdrowa i byłam gotowa iść do domu :D ale to tak na marginesie :) Na pewno wiesz o czym mówię :)

Dokładnie, cos w tym jest, że ona jest wykrywana najpóźniej, a najpierw się usilnie leczy przeziębienie. O, ja tez miałam ciagle "zapalenie oskrzeli". Ale nikt nie wpadł na to, żeby mnie skierować do pulmunologa i alergologa.

dokładnie...kurczę dobrze jest wiedzieć, że nie jestem sama taka :) Wiesz, cytrusy i kiwi jednym będą szkodzić zazwyczaj, tak jak mnie inni powinni unikac ich, kiedy stan się pogarsza. Ja nie biegam, trochę próbowałam ale co z tego, skoro omal nie wyplułam płuc. Z drugiej strony mam ochotę. małymi kroczkami, malutki etap dzieliłam na mniejszy jeśli nie miałam siły. I tak biegłam, szłam, biegłam , szłam. Każdego dnia, ten bieg stawał się dłuższy. Ale to dla nas wysiłek, czasem niepotrzebny. Dlatego ja uwielbiam rower stacjonarny. Nie męczę się jak na zwykłym, a mam naprawdę rewelacyjne efekty jeśli chodzi o wymiary. Swój wysiłek dostosowuje do dnia, ale zawsze robię normę. Choc są dni, że, tak jak dziś, po prostu nie dałam już rady, nie miałam zadyszki, ale po prostu czułam, że dziś nie, więc zamiast 1 h rano i 1 h wieczorem jeździłam rano - bo miałam energię, a wieczorem 1/2 h. świat się nie zawali, chodzi o regularność, nie zrezygnowałam, skróciłam czas. A jeśli chodzi o leki- one same w sobie zazwyczaj nie powodują tycia, ale potegują apetyt, stąd takie wrażenie. jednak te mocno nafaszerwoane sterydami, starszej generacji owszem. A do tego tak jak mówisz, brak ruchu ze strachu i otyłość gotowa :) Powodzenia kochanie. To paskudna choroba, ale da się z nią żyć. Śmigam lepiej czasem niż Ci zdrowi. Trzeba się obserwować. Ruch i aktywność fizyczna pomaga nam, bo zmusza nasze płuca i te śmieszne rzęski w oskrzelach do wysiłku :)

A wiesz, ja tez mimo, że tyle osób wie, poza mama i mężem też się nie "sztacham " przy innych. jeśli już muszę, to odwracam się chociaż plecami. A w pracy, absolutnie- choć wiedza wszyscy odkąd prawie pół roku spędziłam w szpitalu, bo nie mogliśmy tej cholery opanować i musiałam zmienić zupełnie leki.

Dziękuję , zapraszam. :) Kurczę, bo mnie zwykle coś wkurzającego, albo niezbyt przyjemnego dla mnie skłania do nieco ironicznych rozmyślań, czasem na zasadzie co by było gdyby, innym razem, co się wydarzyło, kiedy... Z natury jestem optymistką. Moja szklanka nawet jak z rysami i przecieka, to jest do połowy pełna. Hahaha a czasem jak jest pusta, to tylko kombinuje jak by tu zrobić, żeby do niej nalać. Tak łatwiej żyć. Tak oduczyłam się bycia zazdrosną o dziewczyny które są zgrabniejsze, ładniejsze... ciągle sobie wmawiam, że i ja będę, a teraz jestem w trakcie. Nalewam do swojej szklaneczki, zapełniam ja traconym tłuszczykiem hahahaha :)

mam nadzieję, że mu okularki spadną :D

Dziękuję i gratuluję cierpliwości... bo jak zasiadam to się płodna robię i wychodzi strasznie dużo :D

heh, no wiesz...to jak chodzenie po linie, bo kilka miesięcy temu potrafiłam, już po zrzuceniu wagi rzucić się na słodkości- i gdybym zjadła jedno ptasie to pokasłałabym trochę. Ale ja jadąc do domu, robiłam zakupy, wrzucałam na siedzenie otwartą paczkę i jadac 10 min. potrafiłam zjeść całą, a potem pół wieczora czuć, że oddech kończy mi się w gardle. Zazdroszczę tym, którzy mogą wszystko, a jednocześnie im nie zazdroszczę :D bo ja czasem ze strachu nie zjem czekolady ( nie móc oddychać to jedna z najgorszych rzeczy), a jeśli ktoś może wszystko...jest mu może trudniej jednak :)

No coś w tym jest. Mówią, że jest grupa leków, która rzeczywiście wzmaga apetyt. No tak, ale apetyt, to złożone pojęcie- jestem głodna, zjadam kanapkę- jestem łasuchem- zjadam pączka, a potem powiem, że to sterydy mnie tak spulchniły :D

życzę wytrwałości. :) Nie jest łatwo zachować taki reżim, prawda? Tym bardziej, że wszyscy wokół zdają się być normalni, a kiedy mówię, że nie jem kiwi, patrzą na mnie jak na idiotkę. A tak na marginesie- jesteś śliczna- wczoraj troszkę czytałam u Ciebie i do takiego wniosku doszłam :)

ach, ja tez nie jadłam ciągle, ale potrafiłam zjeść raz dziennie posiłek jak dla 100 kg faceta, a resztę to przecież drobne słodkości :D tak 99% zależy od nas samych :)

astma może być wysiłkowa, czyli wysiłek będzie ją powodował, aspirynowa czyli inaczej zwana też oskrzelową- to ta moja dokładnie :) może być też cała masa innych jej rodzajów, ale można z tym żyć :) i chyba odchudzanie nie jest zależne w większości od choroby, ale od naszego samozaparcia, bo był czas, że przytyłam i znów walczę :) przytyłam, bo się obżerałam heh.

To na pewno była astma? Bo astma to choroba, która jest niestety nieuleczalna. Można ją zaleczyć, uśpić, ale nie przechodzi tak szybko :) Ja nie twierdze, że otyłość bierze się z jedzenia w Macu i temu podobnych, ale z prostego ludzkiego obżarstwa i lenistwa :)

Nooo to troszkę coś innego, ale powinnaś uważać na przeziębienia i je leczyć, żeby astmy nie wywołać (z nią nie trzeba się urodzić, żeby ja mieć) bo duszności nie są niczym przyjemnym. Miałaś coś na kształt tego z czym my żyjemy na co dzień. gdybyśmy nie przyjmowały leków, tak byśmy się właśnie czuły jak Ty wtedy. :) O! popatrz ja tez mam tak na drugie, ale się próbuje pozbyć tych nadanych sobie wcześniej imion :D z różnym skutkiem :)

Ze wszystkim da się żyć, są gorsze choroby. Z całej tej puli i tak dostała mi się jedna z lepszych hahahahaha :D no..ja bym sobie wymieniła płuca, oskrzela a jak by dało rade to przekazałabym trochę tłuszczu, do badań :D Niech się studenci uczą :D