Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
30. FOTOwpis.

Hej!

Melduję, że dalej wzorowo ćwiczę. Trening dziś i wczoraj wykonany :)

Ale dziś wpis trochę dłuższy i nie tylko o tym co teraz.

O czym będzie?

Wczoraj przeglądałam swoje zdjecia i natknęłam się na zdjęcia sprzed dwóch - trzech lat (?) Jezu, jaka ta moja kobieca logika była nienormalna. To chyba dokładnie o mnie:

Zobaczyłam to zdjęcie i moja skręto-wiadukto-skrzyżowanio-objazdowość strzeliła mnie w łeb. Ja wtedy myślałam, że jestem za gruba, a teraz oddałabym wszystko, żeby wrócić do tej figury. Ważyłam wtedy 54 kg i na tym zdjęciu byłam po 1 miesiącu ze skalpelem Chodakowskiej. Teraz ważę 60,5 kg i nie wiem jak ja zgubię te 6,5  kg. Na pewno będzie trudno, ale z drugiej strony schudłam kiedyś 20 kg! Jak to możliwe, że wtedy byłam w stanie zrzucić 20 kg a teraz 6,5 to problem? Ba, ciężko mi nawet 2 kg się pozbyć! 

Fak, fak, fak! 

Zacznę jeszcze raz, złe podejście. Dam radę, mam motywację. W przyszłym roku biorę ślub. Muszę wyglądać zjawiskowo i będę :) 

Poza tym wymarzyłam sobie dopasowaną suknię, mój narzeczony twierdzi, że to brzydko wygląda i kojarzy mu się z wdową (?!) Kocham go, ale czasem naprawdę zastanawia mnie co kieruje jego skojarzeniami :D Ale jestem niska i w sukni jak beza utonę chyba, więc mam zamiar mieć dopasowaną suknię i tak będzie. A żeby tak było to musi pięknie leżeć. A żeby pięknie leżała muszę być szczuplejsza :) Proste? No nie, ale jakby to wszystko było proste to każdy wyglądałby jak z okładki i życie byłoby nudne. 

Ale do rzeczy! Patrzcie, wyglądałam tak i to zmarnowałam! Wybaczcie ten kostium xD

Teraz jest tak:

To aż 6,5 kg różnicy! Moim zdaniem bardzo to widać. Zwłaszcza jeśli chodzi o nogi. Ale trzeba to przekuć w siłę do walki :) Nie poddam się tak łatwo, wrócę do tego, a przynajmniej się zbliżę :)

Ale, ale, zaraz, zaraz.Jeszcze kilka lat temu było tak!

Tu był najgorszy moment. Przy 158 cm osiągnęłam ponad 72 kg! Zgrozo, wtedy postanowiłam, że dalej tak być nie może po prostu! Okazało się, że mam problemy hormonalne i takie tam, ale gdy tylko wyszłam z hormonów postawiłam na dietę i zbiłam 20 kg.

I tak sobie myślę, że nie mogę się złościć na siebie bo:

Także spinam dupę! :D Cisnę dalej, jak się nie poddam to osiągnę sukces i nie ma co płakać już teraz. Ważne, że jestem zdrowa i pozbyłam się nadwagi. Sport sprawia mi mega przyjemność, więc myślę, że nasz związek będzie trwały. :D Ja po prostu kocham jeść i to jest mój spory problem :D Bo w końcu:

Dobra, koniec tych żartów :D 

Podsumowując: Mimo, że opadły mi pośladki ze smutku, że nawet nie wiem kiedy przytyłam o te 6,5 kg to zbieram się żeby być super babeczką :D 

Kto nie walczy nie pije szampana! A porażki świadczą o tym, że walczymy!

Nie wiem jak zakończyć mój wpis, więc kończę.

Oto koniec.

Koniec.

Buziaki :D