Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
chyba odkryłam Amerykę ;)

Czyli własną dietę "cud".
Próbowałam różnych rzeczy, kombinowałam jak odchudzić posiłki, z czego zrezygnować, co najlepiej jeść o konkretnych porach dnia.... tak właściwie to wszystko opierało się na klasycznym MŻ, ale... Sumując moje dotychczasowe wysiłki, wszystko to można o kant tyłka trzasnąć!
Kto jeszcze nie wie to się teraz dowie - nie mam problemu ze słodyczami lub słonymi przekąskami... Ja uwielbiam pierogi! Kocham makarony! Nie wyobrażam sobie nie jeść tych rzeczy.
Pojawia się zatem pytanie z czym problem? Przecież na MŻ można to spokojnie ogarnąć! Taa...w teorii chyba..... Nie umiem ograniczyć się do 6 pierogów... Jak do nich siadam to leci od razu 15, hamuję się żeby nie więcej.... A makaron? Ło rany... moja porcja nie różni się wielkością od tej mężowskiej. Przynajmniej nie biorę już dokładki, chociaż tyle się nauczyłam...
Całkowita eliminacja tych produktów nie powiodła się... Zresztą samo założenie było strasznie głupie. Wyrzucam coś z menu, chudnę, potem stwierdzam, że skoro już się odchudziłam to może jakiś makaronik na obiad? Raz, drugi, trzeci...aż straciłabym kontrolę. Bo tak to się chyba odbywa, jak odmawiamy sobie rzeczy, na które mamy ciągłą ochotę, prawda?
Zaczęłam kombinować jak najbezboleśniej rozwiązać swój problemik. I tak oto odkryłam Amerykę! Postanowiłam trzymać się jednej zasady - jedna porcja mącznych węglowodanów dziennie! Mam w planach pierogi na obiad? To urządzam sobie dzień bez chleba. Zjadłam kanapki na śniadanie? W takim razie do obiadu będzie kasza. Itp.
Funkcjonuję tak sobie niecałe dwa tygodnie i przy regularnych umiarkowanych ćwiczeniach potraciłam po 3 cm w obwodach!
W końcu znalazłam sposób na swój tłuszcz! ;)