Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czarny tydzień!

Ten tydzień nie jest dla nas łaskawy....

We wtorek mój Mąż miał stłuczkę - na szczęście uszkodzenia są drobne, ale zniżki pewnie polecą, a i ujma na honorze dla mojego Męża  Śmieję się, że chyba się zakochał, bo jakiś taki rozkojarzony....

Wczoraj szłam do pracy na 8 (zamiast na 7), bo zaczęłam uczęszczać na angielski w pracy. W każdą środę to mój Mąż ma za zadanie zwieźć i odebrać Michalinę ze żłobka, a ja wychodzę trochę później. Wczoraj wsiadam do auta nie zapala, jeden, drugi raz - nic. Wkurzona dzwonie do Męża, że pewnie jak robił oględziny "stłuczki" to coś rozpiął i nie odpala. A on mówi, że nie i wraca po mnie, żeby mnie odstawić na badania krwi i zawieźć do pracy. Sam też się spieszył, bo miał jakiś temat rozgrzebany z Klientem. Okazało się, ze padł akumulator - w tych naszpikowanych elektroniką autach jest tak, ze jak komputer nie dostanie info, że napięcie jest ok to nawet nie podejmie próby odpalenia samochodu. No by to..... Na szczęście znalazłam hurtownię niedaleko nas, gdzie gościu podjeżdża z akumulatorem i w ramach jego ceny go wymienia, sprawdza, wystawia paragon i daje 2 lata gwarancji. Na szczęście o 17 było po wszystkim (poza szczuplejszym nieco portfelem )

Potem Mąż opowiedział mi jeszcze kilka historii - wylał kawę na laptopa, wycisnął sobie mus z Miśkowej tubki na spodnie i jeszcze coś, ale już zapomniałam. 

A żeby tego było mało to dzwoniłam dzisiaj z wynikami badań do mojej Pani doktor i okazuje się, że progesteron mam na granicy, więc muszę zwiększyć dawkę duphastonu. Za tydzień mam powtórzyć badanie. Cieszę się, że jednak poszłam do lekarza i nie czekałam na ten tydzień ciąży, kiedy coś będzie "widać". Staram się być dobrej myśli, bo przecież to wszystko to taki nasz mały CUD.....