Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
O bardzo istotnym spotkaniu w mało istotnym życiu.

Przepiękny wpis.

czyżby osobowość nf ? :) to tak jak ja :) infp ;) z mojego uzdrawiania świata i podbijania go też nic nie wyszło ale wydaje mi się, że to co wiem o sobie samej jako człowieku mi wystarczy. dajmy ludziom uśmiech i dobre słowo. mały gest też może zmienić świat! pozdrawiam :)

Dobry z Ciebie człowiek :O)

Niesamowite :) Naprawdę. Ja muszę wziąć z Ciebie przykład i znaleźć sens w swojej pracy. Czuje ze się do niej nie nadaję.

Jednak sa ludzie ktorzy potrafia nas docenic, fajnie ze jest kto kto pomaga! swietny wpis

mogę powiedzieć tylko, że jesteś wielka. Możesz być wzorem dla wielu ludzi

W miejscu, w którym mieszkam, trudno jest niestety działać i pomagać na większą skalę. Ba, w jakikolwiek sposób! ;) Ale w czasie liceum byłam wolontariuszką i współpracowałam z małymi dzieciakami w przedszkolu. Była to dla mnie przede wszystkim porządna lekcja wrażliwości i cierpliwości. Czasami bywałam też w Domach Pomocy Społecznej, ale to bardziej w okresie świątecznym. Najlepiej jednak wspominam roznoszenie paczek ludziom potrzebującym z okazji świąt Wielkanocnych. Radość ubogich ludzi dawała wsparcie w tym, co robiłam. To nic, że myślałam, że pod ciężarem paczek zaraz ręce mi się urwą - najważniejsza była ich wdzięczność, ciepły uśmiech i ocierane łzy szczęścia. Odkąd zachorowała moja mama, staram się być lepszą wersją wczorajszej siebie każdego dnia. Kolejne lekcje współczucia i cierpliwości, a także bezwarunkowej miłości. Nie patrzę na to, że wzajemności danego dobra jest i było niewiele. Wierzę, że to co dobre jest jeszcze przede mną ;) A Twoja historia brzmi wspaniale! Można zrobić tak niewiele z perspektywy Nas samych, a dać komuś ogrom dobra. Całe szczęście, że wśród tych dobrych duszyczek, które uszczęśliwiają potrzebujących, znajduje się też Twoja, pełna empatii i altruizmu :) Pozdrawiam!

Swietny wpis!!

piękna historia:) wierzę, że dobre uczynki, tym bardziej te małe i ciche zawsze do nas wracają. Trzeba się pogodzić z tym, że potrzebujący, biedni, chorzy to nie są same anioły, wyrażający dla nas dozgonne uwielbienie za pomoc. Tak jak wśród reszty populacji, są ci ok, a są też roszczeniowi cwaniacy, którzy tylko chcą wykorzystać sytuację. Ale to nie jest powód, żeby z tego powodu skreślać wszystkich i odwracać głowę od ludzkiej krzywdy. Szczególnie, że z reguły nie chodzi o wielkie czyny, na które nie mamy czasu ani pieniędzy. czasem, zwykła rozmowa ze starszą sąsiadką, nakarmienie bezpańskiego kota jest pomocą. To prawda że nie naprawimy świata, ale swoje podwórko już możemy. Trzymam kciuki za twój zapał i dziękuję, że mi przypominałaś o czym marzyłam będąc małą dziewczynką:) pozdrawiam

Kiedyś też chciałam być wolontariuszem, ale nie jestem i nigdy nie będę z prostej przyczyny. Jestem zbyt biedna, żeby pozwolić sobie na pracę, za którą nie dostanę pieniędzy. Żal mi tych wszystkich dzieci, rodzin, piesków, kotków itd., ale mam swoje dzieci i o nie przede wszystkim muszę dbać. Wolontariat jest dobry, ale dla młodzieży, która ma tylko szkołę i jest w na tyle dobrej sytuacji, że nie musi dorywczo roznosić ulotek. Niestety, nasze realia są takie, że ja nie mogę sobie pozwolić na regularną bezinteresowność.

Cieszę się, że dobro zdążyło do Ciebie wrócić, zanim pozbyłaś się wszelkich ludzkich odruchów. Ja nie miałam tego szczęścia. Byłam podobna, empatyczna, chętna do pomocy, zawsze wszystko było ważniejsze od moich potrzeb. A gdy o jeden raz za dużo zderzyłam się z rzeczywistością zaczęłam hodować pancerz i uczyć się egoizmu. I taka teraz jestem. Stety niestety. Nie wiem, czy to dobrze, czy źle. Z pewnością przykre, ale jestem pewna, że już nigdy nie dopuszczę do głosu dawnej mnie......

Niezwykła historia :)) Mały czyn, a jak zaprocentował. BRAWO!!!!

bo usmiech moze poprawic komus innemu dzie i humor.. piekna rzecz ze pomagacietym bezbronnym psiakom!! brawo dla was.. a i takze bardzo milo zeta kobieta ci podziekowala.. bardzo milo z jej str.. widocznie dla niej duzao znacyla twoja pomoc!!

Jesteś niesamowitą osobą ! Pieknie to napisałaś..

Daje do myślenia. Dla nas taka mała pomoc, z pozoru banalna, a dla kogoś innego ona może znaczyć bardzo wiele. Warto pomagać, chociażby ze względu na siebie, bo z reguły po wykonaniu jakiegoś dobrego uczynku czujemy się znacznie lepiej :)

Przeczytawszy wszystko do konca z przyjemnoscia moge stwierdzic jedno jestes KOCHANA!W dzisiejszych czasach gdzie swiatem rzadzi pieniadz ty masz calkiem odmienne wartosci i inaczej zapatrujesz sie na swiat nie przez pryzmat kasy a chęci/dobroci/pomocy.Piękna cecha i tez jestem taka osoba ktora lubi pomagac,bezinteresownie,nie na pokaz ale zeby poczuc takie cieplo w serduchu i wiedziec ze zrobilam cos dobrego dla kogos i nawet nie chce nic w zamian.Mimo ze nie raz dostalam od ludzi po dupie,to i tak mam wrazenie ze jeszcze nie wszyscy sa zli na tym swiecie,ty jestes przykladem. Co do marzen,kazdy z nas mial/ma i bedzie mial,ale Back to reality" zyjemy w Polsce i z marzen niestety domu nie utrzymamy :(

No pisarka mogła byś byc nie ma co;)) ładnie to wszystko posklejałaś;)) małymi rzeczami szybciej naprawimy świat niż wielkimi odkryciami szkoda tylko ze nie wszyscy sa tak otwarci i pomocni , powodzenia i obu więcej takich miłych " niespodziewanych spotkań "