Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie łatwo byc mamą na diecie...

Nie mam dziś na nic ochoty... ostatnio też nie mam ochoty wymyślać zdrowych posiłków, a to już nie jest ok. Wolę nie zjeść nic, a to jeszcze gorzej.
Szczerze Wam powiem, że bycie mamą, w dodatku na urlopie wychowawczym bardzo męczy psychicznie i fizycznie. Broń boże się nie skarżę, o nie. Ja nigdy nie narzekam, nie zwierzam się ani nie biadolę. Uważam że każdy ma dość swoich problemów żeby jeszcze wysłuchiwać moich. A tu mogę, bo w przecież nikogo nie zmuszam do czytania, prawda? Z resztą...w końcu wiedziałam na co się piszę zakładając rodzinę...właśnie, czy na prawdę wiedziałam..?
Czasem myślę że życie jest o wiele prostsze kiedy się nie ma dzieci. Obowiązki ograniczają się do dbania o siebie samego i chodzenia do pracy. Życie płynie inaczej, łączy się z przyjemnościami życia w stadzie, ze spotkaniami w klubach, polega na ciągłym myśleniu o sobie i swoich potrzebach. Nawet nie wiecie, jaki to komfort móc rano wyszykować się do pracy, wyjść nie myśląc o nikim więcej i wrócić po 8-u godzinach, ugotować obiad i usiąść wygodnie na kanapie przed telewizorem, wyluzować się, w spokoju odpocząć, czy chociażby cały wieczór kochać się ze swoim mężczyzną. Nikt nie płacze, nie wymaga ciągłej uwagi, nie przysparza trosk i nie ogranicza. A teraz po prostu nie mam na nic siły, nie mówiąc już o kilku godzinach seksu.. To straszne, jak dzieci wysysają z nas energię. Przepraszam, ze mnie, bo nie mogę przecież uogólniać w ten sposób, Na pewno są kobiety, które idealnie odnajdują się w tej roli. Ale to nie ja. Mam wrażenie że to bycie na diecie i samo postawienie sobie celu "chcę byc idealna" to substytut czegoś, co odeszło bezpowrotnie po urodzeniu mojej córeczki. To jakby namiastka wolności, której już nie odzyskam. Bycie mamą wcale nie jest łatwe, jest za to sumą poświęceń, frustracji, to nauka pokory i cierpliwości, zobowiązanie do końca życia. Wcale nie uważam że z chwilą pojawienia się mojej córki coś się zaczęło, raczej czuję że coś się skończyło i już nigdy nie wróci... Do tego w moim przypadku jest tak, że mimo pozornie szczęśliwego małżeństwa czuję się samotną matką. I myślę że jest wiele kobiet które są w podobnej sytuacji i czują podobnie jak ja. Cała odpowiedzialność spoczywa na moich ramionach, to ja jestem z dzieckiem całymi dniami, a nawet w weekendy, to ja wstaję do niego w nocy i to ja je tulę kiedy płacze. Mówię Wam, bycie mamą nie jest łatwe... oj nie... a bycie mamą na diecie to podwójny ciężar, nie wiem czy nie ponad moje siły...