Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wiosenne przesilenie????

Nie jestem przekonana jak to nazwać ,ale coś faktycznie mi dolegało. W zeszłym tygodniu szalałam ze szczęścia ,że zobaczyłam na wadze 80,1kg. I co prawda jak to przy @ spodziewałam się że mi ta waga w tym tygodniu pokaże więcej ,ale jakoś mnie to jednak dobiło. Tzn. może nawet nie ta waga ,ale pogoda była cudna a ja leżałam zwinieta a kanapie bo nawet tabletki mi w sobote nie pomagały. I niby wiem ,że takie sytuacje są niezależne odemnie ,a jednak w niedzielę miałam z tego powodu najnormalniejszą w świecie chandrę i to na całego. I znowu piękna pogoda ,a ja na kanapie. Coprawda czułam się niewiele lepiej i mimo tego poszłam na godzinny spacer z psem – no ale co to jest godzinny spacer!!?? I już mi się zaczęły lamenty ,że ja się tak staram a tu dupa zbita ,bo przyjdzie @ i w kosmos z moimi staraniami. I mówie wam chyba zacznę wierzyć w to wiosenne przesilenie. Bo kurde dopierniczam od 3 misięcy z tym bieganiem ,rowerem i ćwiczeniami. Nieraz biegałam w deszczu i gradzie ,jeździłam na rowerze pod wiatr i ani nawet mi przez myśl nie przeszło żeby narzekać na cokolwiek. A teraz kiedy nagle 15 stopni ciepła ,słońce i nie ma wiatru ja się w tym normalnie gubię! I powiem wam ,że ogarną mnie ten nastrój na całego ,i trzymał 1,5 dnia. Aż do poniedziałku ,kiedy wkońcu pieprzona @ się wyprowadziła a ja pełna sił i jakiejś takiej wściekłości zaczełam popołudniu machać moim kettlebell. Pot lał się strumieniami ,sapałam ,krzyczałam ...jak skończyłam myślałam że się ze szczęścia popłaczę. A jak sobie popatrzyłam w mój pamietnik z zeszłego roku to dokładnie w tym samym momencie (przełom marca i kwietnia) odpuściłam. I pamietam ,że dokładnie taka sama apatia mnie dopadła. Tym razem miałam na nią konkretniejszą broń – kattlebell :) Wczoraj pobiegałam z psem – 7,5 km. Zatem apeluję – nie dajmy się tym cholernym przesileniom!