Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powracam - 3 dzień diety

Nie mogę w to uwierzyć że ostatni raz odzywałam się pod koniec 2021 r. Zniknęłam tak nagle... Przez ten czas tak wiele się zmieniło. Tyle rzeczy się wydarzyło - tych bardzo dobrych, ale też tych złych,gdzie serducho pękało mi na miliony części. Na razie tak króciutko... 

*** pogłębiająca się choroba mamy, w efekcie i mi siadało na głowę. Gdyby nie wsparcie moich chłopaków i przyjaciółki nie dałabym sobie rady. Tym bardziej że  każdy się wtrącał, chciał ingerować... Tylko szkoda że pożary chcieli gasić moimi rękami. To też źle na mnie działało. 

*** niestety przyszło co najgorsze, mama odeszła... Nie mogłam się pozbierać. W sierpniu będą 2 lata od kiedy jej nie ma 

*** kwiecień 2023 zachorowałam, przez parę miesięcy łóżko było dla mnie wszystkim. Choroba spowodowała że byłam unieruchomiona i uzależniona od innych. TO był najgorszy koszmar - tylko łóżko, pieluchy etc

*** mój synuś zdaje właśnie maturę 

Koniec  na razie mini życiorysu. Czas na konkrety. Postanowiłam znów zawalczyć, znów tu być. Wróciłam praktycznie do wagi wyjściowej. Stan na poniedziałek (6.5) to 121,4 kg ... A miałam już nawet 9 z przodu. Po prostu zajadałam stresy związane z mamą, życiem etc. I waga rosła w szybkim tempie. W kwietniu 2023 ważyłam już przeszło 120 kg. Choroba spowodowała że zaczęłam mniej jeść, że może to sprawi że szybciej będę zdrowa, ale też leki działały na mnie nasenne i więcej czasu spałam (super bo zapominałam o całym świecie), do tego catering dietetyczny i już Nowy Rok przywitałam z wagą 110 kg, mimo całkowitego leżącego trybu. I co? Zaczęłam zdrowieć, mogłam być samodzielna.... Zaczęłam żreć. I tym sposobem jestem tu gdzie jestem. Dziś zaczęłam 3 dzień. Nie powiem ze jest łatwo, jest w chuuu... Ciężko! Ale dam radę. Mam siłę, mam plan, mam marzenia, mam motywację. Nie zakładam niczego i nie wykluczam niczego. Póki co ruchomo jestem ograniczona, ale to się zmieni. Chodzę, nie są to wyczyny, ale jednak postępy są! Jeśli chodzi o jedzenie chce postawić na regularność, żeby porcja była dobrze dobrana dla mnie, żeby uważać na to co jem. Póki co niby to tylko 3 dzień dopiero, ale cieszę się że kawa, herbata była bez cukru, że zero słodyczy i póki co odstawiłam pieczywo. Nie chcę wprowadzać nie wiadomo jakich ograniczeń, bo poddam się. Szukam po prostu złotego środka. I tyle.... A dodam że mam towarzystwo. Przyłączył się do mnie syn, tak więc on kontroluje mnie, ja jego. Jesteśmy dla siebie wsparciem. A to jest najważniejsze. Mąż też powiedział że jak będzie w domu to będzie jadł tylko to co my, by było nam łatwiej. Takie wsparcie to ja rozumiem i nie może się bie udać. 

Jestem ciekawa co u Was. Tyle lat was nie czytałam. Tak więc uciekam do waszych pamiętników, jestem ciekawa kto jeszcze tu jest.