Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Trzy dni bez diety.

Jak w tytule. Miałam dość ciągłego kontrolowania co jem i o której i planowania posiłków na cały następny dzień. Stwierdziłam, że potrzebuje przerwy bo oszaleje i za chwile zaczną się napady żarcia wszystkiego co znajdzie się w zasięgu moich rąk, nawet jeśli jest niesmaczne i nie mam na to ochoty. Robię sobie trzy dni przerwy od diety.
Dziś jest już drugi, wczoraj jadłam sporo i były nawet batony czekoladowe, chleb i inne świństwa. I zanim zaczniecie krzyczeć na mnie powiem, że dziś już nie zjadłam tyle co wczoraj. Kupiłam słodycze ale połowę nie ruszyłam. Kupiłam litr lodów a zjadłam tylko dwie łyżki.
Po pięciu miesiącach, uważam że na prawdę dokładnej diety, z jakimiś niewielkimi wpadkami, które mogę zliczyć na palcach dłoni, należy mi się zmiana.
Jutro chcę jeszcze wyskoczyć na obiad do miasta i zjeść kawałek ciasta z mrożoną kawą albo truskawki, a od poniedziałku dieta.
Wiem, że waga skoczy, bo już skoczyła ale na pewno nie o 20kg, a ja zaspokoję się na kolejne miesiące wytrwałej pracy i kontroli.

Możecie mnie potępić czy zwymyślać, ale wyznaczenie sobie granicy jest chyba lepsze niż oszukiwanie siebie podjadaniem.